Eğitsel Oyunlar Etkinliğine Katılımın Çocuklardaki Denge, Reaksiyon ve Çeviklik Üzerine Etkisi

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 1, 35 - 42, 30.06.2019

Emire Özkatar Kaya , Yaşar Köroğlu Nazmi Sarıtaş , Mustafa Kaya , Serdar Sucan

https://doi.org/10.25307/jssr.516296

Cited By: 2

Öz

Bu çalışmada,
düzenli olarak eğitsel oyunlara katılan 7-8 yaş erkek ilköğretim
öğrencilerinin, denge, reaksiyon süresi ve çeviklik değerlerinin incelenmesi
amaçlanmıştır. Çalışmaya, Kayseri Kızılören Osman Kulaç İÖO’daki, 7-8 yaşlarda
28 erkek öğrenci gönüllü olarak katıldı. Deney grubunu oluşturan 14 öğrenci
eğitsel oyun faaliyetine katılırken, kontrol grubunu oluşturan 14 öğrenci
eğitsel oyunlar faaliyetine katılmadı. Katılımcıların, el ve ayak reaksiyon
testi reaksiyon cetveli ile, denge testi flamingo denge aleti ile ve çeviklik
testi fotosel ile ön testleri testleri yapıldı. Sekiz hafta sonra, haftada üç
gün eğitsel oyunlara katılan deney grubu ile kontrol grubunun son test
ölçümleri yapıldı. Elde edilen veriler aritmetik ortalama ve standart sapma
olarak sunuldu. Bağımsız grupların karşılaştırılmasında indepedent sample t
test ve bağımlı grupların karşılaştırmasında paired sample t test kullanıldı.
Anlamlılık düzeyi p<0.05 olarak alındı. Deney ve kontrol grupları arasında
son test ölçüm sonuçlarına göre el reaksiyon, ayak reaksiyon, denge ve çeviklik
test değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar görülürken
(p<0.05), ön test değerleri arasında anlamlı fark görülmemiştir (p>0.05).
Deney grubunun test öncesi ve sonrası el reaksiyon, ayak reaksiyon, denge ve
çeviklik test değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar
görülürken (p<0.05), kontrol grubunun test değerleri arasında anlamlı fark
görülmemiştir (p>0.05). Eğitsel oyunlara katılımın, 7-8 yaş çocuklarda el ve
ayak reaksiyon sürelerinde, denge ve çeviklik üzerine olumlu etkileri olduğu
görüldü. Eğitim kurumlarının çocuklara yönelik eğitsel oyun faaliyetlerinin
belirlenmesi, belediyelerce ilköğretim öğrencilerinin eğitsel oyun
oynayabileceği parklar yapılması ve okul çağındaki çocukların mümkün olduğunca
eğitsel oyun faaliyetlerine katılması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Eğitsel oyun, Denge, Reaksiyon süresi, Çeviklik

Effect of Participation in Educational Games Activity on Balance, Reaction and Agility in Children

Öz

The purpose of this study is to investigate the effect of participation of
male primary school children between the ages of 7-8 in educational games on
their time of balance and reaction. 28 male students between the ages of 7-8
and studying at a primary school in Kayseri participated in the study
voluntarily.14 of the students participated in the educational game activities
3 days a week as the experimental group, and other 14 was the control group and
they did not participated in the educational game activities. In the study,
hand and foot reaction test, balance test and agility test were performed as
pre-test and post-test. After the pre-test measurements, the students
participated in the educational games 3 days a week for 8 weeks and the
post-test measurements were taken. Statistical notation was stated by
arithmetic mean and standard deviation. Independent t test was used in
comparing independent groups, and paired sample t test in dependent groups.
Significance level was taken as p<0.05. Significant differences occurred in
post-test measurements of hand reaction test, foot reaction test, balance test
and agility test between the experimental and control groups (p<0.05). No
difference was found between the pre-tests. While a difference was found
between the pre-test and post-test measurement values of the experimental group
in hand reaction test, foot reaction test, balance test and agility test
(p<0.05), no difference was observed in the control group (p>0.05).
Participation in educational games is thought to have a positive effect on the
hand and foot reaction times, balance and agility of the children at the ages
of 7-8. Especially educational institutions should determine educational game
activities for children, parks where primary school children can play
educational games should be built by municipalities, and children at this age
group should be provided to participate in such activities.

Anahtar Kelimeler

Educational games, Balance, Reaction time, Agility

Kaynakça

• Akandere, M. (2006). Eğitici okul oyunları. 3. Baskı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Akgün, N. (1986). Egzersiz fizyolojisi. İzmir: İzmir Ege Üniversitesi Basımevi.
• Aktaş, S. (2007). Elit düzeydeki alp disiplini kayakçılarında dengenin performans üzerine etkisi. (Yayımlanmamış) Yüksek Lisans Tezi, N.Ü Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
• Altay, F. (2001). Ritmik jimnastikte iki farklı hızda yapılan chaine rotasyon sonrasında yan denge hareketinin biyomekanik analizi. (Yayımlanmamış) Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Atacan, B. (2010). Özel düzenlenmiş 8 haftalık pliometrik antrenmanın genç erkek futbolcularda güce ve çevikliğe etkisi. (Yayımlanmamış) Yüksek Lisans Tezi. Kırıkkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Kırıkkale.
• Atlı, M. (1992). İlköğretim öğrencilerinin spora yönelmelerinde sportif amaçlı eğitsel oyunların rolü. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Bayraktar, I. (2013). Elit boksörlerin çeviklik, sürat, reaksiyon ve dikey sıçrama yetileri arasındaki ilişkiler. Akademik Bakış Dergisi, 35:1-8.
• Bucher, C.A., & Koenig, C.R. (1983). Method and material for secondary school physical education. Saint Louis: The C.V. Mossey Company,
• Cecel, E., Kocaoğlu, S., Güven, D., Okumuş, M., Gökoğlu, F. ve Yargancıoğlu, R. (2007). Geriatrik hastalarda denge, yaş ve fonksiyonel durum ilişkisi. Turkish Journal of Geriatrics, 10(4), 169-172.
• Çamlıyer, H. (1999). Eğitim bütünlüğü içinde çocuk hareket eğitimi ve oyun. İzmir: Can Ofset Yayıncılık.
• Dursun, M. Z. (2004). Temel becerileri içeren özel beden eğitimi program tasarısının okulöncesi 6 yaş çocukların motor beceri erişileri üzerine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Erkmen, N., Suveren, S., Göktepe, A.S. ve Yazıcıoğlu, K. (2007). Farklı branşlardaki sporcuların egzersiz sonrası denge performanslarının karşılaştırılması. Spormetre, Bedem Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, V(3), 115-122.
• Gülüm, V. (2008). Adana ilindeki beden eğitimi öğretmenlerinin ilköğretim okullarında uygulanmakta olan beden eğitimi öğretim programına yönelik görüşlerinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış) Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Adana.
• Gündüz, N. (1998). Antrenman Bilgisi. İzmir: Saray Tıp Kitapevi.
• Gürsoy, R., Akarsu, S., ve Hazar, K. (2017). Farklı branşlarda yer alan sporcular ve sedanterlerde bazı biomotor özellikler ve reaksiyon zamanı arasındaki ilişkilerin incelenmesi. International Journal of Human Sciences, 14(4), 3282-3291.
• Ty-Am, G., & Judy, O. (2003). Recreation and dance. Journal of Physical Education, 74 (6), 52.
• Harmandar, İ. H. (2004). Beden eğitimi ve sporda özel öğretim yöntemleri. 1. Baskı. Ankara: Nobel Yayın.
• Hasan, K. (2008). Edirne iline bağlı ilkokullardaki (Şehit Asım İlköğretim Okulu ve Trakya Üniversitesi Devlet Konservatuarı İlköğretim Okulu) 8-11 yaş arasındaki öğrencilerin eurofit testleri ile fiziksel kondisyonlarının değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış) Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi Sağlık Bilimler Enstitüsü.
• Hazar, F. (2005). Badmintonda çevikliğin performansa etkisi ve geliştirilmesine yönelik antrenman uygulamaları. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Kale, N. (1997). Oyun, çocuğun özgürlüğüdür. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 51,18-19.
• Koç, M.C. (2017). İlkokul çağındaki çocukların temel motor beceri gelişiminde eğitsel oyunların etkisi. (Yayımlanmamış) Doktora Tezi, Dumlupınar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Kütahya.
• Köroğlu, Y., Kaya, M. ve Sarıtaş, N. (2018). Adölesan erkeklerde eğitsel oyunların teniste beceri öğrenimi üzerine etkisi. 4.Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi 3-5 Mayıs, Antalya.
• Kula, H. (2018). Sporda yetenek seçimi ilkeleri. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Kuru, O., ve Köksalan, B. (2012). 9 Yaş Çocuklarının psiko-motor gelişimlerinde oyunun etkisi. Cumhuriyet International Journal of Education,1(2), 37-51.
• Little, T., & Williams, A. (2003). Specificity of acceleration, maximum speed and agility in professional soccer players (pp. pp-144). London: Routledge.
• Musabaşoğlu, S. (2008). Elit düzeydeki alp disiplini kayakçılarının reaksiyon zamanlarının araştırılması. (Yayımlanmamış) Yüksek Lisans Tezi. Atatürk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Spor Sağlık Bilimleri Anabilim Dalı, Erzurum.
• Özdemir, S. (2009).14-16 Yaş grubu erkek futbolcularda kompleks antrenman programının patlayıcı güç, kuvvet, sürat ve çeviklik gelişimine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Özer, D.S., ve Özer, K. (2004). Çocuklarda motor gelişim. Ankara: Nobel Yayınları.
• Şipal, M.C. (1989). Eurofit bedensel yetenek testleri el kitabı. Ankara: T.C. Başbakanlık GSGM Dış İlişkiler Dairesi Başkanlığı Yayını, Yayın No 78.
• Tamer, K., ve Pulur, A. (2001). Beden eğitimi ve sporda öğretim yöntemleri. Ankara: Ada Matbaacılık.
• Tamer. K. (2000). Sporda fiziksel - fizyolojik performansın ölçülmesi ve değerlendirilmesi. Ankara: Bağırgan Yayınevi, 52-57.
• Turan, Z., Köse, F., ve Çamlıyer, H. (2015). İlköğretim birinci devre çocuklarının temel hareket becerilerinin geliştirilmesinde ritim ve müzik eğitiminin ilişkisi. Uluslararası Multidisipliner Akademik Araştırmalar Dergisi, 2(1), 26-31.
• Tüfekçioğlu, E. (2002). Okul öncesi 4–6 yaş çocuklarında algısal motor gelişim programlarının denge ve çabukluk üzerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi. M.Ü. Sağlık Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Verstegen, M., & Marcello, B. (2001). Agility and Coordination. In High Performance Sports Conditioning, Champaign, IL: Human Kinetics, 139-165.