Sosyo-Ekonomik Açıdan Dezavantajlı Kişilerin Eğitimleri Sırasında Karşılaştıkları Sorunlar

Yıl 2018, Sayı: 34, 38 - 47, 01.08.2018

İbrahim Yaşar Kazu

https://doi.org/10.14582/DUZGEF.1912

Öz

Bu çalışmada Türkiye’de eğitim ve yoksulluk ilişkisi ele alınmıştır. Çalışmada öncelikle eğitimin ekonomik ve sosyal getirileri ele alınmakta, çeşitli ülkelerde ve Türkiye’de eğitim düzeyine göre yoksulların oranları incelenmektedir. Ayrıca Türkiye’de eğitim durumuna göre işgücü durumu, farklı gelir gruplarında ve bölgelerde eğitim harcamaları, eğitimin finansmanı gibi nicel veriler değerlendirilmektedir. Genel bir bilgilendirmenin ardından şu konulara değinilmiştir: Her çocuğun eğitim görme hakkı vardır. Bu hak din, dil, ırk ayrımı yapılmadan her çocuğa sunulmalıdır. Çocukların aile ekonomik durumları bazen yetersiz kalabilmektedir. Bu durum çocukların eğitimlerinin aksamasına neden olur. Bu durumun etkisinin en aza indirilmesi için neler yapılabileceği üzerinde durulmuştur. Sosyal devlet anlayışı içerisinde her bireyin eğitimlerini sürdürebilmeleri için, devlet gerekeni yapmalıdır. Eğitimde fırsat ve imkan eşitliği ilkesinden de hatırlanacağı üzere bazen çocuk parası, burs ve öğrenim kredisi olarak isimleri değişse de devlet, ekonomisi yetersiz kalan ailelerin çocuklarına gereken yardımı yapmaktadır. Çünkü ekonomik durumu ne olursa olsun her birey bu ülkenin vatandaşı olmakla beraber bu ülkenin kalkınması için bireylerin eğitimi ciddi anlamda önem arzeder. Bu çalışmada alınan eğitimlerin niteliğinin farklı okul ve bölgelerde önemli değişiklikler gösterdiğine dikkat çekilmekte ve kamu eğitim yatırımlarının yoksulluğu azaltıcı etkisine vurgu yapılmaktadır. Son olarak; yoksulların eğitim düzeyinin yükseltilmesinde devletin daha aktif ve denetleyici bir rol üstlenmesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, yoksulluk, eğitim politikaları, eğitim yatırımları, yoksulluğu azaltma.

The Problems of The Disadvantaged Individuals in Terms of Socio Economic Conditions During Their Education

Öz

In this study, the relationship between poverty and education in Turkey has been discussed. Primarily, the economic and social proceeds of education and the rate of poor people according to the level of education in Turkey and other countries are examined. Moreover, quantitative data such as the labour force in Turkey with regard to level of education, expense of education in different income groups and regions and educational financing is evaluated. After a general evaluation, such issues are mentioned as: Every child has right to be educated. This right should be given to everyone without religion, gender, language and race discrimination. Economic conditions of families can be sometimes inadequate. This causes disruption in their children education. In this study, what can be done to minimize this problem is discussed. So that every individual is able to continue their education within the understanding of the social state, the state should do its best. It can be said that the state help the disadvantaged individuals in term of socio economic by means of child benefit, scholarship and student loan. Because, regardless of their economic condition, beside that every individual is a citizen of this country, education is essential for the development of this country. In this study, it is shown that the quality of education changes in different schools and regions and also the effect of the public education investments on poverty reduction is emphasized. Finally, it is suggested that the state should take an active and supervisor role in enhancing education level of the poor.

Anahtar Kelimeler

Education, poverty, education policies, education investments, poverty reduction

Kaynakça

• ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü, Ankara. Alınan yer
• Ekinci. C.E. (1999). Hacettepe ve Erciyes üniversiteleri öğrencilerinin yükseköğretimin finansmanına ilişkin görüşlerinin öğrencilerin sosyo-ekonomik özellikleri temelinde değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Ekinci. C.E. (2011). Bazı sosyoekonomik etmenlerin Türkiye’de yükseköğretime katılımı üzerindeki etkileri. Eğitim ve Bilim, 36 (160), 281-297.
• Ereş, F. (2005). Eğitimin sosyal faydaları: Türkiye-Avrupa karşılaştırılması. Milli Eğitim Dergisi, 33 (166). Alınan yer https://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/167/index3-eres.htm. Erişim Tarihi: (19.08.2018).
• Eurosat (2018). Participation in education in the EU. Alınan yer: https://ec.europa.eu/eurostat/ statistics.explained/index.php?title=File:Participation_in_education.png. Erişim Tarihi: (11.06.2018).
• Kağıtçıbaşı, Ç. (1996). Family and human development across cultures: A view from the other side . New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
• Long, M., Carpenter, P. & Hayden, M. (1999). Participation in Education and Training, 1980-1994. Longitudinal Surveys of Australian Youth. Research Report. Australia: ACER Customer Service, Private Bag 55, Camberwell, Victoria 3124.
• Maughan, B. (1988). School experiences as risk/protective factors. M. Rutter (Eds.), Studies of psychosocial risk. New York: Press Syndicate of the University Of Cambridge.
• McPake, J. & Bhatti, G. (1999). Education and poverty in Western Europe, Prospects, 29 (4), 551-559.
• Mıhcıoğlu, C. (1989). Eğitimde yöreler arası dengesizliğin neresindeyiz? 1965-1976-1987, Ankara: Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Merkezi Yayınları.
• Organisation for Economic Co-operation and Development. (2010). PISA 2009 results: Overcoming social background–equity in learning opportunities and outcomes (Volume II). Paris, France. Alınan yer https://www.oecd.org/pisa/pisaproducts/48852584.pdf. Erişim Tarihi: (25.06.2018).
• Özalp, A. (2015). Dezavantajlı gruplar ve sosyal bilgiler. A. Öcal (Ed.), Çocuk Suçluluğu (ss.94-115). Ankara: Pegem Akademi Yay. Eğt. Dan. Hizm. Tic. Ltd. Şti.
• Özgüven, İ.E. (1974). Üniversite öğrencilerinin başarılarını etkileyen zihinsel olmayan faktörler. Ankara: H.Ü. Basımevi.
• Pakır, F. (2006). Aile sosyoekonomik ve demografik özellikleri ile mezun olunan lise türünün öğrencilerin üniversite giriş sınavları üzerindeki etkileri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Van.
• Polat, G. (2008). Sosyal-ekonomik değişkenlerin yükseköğretim öğrencilerinin akademik başarısı üzerindeki etkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
• Sarı, R. (2003). Gelir dağılımında eğitim faktörü: kentsel bazda bir örnek. AÜ. SBF Dergisi. 58 (2), 179-189.
• Şenses, F. (2017). Küreselleşmenin öteki yüzü yoksulluk (8. Baskı). İstanbul: İletişim Yayıncılık A.Ş.
• T.C. Bayındırlık ve İskan Bakanlığı (2009). Kentleşme Şûrası 2009- Kentsel yoksulluk, göç ve sosyal politikalar. ANKARA: Bayındırlık ve İskân Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı, Kentleşme Şûrası Genel Sekreterliği.
• Tosuner, Ö. (2007). Dünya bankası ve yoksullukla mücadele. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Kocaeli Üniversitesi, Kocaeli.
• TUİK. (2015). İstatistiklerle Türkiye 2015. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu.
• TÜİK, (2018). Yoksulluk Araştırması Sonuçları 2018. Alınan yer www.tuik.gov.tr. Erişim Tarihi: (21.04.2018).
• Yavuzer, H. (1993). Çocuk ve suç. Ankara: Remzi Kitabevi.
• Yılmaz Fındık, L. (2016). What makes a difference for resilient students in Turkey? Eurasian Journal of Educational Research, 64, 91-108. Alınan yer: http://dx.doi.org/10.14689/ejer.2016.64.5. Erişim Tarihi: (11.05.2018).
• Yılmaz Fındık, L. & Kavak, Y. (2013). Türkiye’deki sosyo-ekonomik açıdan dezavantajlı öğrencilerin PISA 2009 başarılarının değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 19 (2), 249-273.