İSTANBUL’DAKİ ÜNİVERSİTE GENÇLİĞİNİN TOPLUMSAL MEKÂN VE ŞEHİR ALGISI (İSTANBUL TİCARET ÜNİVERSİTESİ ÖRNEĞİ)

Yıl 2018, Sayı: 2, 133 - 160, 28.12.2018

Duygu Oyman

Öz

İstanbul’un toplumsal mekan ve şehir algısı ekseninde

değerlendirilmesi doğrultusunda, İstanbul’da okuyan üniversite gençliğinin

şehri deneyimleme biçimleri, farklı semtler özelinde değişkenlik

gösterebilmektedir. Günümüz postmodern toplumlarında tüketime yüklenen

anlam gündelik yaşam pratiklerinin hemen hemen tümünü etkilemesi,

üniversite öğrencilerinin de toplumsal mekanları asıl işlevi dışında

algılamalarını beraberinde getirmektedir. Tüketime endeksli olarak sosyal

yaşamda meydana gelen değişiklikler, özellikle gençlerin toplumsal mekan

algısını doğrudan etkilemekte ve bu durum bireylerin genel yaşam tarzı,tercihleri ve alışkanlıkları gibi hususlarda değişim yaşamasına neden

olmaktadır. Modern kent mekanları arasında, üniversite öğrencileri için ön

plana çıkan yeme-içme mekanları ile alışveriş merkezleri asıl işlevlerinin

dışında tüketim odaklı, zaman geçirme ve beklentilerin karşılanmasına

yönelik kullanılmaktadırlar. Bu bağlamda sosyal sınıf, sosyal ve kültürel

farklılıklarına rağmen İstanbul’da okuyan üniversite gençlerinin toplumsal

mekan ve yaşadıkları şehri yorumlama noktasında birbirlerinden belirgin

şekilde ayrılmadıkları görülmektedir. Bu çalışmada İstanbul’da lisans

öğrenimi gören gençlerin yaşadıkları şehri ön plana çıkaran özellikleri ve

kimliği ile toplumsal mekan yönelimlerinin temel belirleyicileri

incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Üniversite gençliği, toplumsal mekan, mekan, tüketim

Kaynakça

• Akçalı – İçin, S. (2006). Gündelik Hayat ve Medya Tüketim Perspektifinden Okumalar.Ankara: Babil Yayıncılık. Armağan, İ. (2004). Gençlik Gözüyle Gençlik 21.Yüzyıl Eşiğinde Türkiye Gençliği. İ stanbul: K ırkısraklılar V akfı Yayınları. Alwin, D. F.(2012). Generations X, Y and Z: Are They Changing America?. American Sociological Association Journal: Contexts, 42 (1), 42 – 51. Atatürk, M. K. (2016). Nutuk. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. Aytaç, Ö. (2006). Tüketicilik ve Metalaşma Kıskacında Boş Zaman. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(1), 27-53 Baudrillard, J. (2010). Nesneler Sistemi. Adanır, A. (Çev). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları. Bayhan, V. (1997). Üniversite Gençliğinde Anomi ve Yabancılaşma. Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları. Bayhan, V. (2016). Türkiye’de Gençlik: Sorunlar, Değerler ve Değişimler. Memet Zencirkıran (Ed.). Dünden Bugüne Türkiye’nin Toplumsal Yapısı. (367-404) Bursa: Dora Yayıncılık. Birleşmiş Milletler. (2017). Rationale for Youth – Related Work. BM Resmi İnternet Sitesi. http://www.un.org/esa/socdev/unyin/agenda.htm, Erişim Tarihi: 11.06.2017 Debord, G.(1996). Gösteri Toplumu. Ekmekçi, A. ve Taşkent, O. (Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları Erçevik, B ve Önal, F. (2011). Üniversite Kampüs Sistemlerinde Sosyal Mekan Kullanımları. Yıldız Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi E- Dergisi , 6 (3), 151 - 161 Jordan, T.H. (2010). The Diversity Opportunities of Today – It’s Generational. Profiles in Diversity Journal. 12 (1), 1 – 15 Keyder, Ç. (2011). Yirmi Birinci Yüzyıla Girerken İstanbul. Deniz Göktürk vd. (Ed.), İstanbul Nereye?Küresel Kent, Kültür, Avrupa.içinde (49-62). İstanbul: Metis Yayınları. Kyles D. (2005). Managing Your Multigenerational Workforce. Strategic Finance. 87 (6), 53 – 55. Lamm, E., Meeks, M.D. (2009). Workplace Fun: The Moderating Effects of Generational Differences. Employee Relations, 87 (6), 53 – 56. Lüküslü, D. (2015). Türkiye’de “Gençlik Miti”: 1980 Sonrası Türkiye Gençliği. İstanbul: İletişim Yayınları. Marcuse, P. (2005). Enclaves Yes, Ghettos No: Segregationand The State. David P. Varady (Ed.). Desegregatingthe City: Ghettos, Enclaves, and Inequality içinde (15-31). New York: State University of New York Milli Eğitim Bakanlığı. (2011). M.E.B. Aile ve Tüketici Hizmetleri Alanı MEGEP Modül Kitabı, Ankara: MEB Yayınları. Montana, P.J., Petit, F.(2008). Motivating Generation X and Y on The Joband Preparing Z. Global Journal of Business Research, 2 (2), 139 – 148. Ritzer, G. (2016). Toplumun McDonaldlaştırılması, Pilgir, A.E. (Çev.).İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Salahuddin, M.M. (2011).Generational DifferencesImpact on Leadership Style and OrganizationalSuccess. Journal of Diversity Management, 5 (2), 1 – 46. Şentürk, Ü. (2016). Modern Kent: Mekânın Yapay Metamorfozu. Özgür Sarı ve Ali Esgin (Ed.), Kent Fragmanları içinden (77-108). Ankara: Phoenix Yayınları. Talimciler, A. (2006). Yeni Futbol: Medyanın Yarattığı Yeni Olanaklarla Küreselleşen Müşteri / Taraftar Kitlesine Dayanan ve Tüketim Odaklı Bir Oyun / İş. Selda Akçalı – İçin (Ed). Gündelik Hayat ve Medya Tüketim Kültürü Perspektifinden Okumalar içinde (173-213). Ankara: Babil Yayıncılık Tezcan, M. (2015). Gençlik, Kültür ve Toplum. Ankara: Anı Yayıncılık. Tsui,B., Hughes,L.Q. (2001). Generation Next. Advertising Age. 72 (3), 17 – 24. TUİK. (2016). İstatistiklerle Türkiye 2014 Raporu. TUİK Resmi İnternet Sitesi,http://www.tuik.gov.tr/Kitap.do?metod=KitapDetay&KT_ID =0&KITAP_ID=5, Erişim Tarihi: 29.11.2016. Twenge, J.M. (2009). Ben Nesli. Öztürk, E. (Çev.). İstanbul: Kaktüs Yayınları. Urry, J. (2015). Mekanları Tüketmek. Öğdül, R.G. (Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Wasburn, E.T.R. (2000). The Five Generations. Physician Executive. 26 (1), 50 – 59. Yavuz, N., Zavalsız, Y.S. (2015). Postmodern Dönemde Kimliğin Belirleyicisi Olarak Tüketim (Tüketilmiş Kimlikler). Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi. 4 (4), 126 – 152.