İnsanlık tarihinin başlangıcından günümüze kadar düşünce ve inanç ile ilgili soyut kavramlar genellikle sembollerle ifade edilmiştir. Tasavvufun da bu temel ilkeden uzak kalması düşünülemez. Bu bağlamda tekkelerde en sık karşılaşılan maddi kültür objelerinden hırka, alem ve seccâde, maddi fonksiyonlarının yanında sûfî menkıbeleri ve merasimlerinde sembolik birer unsur olarak önemli işlevler üstlenmiştir. Derviş çeyizi adı verilen bu eşyalar, kullanan açısından günlük alelade unsurlar değildir.
Bu çalışmada, belge ve kaynakların ışığında mutasavvıflara göre tasavvufî sembollerden hırka, alem ve seccâdenin ayet, hadis ve menkıbelerdeki izleri ve tasavvufî ekollerin bu simgelere yükledikleri değer üzerinde durulmuştur. Bu çalışma, basılı kaynakların yanı sıra el yazması eserlere dayanmaktadır. Bu bağlamda konu hem inanç hem de ritüel bağlamında ele alınmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2017 |
Gönderilme Tarihi | 10 Mart 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 64 |