Öz
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Anonim, 1994, Rekabet Hukuku ve Politikaları Özel İhtisas Komisyonu Raporu, DPT, 2364, ÖİK, 432, Ankara.
- Anonim, 2000, Avrupa Birliği Rekabet Politikasına Uyum, http://www.foreigntrade.gov.tr
- Anonim, 2007, Uluslararası Rekabet Stratejileri: Türkiye Gıda Sanayi, TÜSİAD Rekabet Stratejileri Dizisi–10, İstanbul.
- Anonymous, 2008. http://www.eucoordination.org
- Arslan, A. 2001, GAP Bölgesinde Rekabetçi Sektörler, Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları No: 657, Ankara.
- Atiyas, İ., 2000, Rekabet Politikasının İktisadi Temelleri Üzerine Düşünceler, Rekabet Dergisi, Sayı:1 Ocak, Şubat, Mart, 2000, Ankara.
- Bayaner, A., T. Kıymaz, T. Dölekoğlu ve G. Erel, 2008, Türkite Gıda Sanayiinin Rekabet Gücünü Etkileyen Faktörler ve Sorunlar, Türkiye VIII. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi Bildirileri, Gıda İşletmeciliği, Bursa.
- Sauter, W., 1997. Competition Law and Industrial Policy in the EU, Oxford: Clarendon Press.
- Müftüoğlu, T., 2000, Rekabet Kanunu ve İki Yıllık Uygulaması, Rekabet Dergisi, Sayı:1 Ocak, Şubat, Mart, 2000, Ankara.
- Turhan, Ş., 2004, Türk gıda Sanayiinin Rekabet Gücü, Uludağ üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Bursa.
Öz
Roma Anlaşmasının, Avrupa Birliğinin göstereceği faaliyetleri düzenleyen üçüncü maddesinde; iç pazarda rekabetin bozulmamasını sağlayacak bir sistemin kurulması öngörülmektedir. Bu nedenle sistemi kurmak amacıyla Avrupa Birliği rekabet kuralları Roma Anlaşması’nın 8594’üncü maddeleri arasında düzenlenmiştir. Türkiye’de ise Rekabet Hukuku ile ilgili kanunlar 1994 yılında yürürlüğe girmiş ve uzun süren çalışmalar sonucunda da Rekabet Kurumu kurulmuştur. Kanun, kapsamı açısından teoride tüm alanlara veya sektörlere karşı tarafsızdır; bir başka deyişle, ekonominin hiçbir sektörünün veya parçasının Kanun kapsamı dışında olduğu ifade edilmemiştir. Türkiye’nin ekonomik açıdan güçlenebilmesi için tek çözüm yolu teknolojik olarak üstün özelliklere sahip, kaliteli, dünya standartlarında, katma değeri yüksek ürünler üreten bir sanayi yaratmasıdır. Özellikle; AB üyeliğinin gündemde olduğu bu dönemde, Türkiye’nin yüksek rekabet gücüne sahip olduğugıda sanayinde ki rekabeti sürdürülebilmesi için sahip olduğu şartlarla yetinmeyip her zaman daha mükemmeli hedefleyen bir yönetim tarzını benimsemesi gerekmektedir
Kaynakça
- Anonim, 1994, Rekabet Hukuku ve Politikaları Özel İhtisas Komisyonu Raporu, DPT, 2364, ÖİK, 432, Ankara.
- Anonim, 2000, Avrupa Birliği Rekabet Politikasına Uyum, http://www.foreigntrade.gov.tr
- Anonim, 2007, Uluslararası Rekabet Stratejileri: Türkiye Gıda Sanayi, TÜSİAD Rekabet Stratejileri Dizisi–10, İstanbul.
- Anonymous, 2008. http://www.eucoordination.org
- Arslan, A. 2001, GAP Bölgesinde Rekabetçi Sektörler, Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları No: 657, Ankara.
- Atiyas, İ., 2000, Rekabet Politikasının İktisadi Temelleri Üzerine Düşünceler, Rekabet Dergisi, Sayı:1 Ocak, Şubat, Mart, 2000, Ankara.
- Bayaner, A., T. Kıymaz, T. Dölekoğlu ve G. Erel, 2008, Türkite Gıda Sanayiinin Rekabet Gücünü Etkileyen Faktörler ve Sorunlar, Türkiye VIII. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi Bildirileri, Gıda İşletmeciliği, Bursa.
- Sauter, W., 1997. Competition Law and Industrial Policy in the EU, Oxford: Clarendon Press.
- Müftüoğlu, T., 2000, Rekabet Kanunu ve İki Yıllık Uygulaması, Rekabet Dergisi, Sayı:1 Ocak, Şubat, Mart, 2000, Ankara.
- Turhan, Ş., 2004, Türk gıda Sanayiinin Rekabet Gücü, Uludağ üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Bursa.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Nisan 2009 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2009 Cilt: 23 Sayı: 1 |