Obezite Yönetiminde Kullanılan Grup Görüşmeleri Yönteminin Değerlendirilmesi

Yıl 2018, Cilt: 12 Sayı: 4, 288 - 300, 12.10.2018

Zeliha Yelda Özer Hatice Kurdak Sevgi Özcan

https://doi.org/10.21763/tjfmpc.465916

Cited By: 1

Öz

Giriş: Obezite, Dünya Sağlık Örgütü ve diğer bir çok uzmanlık alanı tarafından “sağlık için risk oluşturacak şekilde anormal ya da
aşırı yağ birikimi” olarak tanımlanmaktadır. Obezitenin etiyolojisinde birçok kompleks mekanizma yer almaktadır. Obezite,
etiyolojisine benzer biçimde biyopsikososyal kültürel ve varoluşsal çok çeşitli rahatsızlıklara yol açmaktadır. Hem etiyolojisinde hem
de sonuçlarındaki bu karmaşık yapı nedeniyle obezitenin tedavisi bireye özgü olmalıdır. Ancak birinci basamaktaki günlük hasta
başvurularındaki yoğunluk nedeniyle bu pek mümkün olamamaktadır. Bu çalışmada, birinci basamakta obezite yönetimi için
kullanılmış olan grup görüşmeleri (GG) yönteminin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışma niceliksel ve niteliksel araştırma
yöntemlerinin bir arada kullanıldığı bir çalışma olarak planlandı. Araştırmanın nicel bölümünde araştırmacılar tarafından oluşturulan
11 soruluk değerlendirme formu kullanıldı. Beşli Likert puanları ortalama ve standart sapma olarak hesaplandı. Nicel verilerin
değerlendirilmesinin ardından GG’leri daha detaylı incelemek ve ortaya çıkan neden-nasıl sorularına yanıt aramak amacıyla yarı
yapılandırılmış derinlemesine görüşmeler yapıldı. Nitel çalışmanın yapılandırılması ve raporlanması aşamasında ise Niteliksel
Araştırmayı Raporlamak için Konsolide Kriterler Kılavuzu (COREQ-Consolidated Criteria for Reporting Qualitative Research)
kullanıldı. Bulgular: Çalışmanın nicel kısmında yaş ortalaması 37,6±10,3 bulundu. Bu yanıtlar arasında en yüksek puanı (iyi/çok iyi
derece) alan maddeler, katılımcıların beslenme ve egzersizin önemini kavramaya yönelik yanıtlarına aitti. Nitel kısmında; 1) olumlu
etkiler 2) olumsuz etkiler 3) sürdürülebilen sağlıklı yaşam tarzı değişiklikleri 4) motivasyonları 5) GG ile ilgili önerileri, olmak üzere
beş temaya ulaşıldı. Sonuç: GG, obezitenin yönetiminde, aile hekimliği disiplinin ilkeleri doğrultusunda uygulanabilir ve bu
çalışmada belirlenen iyileştirmelerle daha etkili hale getirilebilir. 

Anahtar Kelimeler

Obezite, grup görüşmeleri, nicel ve nitel çalışma

Evaluation of The Group Visits Method Used in Obesity Management

Öz

Introduction: Obesity is defined as abnormal or excessive fat accumulation, which poses a risk to health by the World Health
Organization and many other areas of expertise. There are many complex mechanisms in the etiology of obesity. Obesity, like its
etiology, causes diverse biopsychosocial cultural and existential disorders. Because of this complexity in both the etiology and the
outcomes, the treatment of obesity should be customized. However, this is not possible due to the high number of daily patient log in
the primary care. The aim of this study was to investigate the group visits (GV) used for obesity management in primary care.
Method: The study was planned as a combination of quantitative and qualitative research methods. In the quantitative part of the
study, an 11-item evaluation form was used. The five-point Likert scores were calculated as mean and standard deviation. Following
the evaluation of quantitative data, semi-structured in-depth interviews were conducted in order to examine the GV in more detail and
to find answers to the why and how questions. COREQ-Consolidated Criteria for Reporting Qualitative Research was used in the
structuring and reporting phase of the qualitative study. Results: The mean age of the study was 37.6 ± 10.3 years. Among these
responses, items with the highest score (good / very good) were the participants' responses to understanding the importance of
nutrition and exercise. In the qualitative part; 1) positive effects 2) negative effects 3) sustained healthy lifestyle changes 4)
motivations 5) suggestions for GV, five themes were reached. Conclusion: GV can be applied in the management of obesity in line
with the principles of family medicine discipline and can be made more effective with the improvements determined in this study.

Anahtar Kelimeler

Obesity, group visits, quantitative and qualitative study

Kaynakça

• 1. Devlin MJ. Is there a place for obesity in DSM-V? International Journal of Eating Disorders. 2007;40(7 SUPPL.). doi:10.1002/eat.20430.
• 2. WHO. Obesity and overweight: fact sheet No 311 (updated January 2015). janeiro 2015. 2015:1-5. http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs311/en.
• 3. Karasu SR. The obesities: an overview of convergent and divergent paradigms. American Journal of Lifestyle Medicine. 2016;10(2):84-96. doi:10.1177/1559827614537773.
• 4. WONCA. The European Definition of General Practice / Family Medicine WONCA EUROPE 2011 Edition 1. 2011:1-33. http://www.woncaeurope.org/.
• 5. Kringos DS, Boerma WGW, Spaan E, Pellny M. A snapshot of the organization and provision of primary care in Turkey. BMC health services research. 2011;11:90. doi:10.1186/1472-6963-11-90.
• 6. Noffsinger EB, Scott JC. Understanding Today’s group visit models. The Permanente Journal. 2000;4(2):99-112.
• 7. Noffsinger EB. Introduction to Group Visits. In: Running Group Visits in Your Practice. Newton, MA: Springer US; 2009:3-19. doi:10.1007/b106441_1.
• 8. Scott JC, Conner DA, Venohr I, et al. Effectiveness of a group outpatient visit model for chronically ill older health maintenance organization members: A 2-year randomized trial of the Cooperative Health Care Clinic. Journal of the American Geriatrics Society. 2004;52(9):1463-1470. doi:10.1111/j.1532-5415.2004.52408.x.
• 9. Tunay M, Kurdak H, Özcan S, Özdemir Ç, Özer ZY. Family physician-led group visits for lifestyle modification in women with weight problems: a pilot ıntervention and follow-up study. Obesity Facts. 2018;11(1):1-14. doi:10.1159/000486133.
• 10. Özer ZY. Kilo Sorunları için Grup Görüşmelerine Katılan Kilolu ve Obez Kadınların Derinlemesine İncelenmesi. Tıpta Uzmanlık Tezi. Çukurova Üniversitesi, Aile Hekimliği AD. 2016.
• 11. Tong A, Sainsbury P, Craig J. Consolidated criteria for reporting qualitative research (COREQ): A 32-item checklist for interviews and focus groups. International Journal for Quality in Health Care. 2007;19(6):349-357. doi:10.1093/intqhc/mzm042.
• 12. Roberts P. Reliability and validity in research. Nursing Standard. 2006;20(22):41-45. doi:10.7748/ns2006.07.20.44.41.c6560.
• 13. Maton K. Pierre Bourdieu and the epistemic conditions of social scientific knowledge. Space and Culture. 2003;6(1):52-65. doi:10.1177/1206331202238962.
• 14. Kirsh SR, Aron DC, Johnson KD, et al. A realist review of shared medical appointments: How, for whom, and under what circumstances do they work? BMC Health Services Research. 2017;17(1). doi:10.1186/s12913-017-2064-z.
• 15. Bandura A. Health promotion by social cognitive means. Health Education and Behavior Journal 2004;31(2):143-64.
• 16. Polivy J, Herman CP. If at first you don’t succeed. False hopes of self-change. American Psychologist, 2002;57(9):677-89.
• 17. Peyrot M, Rubin RR. Behavioral and Psychosocial Interventions in Diabetes A Conceptual Review. Diabetes Care.2007;30(10):2433-40.
• 18. Eskin M. Sorun Çözme Terapisi,3.Baskı, Ankara: HYB Yayıncılık. 2009.
• 19. Başer S. Kronik Hastalığı Olan Bireylerin Sosyal Sorun Çözme Becerilerinin Yaşam Kalitesi ve Klinik Sonuçlara Etkisi, Uzmanlık tezi, 2016.
• 20. Kurdak H. Sağlığın varoluşsal boyutu ve yaşam kalitesi. Türkiye Klinikleri J Fam Med-Special Topics 2014;5(3):23-8.
• 21. Scott et al. Healing relationships and the existential philosophy of Martin Buber; Philosophy, Ethics, and Humanities in Medicine 2009; 4:11.
• 22. Sertöz ÖÖ, Elbi MH. Obezite Tedavisinde Bilişsel Davranışçı Grup Terapisinin Kilo Verme, Yaşam Kalitesi ve Psikopatolojiye Etkileri: Sekiz Haftalık İzlem Çalışması; Klinik Psikofarmakoloji Bülten 2005;15(3):119-26.
• 23. Raja et al., Group visits for chronic ıllness care: models, benefits and chalenges. Family Practice Management. www.aafp.org/fpm. January 2006.
• 24. Dereli B, Cengiz D. İnsan Kaynakları Yönetiminde Grup, Grup Dinamiği Kavramları ve Grup Dinamiğinin Ölçülmesi Üzerine Uygulama Örneği; Öneri Dergisi 2011; 35-41.
• 25. O’Connell T.S., Cuthbertson B. Group Dynamics in Recreation and Leisure. Illinois: Human Kinetics. 2009.
• 26. Russell et al. ‘You need a support. When you don’t have that...chocolate looks real good’. Barriers to and facilitators of behavioural changes among participants of a Healty Living Program; Family Practice 2013; 30: 452-58.
• 27. Chang et al. Motivators and barriers to healthful eating and physical activity among low-income overweight and obese mothers; Journal of the American Dietetic Association 2008;108:1023-1028.