The "Cathedral," considered by many to be Raymond Carver's masterpiece, is a prime example of the dirty realist tradition because of its working-class milieu, simple language, and emphasis on everyday struggles. In the framework of dirty realism, this study looks at how Carver uses art as a transformational medium to analyze topics of human connection, prejudice, and loneliness. The blind individual in the short story exposes the narrator's metaphorical blindness while also challenging traditional disability narratives. By working together to draw a cathedral, Carver exemplifies the special ability of art to transcend communication and emotional obstacles that cannot be addressed by language alone. The cathedral drawing scenario provides a moment of transcendence inside this framework, despite the story's classic dirty realist components, which use minimalist prose to describe the harsh realities of modern existence. In addition to being a means of artistic expression, art may also be a therapeutic tool that promotes empathy, dispels prejudice, and allows for deep human connection. Through the use of close reading and thematic analysis, this study aims to advance Carver scholarship by bringing to light the conflict between the unadorned depiction of social reality in dirty realism and the transformative and healing power of art.
Birçok kişi tarafından Raymond Carver'ın başyapıtı olarak kabul edilen "Cathedral," işçi sınıfı etrafında şekillenen atmosferi, yalın dili ve gündelik mücadelelere yaptığı vurgu nedeniyle kirli gerçekçilik geleneğinin mükemmel bir örneğidir. Bu çalışma, kirli gerçekçilik çerçevesinde Carver'ın sanatı, insan ilişkileri, önyargı ve yalnızlık konularını analiz etmek için dönüştürücü bir araç olarak nasıl kullandığını inceler. Öyküdeki görme engelli adam, anlatıcının metaforik körlüğünü ortaya koyarken aynı zamanda geleneksel engellilik anlatılarına da meydan okur. Carver, bir katedral çizmek için birlikte çalışarak sanatın, yalnızca dil ile çözülemeyen iletişim ve duygusal engelleri aşma konusundaki özel yeteneğini örnekler. Katedral çizimi senaryosu, modern varoluşun katı gerçeklerini anlatmak için minimalist bir dil kullanan hikâyenin klasik kirli gerçekçi bileşenlerine rağmen, bu çerçevenin içinde bir aşkınlık anı sağlar. Sanat, sanatsal ifadenin bir aracı olmasının yanı sıra, empatiyi geliştiren, önyargıları ortadan kaldıran ve derin bir insani bağ kurulmasına olanak tanıyan bir terapötik araç görevi de görebilir. Bu çalışma, yakın okuma ve tematik analiz kullanımı yoluyla, kirli gerçekçilikte toplumsal gerçekliğin süssüz tasviri ile sanatın dönüştürücü ve iyileştirici gücü arasındaki çatışmayı gün yüzüne çıkararak Carver araştırmalarını ilerletmeyi amaçlamaktadır.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | British and Irish Language, Literature and Culture |
Journal Section | Issue |
Authors | |
Early Pub Date | October 2, 2025 |
Publication Date | October 1, 2025 |
Submission Date | March 17, 2025 |
Acceptance Date | July 6, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Issue: 69 |
Journal of Yüzüncü Yıl University Graduate School of Social Sciences is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).