Çalışmada, Delta Eyaletinin Oshimili Güney Yerel Yönetim Bölgesi'ndeki Camp 74 topluluğundaki balık üreticilerinin geçim kaynaklarını değerlendirilmiştir. Çalışma, üreticilerin sosyoekonomik profiline, balık yetiştiriciliğinin balık üreticilerinin geçim durumuna katkısına, balık yetiştiriciliğinin zorluklarına ve zorluklarla mücadelede balık üreticileri tarafından kullanılan stratejilere odaklanmıştır. Amaçlı örnekleme ile, çalışma için 50 katılımcıdan oluşan bir örneklem büyüklüğü kullanılmıştır. Araştırmanın yürütülmesinde iyi yapılandırılmış bir anket kullanılmıştır. Toplanan veriler frekans dağılımı, doğrusal Regresyon ve Ki-kare'ye tabi tutulmuştur. Sonuçlar, daha fazla katılımcının (% 74) balık yetiştiriciliğinden sosyal fayda sağladığını, genç katılımcıların (% 62) geçim kaynağı olarak balık yetiştiriciliğiyle uğraştığını göstermiştir. Katılımcılar (% 68), balık yetiştiriciliğinin daha iyi gelir yaratma ve tasarrufla tüm yıl boyunca açlığı azalttığını ve balık bulunurluğunu artırdığını doğrulamıştır. Seçilen geçim kaynağı bileşenlerinin çeşitli katkılarının karma ortalamasının = 1.67 olduğu ortaya çıkmıştır. Yine, endeks değeri = 0.56 ile, su ürünleri yetiştiriciliğinin geçim kaynağı modeline çok yüksek bir etki katkısı olduğunu ifade etmektedir. Bununla birlikte, balık yetiştiriciliğine yönelik zorluklar, diğerlerinin yanı sıra, yüksek yavru balık maliyeti (ortalama = 3.54), zayıf hükümet desteği (ortalama = 3.22) ve yayım çalışanlarının ziyaret edilmemesi (ortalama = 3.06) şeklindedir. Katılımcıların zorlukların üstesinden gelmek için en önemli stratejileri, iyileştirilmiş yavru balık (ortalama = 3.42) ve yem tedarikinde işbirlikçi toplum (ortalama = 3.12) olarak değerlendirilmiştir. Regresyon ve ki-kare sonuçları anlamlı (p <0.05) bulunmuştur. Bu bulgulara dayanarak, hükümetin geçim kaynaklarını iyileştirmek için balık yetiştiriciliği faaliyetlerine daha fazla katılması önerilmektedir.
The study assessed the fish farmers’ livelihood in Camp 74 community, Oshimili South Local Government Area of Delta State. The study focused on the farmer’s socioeconomic profile, contribution of fish farming to fish farmers’ livelihood status, challenges of fish farming and strategies employed by fish farmers in tackling challenges. By purposive sampling, a sample size of 50 respondents was used for the study. A well structure questionnaire was used in conducting the research. The data collected were subjected to frequency distribution, linear Regression and Chi-square. The results showed that more respondent (74%) had social benefit from fish farming, youth respondents (62%) are engaged in fish farming as source of livelihood. Respondents (68%) attested that fish farming reduced hunger and increased fish availability all year round with better income generation and savings. It was revealed that the various contributions of selected livelihood components had a pooled mean = 1.67. Again, with the index value = 0.56, it implies a very high impact contribution of aquaculture to livelihood pattern. However, challenges to fish farming were among others high cost of fingerlings (mean = 3.54), weak government support (mean = 3.22) and non-visitation of extension workers (mean = 3.06). Respondents most important strategies to overcome challenges were assessed to improved varieties of fingerlings (mean = 3.42) and inclusion cooperative society in feed supply (mean = 3.12). The regression and chi-square results were significant (p<0.05). Based on these findings, it is recommended that government should participate more in fish farming activities to improve livelihoods
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Agricultural, Veterinary and Food Sciences |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 31, 2020 |
Acceptance Date | October 11, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Volume: 30 Issue: 4 |