This poli stüdy which had 241 quesüons was performed to determination the present conditions and problems of feed five factories in Van. These results have been Laken aut after the polis inspecüon; the factories have constructed by %60 limited %40 anonym companyı the average personnel number of factories is 162, the profitability's ratio varies %2 and %11.51 they are not effectively using E-marketing, and they are member of any civi( organizations in %60 percentage. They are not enough join to fairs, seminars etc. in Turkey or abroad. They have minimal level of invesügation-developing section (%20).
The factories usually take raw material from City of East and South East Anatolia. But they sold feeds to surroundings cities ofVan (Van %14.711 Ağrı %14.719 Kars Muş %11.761 Iğdır %11.76. Siirt % 5.891 Hakkâri % 8.821 Bitlis %11,76, Artvin % 2,94, Ardahan % 294). Factories usually preference usually to sell feeds to vendor (vendor %81.96, wholesaler % 8.821 retail in factory % 4.311 directly to producer % 3.921 other % 0,98) for marketing.
The producer have stated that they met difficuities firstly Iow profitabiiityt s ratio and high coşt of raw materials, secondly obtain raw materialf thirdly marketing's difficulties and limited market, fourth financing and organization, fıfth technical knowledge and personal, and sixth bureaucraticaliy handicap.
They said that the credits and suppcrt given by govemment must be directly giving to them. They want secondly that support to be given them in marketing and thirdly in being trademark.
It has been taken out that 150 000 tons/year mjxed feed are manufactured in Van. Ten thousand tons of this production is poultry feed and another is ruminant feed.
Bu çalışma, Van ilinde bulunan beş adet yem fabrikalarının üretim durumları ve sorunlarını tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada 241 adet soru içeren bir anket uygulanmıştır. Yapılan anket sonrasında; fabrikaların 9660'ının anonim %40'ının limitet şirket şeklinde kuruldukları, çalışan eleman sayılarının ortalama 16,2 kişi olduğu tespit edilmiştir, İşletmelerin karlılık oranlarsnın % 2 ile % 11,5 arasında değiştiği, E-pazar!ama yöntemini etkin kujlanamadıklarıı yurtiçi ve yurtdışı fuar seminer toplantı gibi etkinliklere yeterince katılamadıkları, Ar-Ge çalışmalarının sadece bir fabrikada yapıldığı tespit edilmiştir,
Yem üretiminde kullanılan ham maddeleri çoğunluğu Doğu ve Güney Doğu Anadolu illerinden sağlanmaktadır.
Ürettikleri yemler ise; van (%1471), Ağrı (Kars %1471), Muş, (%11.76), Iğdır (%11.76), Bitlis (%11.76), Hakkâri Siirt (%5,89), Artvin (96 2.94), Ardahan (%294) illerinde satılmaktadır. Pazarlamada daha çok bayi yolu tercih edilmektedir (bayii %81.96, toptancı %8.82, fabrikada %4.311 üretici %3.921 diğer %0.98).
Sektörün sorunlarının başında kar payının düşük-maliyetlerin yüksek olması gelmektedir. İkinci sırayı ham madde temininde güçlük, üçüncü sırayı pazarlama güçlüğü ile pazarın dar olması, dördüncü sırayı finansman ve örgütlenme, beşinci sırayı teknik bilgi ve teknik eleman eksikliği, altıncı sırayı bürokratik zorluklar almaktadır.
Sektörün beklentilerine bakıldığında; üreticiler, yem üretimi ile ilgili destek ve teşvik uygulamasının başlatılarak bunun doğrudan kendilerine yapılmasını beklentilerinin birinci sırasına koyarken ikinci sıraya, ürünlerini satmış oldukları pazarm ekonomikl bilimsel ve kültürel yönden iyileştirilmesini koymuşlardır, Sektörün üçüncü sıraya yerleştirdiği beklenti ise markalaşabilmek için kendilerine gereken desteğin verilmesini olmuştur.
Çalışmadan elde edilen bulgulara göre Van'da toplam karma yem üretim miktarının yaklaşık 150 000 ton/yıl olduğu tespit edilmiştir. Bu miktarın yaklaşık 10 000 tonunun kanatlı yemil katan kısmının ise küçük ve büyükbaş hayvan yemi olduğu belirlenmiştir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 1, 2009 |
Submission Date | December 1, 2009 |
Published in Issue | Year 2009 Volume: 14 Issue: 2 |