It is obvious that a basic human rights problem is for individuals to achieve a decent standard of living and to make it sustainable. One of the basic conditions for living a decent and reasonable life is “access to food”. The right to food, which was included as the right to food with the 1924 Geneva Declaration of the Rights of the Child, which is a soft law text for the first time in international law, was included within the scope of the right to provide an adequate standard of living in the 1948 Universal Declaration of Human Rights. It can be stated that many texts related to human rights, including the United Nations Declaration on the Rights of the Child announced in 1959, the United Nations Covenant on Economic, Social and Cultural Rights dated 1976, the Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination Against Women dated 1979, and the Convention on the Rights of the Child of 1989, ensure the right to food.
As a requirement of international law and as subjects of human rights law, states are obliged to do their part to protect the right to food, which is directly related to the right to life and health, of individuals in their jurisdiction and especially of children in need of protection, who are positioned among disadvantaged groups. In this regard, states have three different levels of obligation. To ensure and protect the right to adequate food, states have positive obligations to ensure children's access to food, which is essential for the future of a healthy society, in addition to the obligation of respect, which can be expressed as respect, non-interference, and non-obstruction. States are responsible for fulfilling everything that is required to ensure that children, whose best interests they prioritize above all else, have the right to be free from hunger, access to adequate, accessible, and sustainable safe food, and maximizing the availability of existing resources. In accordance with universal human rights principles, states are obliged to fulfill their obligations in protecting and ensuring the right to food of children in a progressive manner, without discrimination, in the measures they take. They are responsible for treating every child equally.
The Right to an Adequate Standard of Living Positive Obligation Right to be Free from Hunger Right to Adequate Food Children’s Right
Bireylerin makul bir yaşam düzeyine kavuşabilmesi ve bunun sürdürülebilir kılınmasının temel bir insan hakları sorunu aşikârdır. İnsan onuruna yaraşır, makul bir hayat yaşayabilmenin temel koşullarından biri “gıdaya erişim” olarak karşımıza çıkmaktadır. Uluslararası hukukta ilk defa bir yumuşak hukuk metni olan 1924 tarihli “Cenevre Çocuk Hakları Beyannamesi ile birlikte beslenme hakkı olarak giren gıda hakkına, 1948 tarihli İnsan Hakları Evrensel Beyannamesinde yeterli bir yaşam standardı sağlama hakkı kapsamında yer verilmiştir. Daha sonra başta 1959’da ilan edilen Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Bildirgesi, 1976 tarihli Birleşmiş Milletler Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklar Sözleşmesi, 1979 tarihli Kadına Karşı Her Türü Ayrımcılığın Önlenmesi Sözleşmesi ve 1989 Çocuk Haklarına Dair Sözleşme olmak üzere, insan haklarına ilişkin pek çok metin ile gıda hakkının güvence altına alındığı ifade edilebilecektir.
Uluslararası hukukun bir gereği ve insan hakları hukukunun sujeleri olarak devletler yetki alanında bulunan bireylerin ve özellikle dezavantajlı gruplar içerisinde konumlandırılan, korunmaya muhtaç konumda çocukların, yaşama ve sağlık hakkı ile doğrudan bağlantılı olan gıda haklarını korumak için üzerine düşeni yapmakla mükellef kılınmışlardır. Bu doğrultuda devletlerin üç farklı düzeyde yükümlülüğü bulunmaktadır. Yeterli gıda hakkının teminat altına alınması ve korunması için devletler, saygı duyma, karışmama, engellememe olarak ifade edilebilecek saygı duyma yükümlülüğünün yanı sıra sağlıklı bir toplumun geleceği olan çocukların gıdaya erişimini sağlamak noktasında bir takım pozitif yükümlülükleri bulunmaktadır. Devletler, üstün yararını her şeyden öteye koydukları çocukların başta açlıktan kurtulma hakkının sağlanması, yeterli, erişilebilir ve sürdürülebilir güvenli gıdaya erişiminin kolaylaştırılması, mevcut kaynakların azami ölçüde ulaşılabilir kılınması hususlarında üstüne düşen her şeyi yerine getirme sorumluluğu altındadır. Evrensel insan hakları kaideleri gereğince çocukların gıda hakkını koruma ve sağlama noktasında yükümlülüklerini aşamalı olarak yerine getirmekle yükümlü olan devletler, aldıkları ayrımcılık yapmaksızın her çocuğun yeterli gıda hakkını sağlama sorumluluğu altındadır.
Yeterli bir yaşam standardı hakkı pozitif yükümlülük açlıktan kurtulma özgürlüğü yeterli gıda hakkı çocuk hakları
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Kamu Hukuku (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 22 Ocak 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 12 Şubat 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 |
Ankara Barosu Dergisi TÜHAS atıf sistemini benimsemektedir.