Esping-Andersen's Welfare State Classification and Turkey’s Position of Based on Macro Social Work Prac-tices

Yıl 2019, Cilt: 11 Sayı: 18, 2525 - 2554, 30.06.2019

Buğra Yıldırım Fatih Şahin

https://doi.org/10.26466/opus.542395

Cited By: 9

Öz

Policies regarding the social problems of
individuals in the social environment, collective regulations for the change
and development of society are macro social work practices. Macro social work
practices are interpreted in different forms within each country's specific
sociopolitical and cultural dynamics. In order for social workers to implement
macro practices, they must have social policy knowledge. In this context, it
would not be the right choice to take action without knowing which welfare
regime Turkey falls within and without understanding the similar countries and
the common characteristics. Moreover, as human needs increase and diversify,
the desire to embrace the welfare state will also increase. The term welfare
state, on the one hand, stands for strong and wealthy countries, and on the
other hand, refers to states that offer social rights and social policies to
its citizens at a high level. Nowadays, the most accepted, criticized and
referenced source by the scientific circles is Esping-Andersen’s welfare state
classification. Esping-Andersen classified the social stratification in terms
of the common characteristics of welfare states by taking market and family
practices as a basis. In this respect, the study aims to summarize
Esping-Andersen’s welfare state classification in general terms. On the other
hand, the desire to explain Turkey’s position among the welfare states in terms
of macro social work practices is the main concern of this study. The social
work profession is an advanced profession and discipline within the social
welfare field. In this sense, social services are generally public services
oriented towards the problems and needs of the citizens regarding social
functionality and can be discussed at the macro level with social welfare
policies. In the following years, it is thought that comprehensive studies will
be carried out on the welfare state and social policy in the social work field.
In this study, it is aimed to scale university students’ leisure time
activities.

Anahtar Kelimeler

Macro social work practices, Social workers, Welfare state, Esping-Andersen’s welfare state classification

Esping-Andersen’in Refah Devleti Sınıflandırması ve Makro Sosyal Hizmet Uygulamaları Temelinde Türkiye’nin Konumu

Öz

Sosyal çevre içindeki bireylerin sosyal sorunlarına
yönelik politikalar, toplumun değişimi, gelişmesi için kolektif bir biçimde
yapılan düzenlemeler makro sosyal hizmet uygulamalarıdır. Makro sosyal hizmet
uygulamaları, her ülkenin kendine özgü sosyopolitik ve kültürel dinamikleri
içerisinde farklı şekillerde yoğrulmaktadır. Sosyal hizmet uzmanlarının makro
uygulama gerçekleştirebilmesi için sosyal politika bilgisinin mutlaka olması
gerekir. Bu bağlamda Türkiye’nin hangi refah refiminde yer aldığını bilmeden,
benzediğimiz ülkeleri ve ortak özellikleri anlamadan yola çıkmamız pek doğru
bir tercih olmayacaktır. Dahası, insan ihtiyaçları arttıkça, çeşitlendikçe
refah devletiyle kucaklaşma isteği de artacaktır. Refah devleti tabiri bir
yandan güçlü, zengin ülkeleri simgelerken bir yandan da vatandaşlarına sosyal
hakları, sosyal politikaları üst düzeyde sunan devletleri ifade etmektedir.
Bugün bilim çevrelerince en çok kabul gören, eleştirilen ve referans alınan
başvuru kaynağı Esping-Andersen’in refah devleti sınıflandırmasıdır.
Esping-Andersen’in refah rejimi, piyasayı, aile pratiklerini ve sosyal
tabakalaşmayı göz önünde bulundurarak refah devletlerini sınıflandırmaktadır.
Çalışma bu yönüyle Esping-Andersen’in refah devleti sınıflandırmasını ana
hatları ile özetleme amacı taşımaktır. Diğer taraftan Türkiye’nin refah
devletleri arasındaki pozisyonunu makro sosyal hizmet uygulamaları açısından
açıklama isteği de bu çalışmanın başlıca kaygısıdır. Sosyal hizmet mesleği,
sosyal refah alanı içerisinde gelişmiş bir meslek ve disiplindir. Bu anlamda
sosyal hizmetler, vatandaşın sosyal işlevsellikle ilgili sorun ve ihtiyaçlarına
yönelen genellikle kamusal nitelikli hizmetler olup sosyal refah politikaları
ile makro düzeyde ele alınabilir. İlerleyen yıllarda sosyal hizmet alanında refah
devleti ve sosyal politika konuları ile ilgili kapsamlı çalışmaların yapılacağı
düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Makro sosyal hizmet uygulamaları, Sosyal hizmet uzmanları, Refah devleti, Esping-Andersen'in refah devleti sınıflandırması

Kaynakça

• Abramovitz, M. (1998). Social work and social reform: An arena of struggle. Social Work, 43(6), 512-526.
• Adams, R. (2002). Social policy for social work (First published). New York: Palgrave Macmillan.
• Alcock, P. ve May, M. (2014). Social policy in Britain (Fourth Edition). Basingstoke: Palgrave Macmillan.
• Altay, A. (2007). Bir kamu mali olarak sosyal sermaye ve yoksulluk ilişkisi. Ege Akademik Bakış Dergisi, 7(1), 337-362.
• Aslan, H. (2017). Sosyal refah devleti modelleri üzerine bir inceleme: Türkiye analizi. İçinde: T. E. Gençer ve İ. Cılga (Eds.). Sosyal Hizmeti Yeniden Düşünmek: Sosyal Çalışma Üzerine Eleştirel Tartışmalar (1. baskı, ss. 255-241). Ankara: Nika Yayınevi.
• Austin, M. J., Coombs, M. ve Barr, B. (2005). Community-centered clinical practice: Is the integration of micro and macro social work practice possible?. Journal of Community Practice, 13(4), 9-30.
• Aydın, M. K. ve Çakmak, E. E. (2017). Sosyal devletin temelleri. Bilgi Sosyal Bilimler Dergisi, 34(1), 11-19.
• Buğra, A. ve Keyder, Ç. (2003). Yeni yoksulluk ve Türkiye’nin değişen refah rejimi. (BM Kalkınma Programı Proje Raporu), 30 Ekim 2018 tarihinde http://www.tr.undp.org/content/dam/turkey/docs/povreddoc/UNDP-TR-new_poverty.pdf web adresinden erişildi.
• Buz, S. ve Aygüler, E. (2017). Amartya Sen'in kapasite-yapabilirlik yaklaşımı bağlamında Türkiye'de yoksulluk durumu. Javstudies: International Journal of Academic Value Studies, 3(15), 177-189.
• Castles, F. G. ve Mitchell, D. (1993). Wolds of welfare and families of nations. İçinde: Francis G. Castles (Ed.). Families of Nations: Patterns of Public Policy in Western Democracies (First ed., ss. 93-128). Andershot: Dartmounth.
• Cifci, E. G. ve Ocaklı, B. Ö. (2015). Sosyal hizmet uzmanları neden sosyal inceleme raporlarını yazarlar?. Sosyal Hizmet, Ocak-Haziran / Temmuz-Aralık, 37-40.
• Danış, M. Z. (2005). Yaşama derinden bir kucak. Ankara: Türk Geriatri Vakfı Yayınları.
• Danış, M. Z. (2009). Türkiye’de yaşlı nüfusun yalnızlık ve yoksulluk durumları ve sosyal hizmet uygulamaları açısından bazı çıkarımlar. Toplum ve Sosyal Hizmet, 20(1), 67-83.
• Dedeoğlu, S. (2009). Eşitlik mi ayrımcılık mı? Türkiye’de sosyal devlet, cinsiyet eşitliği politikaları ve kadın istihdamı. Çalışma ve Toplum, 2(21), 41-54.
• Demirbilek, S. (2009). Sosyal politika bağlamında sosyal hizmet. (Birinci basım), İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Yayınları.
• Dönümcü, Ş. (2006). Yaşlı ve sosyal hizmetler. Turkish Journal of Physical Medicine and Rehabilitation, 52 (Özel Ek A), A42-A46.
• Ebbinghaus, B. ve Manow, P. (2004). Introduction: studying varieties of welfare capitalism. İçinde: B. Ebbinghaus ve P. Manow (Eds.). Comparing Welfare Capitalism (First ed., ss. 1-22). London: Routledge.
• Erbay, E. (2008). Çocuk işçi olmak: Çocuk işçiliğine retrospektif bir bakış. Ankara: Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği Genel Merkezi.
• Esping-Andersen, G. (1990). The three worlds of welfare capitalism. Cambridge: Polity Press.
• Esping-Andersen, G. (1994). After the golden age: The future of the welfare state in the new global order. 27 Ekim 2018 tarihinde https://www.econstor.eu/bitstream/10419/148839/1/863129331.pdf web adresinden erişildi.
• Esping-Andersen, G. (1996). After the golden age? Welfare state dilemmas in a global economy. İçinde: G. Esping-Andersen (Ed.). Welfare State in Transition: National Adaptations in Global Economics (First published, ss. 1-31). London: Sage Publications.
• Esping-Andersen, G. (2002). Towards the good society, once again? İçinde: G. Esping-Andersen (Ed.). Why We Need A New Welfare State? (First published, 1-25). New York: Oxford University Press.
• Ferrera, M. (1996). The Southern model of welfare in social Europe. Journal of European Social Policy, 6(1), 17-37.
• Ferrera, M., Hemerijck, A. ve Rhodes, M. (2000). Recasting European welfare states for the 21st century. European Review, 8(3), 427-446.
• Güç, Y. (2015). Refah devletinin gelişimi ve Türkiye’de refah devleti algısı: İstanbul ilinde bir alan araştırması. Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• Gökbunar, R., Özdemir, H. ve Uğur, A. (2008). Küreselleşme kıskacındaki refah devletinde sosyal refah harcamaları. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(2), 158-173.
• Güler, N., Tel, H. ve Tuncay, F. Ö. (2005). Kadının aile içinde yaşanan şiddete bakışı. CÜ Tıp Fakültesi Dergisi, 27(2), 51-56.
• Hernes, H. M. (1988). The welfare state citizenship of Scandinavian women. İçinde: K. B. Jones ve A. G. Jonasdottir (Eds.). The Political İnterests of Gender: Developing Theory And Research With A Feminist Face (First ed., ss. 187-213). London: SAGE.
• İkizoğlu, M., Önal Dölek, B. ve Gökçearslan Çifçi, E. (2007). Çalışan çocukların sorunları ve geleceğe ilişkin beklentileri. Toplum ve Sosyal Hizmet, 18(2), 21-36.
• Kardam, F. ve Yüksel, İ. (2004). Kadınların yoksulluğu yaşama biçimleri: Yapabilirlik ve yapabilirlikten yoksunluk. Nüfusbilim Dergisi, 26(1), 45-72.
• Karataş, K. (1996). Genç işsizliği: ekonomik toplumsal ve ruhsal sonuçları. Ankara: Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği Genel Merkezi.
• Keçeci, G. (2017). Makro sosyal hizmet uygulamasında kullanılan modeller, teknikler ve sosyal hizmet uzmanlarının rolleri. Toplum ve Sosyal Hizmet, 28(1), 187-202.
• Koçak, O., Kavi, E. ve Es, M. (2017). Bilgi toplumu perspektifinde refah devleti: Finlandiya Modeli. Yalova Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(13), 48-75.
• Koray, M. (2003). Avrupa refah devleti: Anlamı, boyutları ve geleceği. Görüş Dergisi, 57(1), 70-101.
• Kuisma, M. (2007). Social democratic internationalism and the welfare state after the ‘golden age’. Cooperation and Conflict: Journal of the Nordic International Studies Association, 42(1), 9-26.
• Kurt, Ş. (2006). İşsizliğin psiko-sosyal sonuçları ve Türkiye üzerine muhtemel etkileri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 51, 357-379.
• Leibfried, S. (1993). Towards a European welfare state. İçinde: C. Jones (Ed.). New Perspectives on the Welfare State in Europe, (First ed., ss. 120-144). London: Routledge Press.
• Leibfried, S. (2000). National welfare states, European integration and globalization: A perspective for the next century. Social Policy & Administration, 34(1), 44-63.
• Leibfried, S. ve Obinger, H. (2003). The state of the welfare state: German social policy between macroeconomic retrenchment and microeconomic recalibration. West European Politics, 26(4), 199-218.
• Lorenz, W. (2005). Social work and a new social order-challenging neo-liberalism's erosion of solidarity. Social Work & Society, 3(1), 93-101.
• Manning, N. (2003). Welfare, ideology and social teory. İçinde: J. Baldock, N. Manning ve S. Vickerstaff (Eds.). Social Policy (2nd ed., ss. 52-78). Oxford: Oxford University Press.
• Marangoz, Ş. (2001). Refah devleti: Gelişimi, oluşumu, modelleri ve güncel değişimler. Yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• Mishra, R. (1999). Globalization and the welfare state. UK: Edward Elgar Publishing.
• Misra, J. ve Akins, F. (1998). The welfare state and women: Structure, agency, and diversity. Social Politics: International Studies in Gender, State & Society, 5(3), 259-285.
• Myles, J. ve Quadagno, J. (2002). Political theories of the welfare state. Social Service Review, 76(1), 34-57.
• Özalp, L. F. A. (2016). İktisatta refah ve refah devletinin iktisadi analizi. Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• Özdek, Y. (2002). Küresel yoksulluk ve küresel şiddet kıskacında insan hakları. Yoksulluk, Şiddet ve İnsan Hakları, 1-44. Ankara: TODAİE, Yayın No.311. 25 Kasım 2018 tarihinde http://sendika62.org/arsiv/yozdek1-2009-04-12.pdf web adresinden erişildi.
• Özdemir, S. (2004). Küreselleşme sürecinde refah devleti. Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• Pfau-Effinger, B. (2005). Welfare state policies and the development of care arrangements. European Societies, 7(2), 321-347.
• Pierson, C. (1998). Contemporary challenges to welfare state development. Political Studies, 46(4), 777-794.
• Pringle, K. (1998). Europe and social welfare. İçinde: K. Pringle (Ed.). Children and Social Welfare in Europe (First ed., pp.1-19). Buc-kingham: Open University Press.
• Sharkh, M. A. ve Gough, I. (2010). Global welfare regimes: A cluster analysis. Global Social Policy, 10(1), 27-58.
• Smith, D. (2000). Welfare and work. İçinde: D. Smith (Ed.). Welfare, Work and Poverty: Lessons from Recent Reforms in the USA and the UK (First published, 23-32). London: The Cromwell Press.
• Soyseçkin, İ. (2015). Türkiye’de kadın istihdamı ve sosyal refah uygulamaları. Mülkiye Dergisi, 39(3), 245-270.
• Sözer, A. N. (1997). Sosyal devlet uygulamaları. Ankara: Türkiye İşçi Emeklileri Cemiyeti Yayını.
• Spicker, P. (2000). The welfare state: A general theory (First published). London: SAGE.
• Stephens, J. D. (1996). The Scandinavian welfare states: Achivements, crisis and prospects. İçinde: G. Esping-Andersen (Ed.). Welfare State in Transition: National Adaptations in Global Economics (First published, ss. 32-65). London: Sage Publications.
• Şahin, F. (2000). Sosyal hizmet uzmanlarının sosyal refah politikası süreçlerine katılımı. Ankara: Aydınlar Matbaası.
• Şener, Ü. (2012). Kadın yoksulluğu. Mülkiye Dergisi, 36(4), 51-67.
• Şener, Ü. (2009). Kadın yoksulluğu. (TEPAV Değ. Notu), 25 Kasım 2018 tarihinde http://www.tepav.org.tr/upload/files/1271312994r5658.-Kadin_Yoksullugu.pdf web adresinden erişildi.
• Tekindal, M. (2018). Türkiye’de sosyal yardımların yapısal işlevsel yaklaşıma göre analizi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 29(2), 335-362.
• Titmuss, R. M. (1974). Social policy: An introduction. New York: Pantheon Books.
• Toprak, D. (2015). Uygulamada ortaya çıkan farklı refah devleti modelleri üzerine bir inceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(1), 151-175.
• Tuncay, T. ve Yıldırım, B. (2015). Factors affecting the psychological distress among unemployed and re-employed individuals. Career Development International, 20(5), 482-502.
• Vesali, S. ve Omidi, R. (2014). Social policy: Themes and approaches. The Journal of Planning & Budgeting, 19(1), 179-206.
• Zengin, O. ve Çalış, N. (2017). Sosyal hizmet uzmanlarının mesleki uygulamaları ve çalışma koşulları. Toplum ve Sosyal Hizmet, 28(1), 47-68.
• Zengin, O. ve Altındağ, Ö. (2013). Refah yaklaşımından çalıştırmacı yaklaşıma doğru. İçinde: Ş. Hacıyev (Ed.). The World Economic Development Paradigm: Market and Beyond (First ed., pp.252-263). Baku: Azerbaijan State Economic University Press.