Klasik Türk
edebiyatında farklı nazım şekilleriyle birçok eser kaleme alınmıştır. Bu nazım
şekillerinden biri olan mesnevi, divan şairleri tarafından genellikle uzun
konuları anlatmak için kullanılır. Batı edebiyatındaki roman ve hikâyenin divan
şiirindeki karşılığı sayılabilecek mesneviler ile aşk, kahramanlık ve
dinî-tasavvufi muhtevalı hikâyeler başta olmak üzere birçok konuda eser
yazılmıştır. Dinî-tasavvufi muhtevalı mesnevilerden birisi de 17. yüzyıl
şairlerinden Za‘îfî’nin
Ahbârü’l-‘İber’idir.
Ahbârü’l-‘İber,
Za‘îfî tarafından 1695 yılında kaleme alınmış ibretlik hikâyelerden oluşan bir
mesnevidir. Eserin sebeb-i telif bölümünden edinilen bilgilere göre Za‘îfî 1650
yılında Van’da doğmuş olmalıdır. Ahbârü’l-‘İber, Za‘îfî’nin en çok
bilinen eseri olup muhtelif hikâyelerden oluşur. Eser, sade bir Türkçeyle
yazılmıştır. Mesnevide birçok mucizevi olay anlatılır. Eserde velâyetname ve
kerametname nevinden hadiseler de zikredilir. Şairin amacı halka nasihat
vererek kıssadan hisse çıkarılmasını sağlamak ve halkı eğitmektir. Bu anlamda Ahbârü’l‘İber
mesnevisindeki hikâyeler, eğitim değerleri bakımından oldukça zengin bir
içeriğe sahip olup günümüz okuyucusuna da hitap eden bir niteliktedir.
Bu çalışmada Ahbârü’l-‘İber mesnevisi özelinde klasik Türk edebiyatı metinlerinin
toplumsal eğitim bakımından kıymeti tartışılmıştır. Ayrıca eserin didaktik tarafı göz önüne alınarak şairin
“sakınılmasını tavsiye ettiği hususlar” nazarlara sunulmuştur.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Issue |
Authors | |
Publication Date | March 27, 2019 |
Submission Date | February 19, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Issue: 43 |
Journal of Yüzüncü Yıl University Graduate School of Social Sciences is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).