MARKA TUTUM ÖLÇEĞİNİN TÜRKÇE FORMU: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Yıl 2018, Sayı: 65, 1 - 6, 13.03.2018

Ahmet Akın , Yasemin Özen

Öz

Bu araştırmanın amacı Burton, Lichtenstein, Netemeyer ve Garretson (1998) tarafından geliştirilen Marka Tutum Ölçeği’ni Türkçeye uyarlamak ve ölçeğin geçerlik ve güvenirlik analizlerini yapmaktır. Araştırma 304 üniversite öğrencisi üzerinde yürütülmüştür. Ölçeğin yapı geçerliği için uygulanan doğrulayıcı faktör analizi sonucunda, orijinal formda olduğu gibi tek boyutta uyum verdiği görülmüştür (x²= 26.89, sd= 9, RMSEA= .081, GFI= .97, NNFI= .92, NFI= .93, CFI= .95, AGFI= .93, IFI= .96, SRMR= .052). Ölçeğin Cronbach alfa iç tutarlılık güvenirlik katsayısı .68 olarak bulunmuştur. Bu sonuçlara göre Marka Tutum Ölçeği’nin Türkçe formunun geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Marka Tutum, Geçerlik, Güvenirlik

Kaynakça

• Aaker, D. A.(1995). Strategic market management. John Wiley & Sons Inc., U.S.A. Burton, S., Lichtenstein, D. R., Netemeyer, R. G., & Garretson, J. A. (1998). A scale for measuring attitude toward private label products and an examination of its psychological and behavioral correlates. Journal of the Academy of Marketing Science, 26(4), 293-306. Büyüköztürk, Ş. (2004). Veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık. Cemalcılar, İ., & Şahin, M. (2001). Pazarlama yönetimi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi İşletme Fakültesi Ders Kitapları Yayın No:5, 3. Baskı. Doyle, P. (2003). Değer temelli pazarlama (Çev. Gülfidan Bar). İstanbul: Medicat. Kayalı, C. A., Yereli, A., Soysal, M., & Terim, B. (2004). Marka değerinin firmaların piyasdeğeri ve finansal performansları üzerindeki etkileri. 8. Ulusal Finans Sempozyumu. 27-28 Ekim, İstanbul. Klein, N. (2002). No logo (Çev. Nalan Uysal). İstanbul: Bilgi Yayınevi. Knapp, D. E. (2002). Marka aklı (Çeviri:, Azra Tuna Akartuna). İstanbul: MediaCat Kitapları. Korkmaz, T., & Işın F. B. (2003). Marka tanıdıklığı ve kulaktan kulağa iletişimin markaya karşı tutum ve satın alma eğilimi üzerindeki etkisinin belirlenmesi üzerine bir araştırma. Atatürk Ü.İ.İ.B.F. Dergisi, 17(3-4), 287-301. Marsh, H. W., & Hocevar, D. (1988). A new more powerful approach to multitrait‐multimethod analyses: Application of second‐order confirmatory factor analysis. Journal of Applied Psychology, 73, 107‐117. Marsh, H. W., Balla, J. R., & McDonald, R. P. (1988). Goodness-of-fit indexes in confirmatory factor analysis: The effect of sample size. Psychological Bulletin, 103, 391-410. Odabaşı, Y., & Barış, G. (2003): Tüketici davranışı. İstanbul: MediaCat Yayınları. 2. Baskı. Öztürk, N. (2010). Marka yönetimi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kadir Has Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Öztürk, P. (2006). Rekabet gücü olarak marka faktörü. Marka oluşturma stratejileri ve koruma sistemleri. İktisat İşletme ve Finans, 21(244), 66-85. Sipahi, B., Yurtkoru, E. S., & Çinko, M. (2008). Sosyal Bilimlerde SPSS ile Veri Analizi. İstanbul:Beta Basım A.Ş. Sutherland, E. (2008). Counting mobile phones, SIM cards and customers.http://www.itu.int/ITU-D/ict/statistics/material/sutherland-mobile-numbers.pdf. Şentürk, M., & Turğut, M. (2011).Televizyon programları, reklamlar ve çocuklar. Aile Toplum ve Eğitim- Kültür ve Araştırma Dergisi, 7(27), 63-88. Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2007). Using multivariate statistics. Boston: Allyn and Bacon. Yamankaradeniz, K. (2007). Marka olma sanatı. İstanbul: Hayat Yayıncılık. Yıldız, M. (2008). Perakendeci markalı ürünlere olan tüketici talebinin incelenmesi: Edirne örneği. Yüksek lisans tezi. Trakya Üniversitesi, Edirne. http://tdkterim.gov.tr 10.01.2016