Atatürk'ün Eğitim Düşüncesinin Kökenleri

Yıl 1992, Cilt: 8 Sayı: 23, 233 - 240, 01.03.1992

Yahya Akyüz

Öz

Atatürk’ün eğitime derinden ilgi duyduğunu, Cumhuriyet eğitiminin düşünsel temellerini attığını ve bu alanda bazı uygulamalara giriştiğini biliyoruz. Yine bildiğimiz gibi O, Cumhurbaşkanı olmadığı taktirde Millî Eğitim Bakanı olmayı istediğini ve “asıl kişiliğinin” öğretmenlik olduğunu, kendisinin milletinin öğretmeni olduğunu söylemiştir. Bildirimizin konusu, Atatürk’ün eğitim görüşleri değildir. O’nun eğitim görüşleri tarafımızdan ve başka araştırıcılarca birçok kez incelenmiştir. Bildirimizde, O’nun eğitime derin ilgi duymasının nedenleri ortaya konmaya çalışılacaktır. Atatürk’ün eğitim düşüncesinin kökenleri başlıca dört başlık altında ele alınabilir: O’nun yetiştiği ortam; askerlik mesleğinin O’na kazandırdıkları; Devlet kurucusu ve başkanı olması; O’nun kişiliğindeki eğitimci özellikler.

Anahtar Kelimeler

Atatürk, Eğitim, Eğitimci Kişiliği

The Origins of Ataturk's Educational Thought

Öz

We know that Atatürk is deeply interested in education, laid the intellectual foundations of Republican education, and has undertaken some practices in this field. As we know, he said that if he was not the President, he wanted to become the Minister of National Education and that his “real personality” was teaching and he was the teacher of his nation. The subject of our report is not Ataturk's views on education. His education views have been examined many times by us and by other researchers. In our paper, we will try to reveal the reasons for His deep interest in education. The origins of Ataturk's educational thought can be considered under four main headings: The environment in which He grew up; what the military profession brings to Him; Being a state founder and president; Educator traits in His personality.

Anahtar Kelimeler

Ataturk, Education, educator personality

Kaynakça

• Akgün, Seçil-Uluötekin, Murat: “Misak-ı Maarif’, Atatürk Yolu, Mayıs 1989, Sayı 3, s. 285-349
• Akyüz, Yahya: Türk Eğitim Tarihi (Başlangıçtan 1988’e), Ankara 1989, s. 543
• Aybars, Ergün: Atatürk Eğitim İlkeleri, 1981, s.12 (Çoğaltma)
• Conker, Nuri-Atatürk: Zabit ve Kumandan-Zabit ve Kumandan ile Hasbi- hal, Ankara, 1981, 179 s. (Yayına haz.: İsmet Gönülal-Hüsamettin Ünsal)
• İlhan, Suat: “Atatürk’ün Yetiştiği Ortam”, Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, Mart 1986, Sayı 5, s. 279-288
• Kocatürk, Utkan: Atatürk’ün Fikir ve Düşünceleri, Ankara, 1984, 374 s
• Mert, Özcan: “Atatürk’ün İlk Öğretmeni Şemsi Efendi”, Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, Mart 1991, Sayı 20, s. 331-346
• Öztürk, Cemil: Atatürk Devrinde Öğretmen Yetiştirme Politikası ve Öğretmen Yetiştiren Kurumlar, İstanbul, 1991, 308 s. (Basılmamış Doktora Tezi)
• Sönmez, Cemil: Atatürk ve Çocuklar, Ankara, 1991, s.167
• Tezcan, Mahmut: “Atatürk’ün Eğitim Anlayışına Felsefi ve Sosyolojik Bir Yaklaşım”, Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, Temmuz 1989, Sayı 15, s. 557-594.