OTELCİLİK VE TURİZM MESLEK LİSESİ ÖĞRETMENLERİNİN KÜLTÜREL SERMAYE YETERLİK DÜZEYLERİ İLE ÖZ-YETERLİK DÜZEYLERİ

Yıl 2017, Sayı: 64, 561 - 572, 31.12.2017

Sadık Serçek , Ayhan Karakaş Yunus Emre Avcı

Öz

Bu araştırma, Turizm Meslek Lisesi öğretmenlerinin kültürel sermaye yeterlik düzeyleri ile öz-yeterlik düzeylerini ve aralarındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma, ilişkisel tarama modelindedir. Araştırmanın örneklemini, 2014-2015 Eğitim-Öğretim yılında Ankara, İstanbul, Antalya ve İzmir ili merkez ilçelerinde yer alan Otelcilik ve Turizm Meslek Liselerinde görev yapan 407 öğretmen oluşturmaktadır. Araştırmada, öğretmenlerin kültürel sermaye yeterlik düzeylerini ölçmek amacıyla Avcı ve Yaşar (2014) tarafından geliştirilen “Kültürel Sermaye” ölçeği kullanılmıştır. Öğretmenlerin öz-yeterlik düzeylerini belirlemek amacıyla da Tschannen-Moran ve Woolfolk Hoy (2001) tarafından geliştirilen ve Çapa, Çakıroğlu ve Sarıkaya (2005) tarafından dilimize uyarlanan “Öğretmen Öz-yeterlik Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde değişkenler arasındaki ilişkiyi tespit etmek amacıyla korelasyon analizi; bağımsız değişkenlerin bağımlı değişken üzerine etkisini belirlemek için ise tek yönlü regresyon analizleri yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, öğretmenlerin kültürel sermaye yeterlik düzeyleri ile öz-yeterlik düzeyleri arasında pozitif yönde orta düzeyde ilişki saptanmıştır. Regresyon analizlerinin sonucunda ise kültürel sermayenin entelektüel birikim ve kültürel bilinç alt boyutlarının öz-yeterlik yordadığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Turizm Eğitimi, Kültürel Sermaye

Kaynakça

• Akkoyunlu, B., Orhan, F. ve Umay, A. (2005). Bilgisayar Öğretmenleri için "Bilgisayar Öğretmenliği Öz-Yeterlik Ölçeği" Geliştirme Çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergis., 29: 1-8. Aksoy, A. ve Enlil, Z. (2010). Kültür Ekonomisi Envanteri. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. Aksu, H. H. (2008). Öğretmen Adaylarının Matematik Öğretimine Yönelik Öz-Yeterlilik İnançları. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 8 (2): 161-170. Altay, A. (2007). Bir kamu malı olarak sosyal sermaye ve yoksulluk ilişkisi. Eğe Akademik Bakış, 7 (1), 337-362. Avcı, Y. E., Yaşar, M. (2014). Kültürel Sermaye Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. International Journal of Social Science Research.3 (4), 65-76. Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a UnifyingTheory of BehavioralChange. PsychologicalReview. 84(2). 191-215 Bandura, A. (1989) Human agency in socialcognitivetheory. AmPsychol, 44(9): 1175-1184. Bandura, A. (1994) Self-efficacy. Encyclopedia of Human Behavior, (4). VS Ramachaudran (Ed), New York. AcademicPress, s. 71-81. Bandura, A. (1997) Self-efficacy: theexercise of control. New YorkFreeman. Benzer, F. (2011). İlköğretim ve ortaöğretim kurumlarında görev yapan öğretmenlerin öz yeterlik algılarının analizi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Bernhardt, P. E. (2013). The Advancement Via Individual Determination (AVID) Program: Providing Cultural Capital and College Access to Low-Income Students. School Community Journal. 23-1. s. 203-222. Bilgiç, E. (1986). Milli Kültür Davamız. İstanbul: Boğaziçi Yayınları. Bourdieu, P (2006). Pratik nedenler (Çev: H. U. Tanrıöver). (2. baskı). İstanbul: Hil Yayınları. Bourdieu, P. (1970). “le marchédesbienssymboliques.” L’Annéesociologique, no. 22. Bourdieu, P. (1986). “The Forms of Capital”. Handbook of TheoryandResearchfortheSociologyEducation, (Ed: John G. Richardson). New York: GreenwoodPress. Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş., Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. Coşkun, M. K; Ünal, B. (2006). Kültürel sermaye, eğitim ve eşitsizliğin yeniden üretimi. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 9 (1),24-44. Çapa, Y, Çakıroglu, J, ve Sarıkaya, H. (2005). “Öğretmenlik Öz-yeterlik Ölçeği TürkçeUyarlamasının Geçerlik Ve Güvenirlik Çalısması”, Egitim ve Bilim.30, s.74–81. Demirel, Ö. (2012). Öğretim İlke ve Yöntemleri Öğretme Sanatı. Ankara: Pegem Akademi Yayınevi. Eğinli, A. T. (2011). Kültürlerarası Yeterliliğin Kazanılmasında Kültürel Farklılık Eğitimlerinin Önemi. Öneri Dergisi. (35). s. 215-227. Giroux, H. A. (1983). Theory and Resistance in Education: A Pedagogy for the Opposition. Bergin & Garvey. London. Güvenç, B. (1996). İnsan ve Kültür: Psikolojinin Temel Kavramları. İstanbul: Remzi Kitabevi. Kaplan, M. (2000). Kültür ve Dil. İstanbul: Dergâh Yayınları. Karasar, N. (2007). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Katsilis, J. ve Rubinson, R. (1990). Cultural capital, student achievement, and educational reproduction: The case of greece. American Sociological Rewiew, 55(2), 270-279 Kolaç, E. (2009). Somut Olmayan Kültürel Mirası Koruma, Bilinç ve Duyarlılık Oluşturmada Türkçe Eğitiminin Önemi. Millî Folklor. 21-82. Lamont, M. ve Lareau, A. (1988). Cultural Capital: Allusions, Gaps And Glissandos In Recent Theoretical Developments. Sociological Theory. (6). s. 153-168. Özaltaş, G., Serçek, S. ve Hassan, A. (2012). The View of Tourism Studying Students About Benefits Provided by Tourism. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Özel Sayı 2: 87-97. Özaltaş, G. (2014). Önlisans Turizm Eğitim Programının CIPP Modeline Göre Değerlendirilmesi. (Doktora Tezi). Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Diyarbakır. Özaltaş, G. (2010). Otel Çalışanlarının Aldıkları Eğitimin İşe Uygunluğuna İlişkin Yönetici ve İşgören Görüşlerinin Değerlendirilmesi: GAP Bölgesi Örneği. (Yüksek Lisans Tezi). Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Diyarbakır. Özdamar, K. (1999). Paket Program ile İstatistiksel Veri Analizi 1. Eskişehir: Kaan Kitabevi. Özdemir, A. A. (2007). Sosyal Ağ Özellikleri Bakış Açısıyla Sosyal Sermaye ve Bilgi Yaratma İlişkisi: Akademisyenler Üzerinde Yapılan Bir Alan Araştırması. (Doktora Tezi). Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Eskişehir. Öztürk, F. (2011). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin ve öğretmen adaylarının ilköğretim sosyal bilgiler dersi öğretim programında yer alan öğrenme alanlarına ilişkin öz yeterlik düzeylerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Pajares, F. (1996). Self efficacy beliefs in academic settings. Review of Educational Research, 66 (4), 543–578. (http://www.des.emory.edu/mfp/eff.html, 09.02.2012 tarihinde erişildi).