Dilim Regresyon Yöntemiyle Türkiye’de Eğitimin Ücretler Üzerindeki Etkisi

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 1, 85 - 101, 28.06.2019

Hamdi Emeç Şenay Üçdoğruk Birecikli Çiçek Akgün

https://doi.org/10.32331/sgd.582492

Öz

Ücret farklılığını ortaya koyan etmenler, insan
sermayesi (beşeri sermaye) ile anılan Becker (1964; 1965), Chiswick (1971) ve
Mincer (1974) tarafından iktisat teorisinde analiz edilmiştir. Bu teoride insan
sermayesi, ekonomik büyümenin ve kişi başına ücret farklılıklarının en önemli
belirleyicisidir. Teorinin özünde bireylerin eğitim seviyesi vardır. Eğitim
seviyesindeki artış işgücü verimliliğini ve ekonomik büyümeyi arttırır. Bu
çalışmanın amacı Türkiye’de işgücü piyasasında istihdamda olan bireylerin
eğitim düzeylerinin ücretler üzerindeki etkisini ölçmektir. Türkiye İstatistik
Kurumu (TÜİK)’nun hazırlamış olduğu 2014 yılı Hanehalkı İşgücü Araştırması
mikro veri setinden elde edilen ham verilerle çalışılmıştır. Araştırmada
kullanılan yöntem En Küçük Kareler ve Dilim (Kantil) Regresyon yöntemidir. Verilerdeki
aşırı uç değerleri değişen varyansa neden olduğundan, kullanılan yöntem ile
saat başı ücretin düşük ve yüksek dilimler arasındaki farklılıkların ortaya
konması çalışmaya farklılık getirmiştir.

Anahtar Kelimeler

Ücret, temel insan sermayesi, dilim regresyon yaklaşımı

Kaynakça

• Becker, G.S. (1964). Human Capital. Columbia University Press. New York.
• Becker, G.S. (1965). A Theory of the Allocation of Time. Economic Journal. 299. 493 – 508.
• Buchinsky, Moshe (1998). Recent Advances in Quantile Regression Models: A Practical Guideline for Empirical Research. The Journal of Human Resources. 33. 88–126.
• Chen, C., & Wei, Y. (2005). Computational Issues for Quantile Regression. Sankhyā: The Indian Journal of Statistics. 399 – 417.
• Chiswick Barry R. (1971) Earnings Inequality and Economic Development. The Quarterly Journal of Economics. Vol. 85(2). 21 – 39.
• Corey, D. L., Phelps, G., Ball, D. L., Demonte, J., & Harrison, D. (2012). Explaining Variation in İnstructional time: An Application of Quantile Regression. Educational Evaluation and Policy Analysis. 34(2). 146 – 163.
• Çakmak, E. ve Gümüş S. (2005). Türkiye'de Beşeri Sermaye ve Ekonomik Büyüme: Ekonometrik Bir Analiz. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. 60(01). 59 – 72.
• Çiftçi, C. ve Kangallı, S. G. (2015). Eğitim ve Gelir. Ege Akademik Bakış. 15(1). 141 – 152.
• Eser, K. ve Gökmen, Ç. E. (2009). Beşeri Sermaye’nin Ekonomik Gelişme Üzerindeki Etkileri: Dünya Deneyimi ve Türkiye Üzerine Gözlemler. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi. 1(2). 41 – 56.
• Griliches Zvi. (1964). Notes on the Measurement of Price and Quality Changes. National Bureau of Economic Research. Models of Income Determination. Princeton University Press. 381 – 418.
• Griliches Zvi. (1970). Notes on the Role of Education in Production Functions and Growth Accounting. National Bureau of Economic Research, Education, Income, and Human Capital, NBER. 71 – 127.
• Gürler Ö. K. ve Üçdoğruk, Ş. (2007). Türkiye’de Cinsiyete Göre Gelir Farklılığının Ayrıştırma Yöntemiyle Uygulanması. Journal of Yaşar University. 2(6). 571 – 588.
• Hao, L. ve Naiman, D. Q. (2007). Quantile Regression (No. 149). SAGE Publications.
• Karataş, M. ve Çankaya, E. (2010). İktisadi Kalkınma Sürecinde Beşeri Sermayeye İlişkin Bir İnceleme. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. (3). 29 – 55.
• Kaya, N. ve Kesen, M. (2014). İnsan Kaynaklarının İnsan Sermayesine Dönüşümü: Bir Literatür Taraması. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi (AKAD). 6(10). 23 – 38.
• Keskin B. (2012). Sağlam Bir Çıkarsama Yöntemi: Kantil Regresyon. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Muğla: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Koenker R. ve Basset G. (1978). Regression Quantiles. Econometrica. 46. 33 – 50.
• Martins, P. S. ve Pereira, P. T. (2004). Does Education Reduce Wage Inequality? Quantile Regression Evidence From 16 Countries. Labour Economics. 11(3). 355 – 371. Mincer, Jacob (1974). Schooling, Experience, and Earnings. Columbia University Press, New York.
• Saçaklı S. (2005). Kantil Regresyon ve Alternatif Regresyon Modelleri ile Karşılaştırılması. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Schultz Theodore W. (1961). Investment in Human Capital. The American Economic Review. 51(1). 1 – 17.
• Tansel A. ve Bodur F.B. (2012). Wage Inequality and Returns to Education in Turkey: A Quantile Regression Analysis. Review of Development Economics. 16(1). 107 – 121.
• Taş, U. ve Yenilmez, F. (2008). Türkiye’de Eğitimin Kalkınma Üzerindeki Rolü ve Eğitim Yatırımlarının Geri Dönüş Oranı. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 9(1). 155 – 186.
• Tunç, M. (1998). Kalkınmada İnsan Sermayesi: İç Getiri Oranı Yaklaşımı ve Türkiye Uygulaması. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 13(1). 83 – 106.
• Yağanoğlu E. (2008). A Comparison of JMP Wage Decomposition and Quantile Regression Methods in Wage Inequality Assessment. METU Studies in Development. 35. 427 – 444.