Sosyal belediyecilik anlayışı üzerinden engellilere yönelik hizmetler

Yıl 2017, Cilt: 12 Sayı: 48, 43 - 62, 01.10.2017

Fethi Gürün Şükran Kararağaç

Öz

1980’li yıllar itibarıyla uygulanan neoliberal politikalar,
küreselleşme, bilgi ve iletişim olanaklarının gelişmesiyle birlikte
merkezi yönetimlerin sosyal politikalar alanında hizmet sunma
yönetmelerinde değişiklik yaşanmasına neden olmuş ve merkezi
yönetimlerin yetki ve sorumluluklarının bir kısmı yerel yönetimlere
devredilmiştir. Bu bağlamda günümüzde merkezi yönetimler
savunma, sosyal güvenlik, adalet, eğitim gibi ülke genelindeki
hizmetlere yönelik politikalar üretirken, halka en yakın yerel yönetim
birimi olan belediyeler de imar, şehircilik, altyapı, çevre düzenleme
gibi görevlerinin yanında sosyal belediyecilik anlayışı çerçevesinde
sunduğu, bilgilendirme, bilinçlendirme, sosyal ve kültürel faaliyetler,
sosyal hizmetler ve yardımlar ile aktif bir rol oynamakta ve hizmeti
en etkin, hızlı ve sürdürülebilir şekilde yerine getirmektedir.
Bu çalışmada İstanbul Büyükşehir Belediyesinde sosyal belediyecilik
anlayışı üzerinden engellilere yönelik sunulan hizmetler
değerlendirilmiştir. Bu çalışmada engelli ve engellilik kavramları,
Dünya, Türkiye ve İstanbul’da yaşayan engellilerin niceliksel
değerleri ve yasal haklarının tarihsel gelişimi; yerel yönetim ve sosyal
belediyecilik kavramları ile sosyal belediyecilik anlayışı çerçevesinde
hizmet veren belediyelerin tarihsel gelişimi, fonksiyonları ve faaliyet alanları; engellilere yönelik hizmetleri değerlendirmek üzere
İstanbul Büyükşehir Belediyesi Engelliler Müdürlüğü tarafından
verilen hizmetler üzerinde çalışılmıştır. Sonuç bölümünde İBB
Engelliler Müdürlüğü tarafından verilen hizmetlerin ve istatistiklerin
değerlendirilmesi yapılmış ve çözüm önerilerinde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Engelli, engellilik,, yerel yönetimler,, belediye, sosyal belediyecilik.

Kaynakça

• [1] Akdoğan, Y., (2002). Ulusal Soruna Yerel Çözüm: Sosyal Belediyecilik, Eminönü Bülteni, Şubat Sayısı, 18-19.
• [2] Belediye Kanunu (2005), Kanun No: 5393, Resmi Gazete: 13.07.2005/25874,
• [3] Büyükşehir Belediyesi Kanunu (2004), Kanun No: 5216. Resmi Gazete: 23.7.2004/25531.
• [4] Çağdaş, T. (2011). Türkiye’de Yerel Yönetimlerde İdari Özerklik. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 30(1), 391-416.
• [5] Ersöz, H. Y. (2005). Sosyal Politika-Refah Devleti-Yerel Yönetimler İlişkisi. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 55(1), 759-775.
• [6] Ersöz, H.Y.,(2010). Sosyal Belediyecilik Anlayışı. 1. Yerel Yönetimler Sempozyumu - Sosyal Belediyecilik, 27-29 Mart 2010. 91-92, Ankara: AK Parti Genel Merkez Yerel Yönetimler Başkanlığı.
• [7] Faaliyet Raporu 2015, (2016). İstanbul Büyükşehir Belediyesi, 144-152.
• [8] Görmez, K., (1997).Yerel Demokrasi ve Türkiye, İkinci Baskı, Vadi Yayınları, İstanbul, 89.
• [9] Gelin Engelleri Birlikte Aşalım [Broşür].(t.y.) İstanbul: İBB Engelliler Müdürlüğü.
• [10] İl Özel İdaresi Kanunu (2005), Kanun No: 5302. Resmi Gazete: 04.03.2005/25745.
• [11] Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Yer Alan Engelli Bireylere Yönelik İbarelerin Değiştirilmesi Amacıyla Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun (2013), Kanun No:6462, Resmi Gazete: 03.05.2013/28636.
• [12] Kolat, S., (2010). Avrupa Birliği Sosyal Politikası Çerçevesinde Özürlülere Yönelik Ayrımcılıkla Mücadele Ve Türkiye’deki Yansımaları, Özürlüler İdaresi Başkanlığı Yayınları, Ankara, 6.
• [13] Nadaroğlu, H., (2001), Mahalli İdareler, 7. Bası, Beta Basımevi, İstanbul, 198.
• [14] Okur, N. (2001). Özürlülere Yönelik Örgütlenmenin İncelenmesi, Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı Yayınları, Ankara, s.29-66.
• [15] Özürlüler ve Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun (2005), Kanun No:5378, Resmi Gazete:07.07.2005/25868,
• [16 Sezer, Ö., ve Vural T., (2009). Küreselleşme Yerelleşme Etkileşimi Çerçevesinde Yerel Yönetimlerde Kalkınma Odaklı Yerel Sosyal Politikalar, Ulusal Kalkınma ve Yerel Yönetimler IV. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyumu Bildirileri - 2, TODAİE Yayınları, Ankara, 803.
• [17] Swedish İnstitute. (2007), Swedish Disability Policy, Swedish İnstitute Pub. Stockholm, p 1.
• [18] T.C. Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı., (2004). İşlevsellik, Yetiyitimi ve Sağlığın Uluslararası Sınıflandırılması (ICF), Elif Kabakçı ve Ahmet Göğüş (Çev.), T.C. Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı Matbaası, Ankara.
• [19] T.C. Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü (DİE)., (2009). Türkiye Özürlüler Araştırması 2002.T.C. Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı ve Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası, Ankara, 6.
• [20] Yener, Z., (1998). Yerel Yönetimler ve Sosyal Hizmetler, Türk Belediyecilik Derneği ve Konrad Adenauer Vakfı Konuşması, Zirve Ofset, Ankara, 24.
• [21] Yıldırım, U., ve Göktürk, İ., (2008). Toplumsal Sorunların Çözümünde Yeni Belediyecilik Anlayışı: Sosyal Belediyecilik Yaklaşımı, 1. Ulusal Yerel Yönetimler