ÇEVRE EĞİTİMİ VE BİLİNCİ ARAŞTIRMASI

Yıl 2018, Sayı: 65, 164 - 178, 13.03.2018

Adem Esen M.fevzi Esen

Öz

Çevre konusunda kişisel ve toplumsal bilinç çevre eğitiminin verilmesiyle ilgilidir. Atıkların toplanması, değerlendirilmesi ve bertaraf edilmesi amacıyla tesisler kurulması ve işletilmesi, ilçe ve büyükşehir belediyelerinin görevlerindendir. Dolayısıyla, çevre eğitimi yerel yönetimlerin görevleri arasında yer almaktadır. Çevre kirliliğine karşı alınacak önlemlerde halkın katılımı çevre maliyetini de etkilemektedir.
İstanbul’da 382 kişiyle çevre eğitimi ve bilincini belirlemek üzere tarafımızdan 2015 yılı Mayıs ayında anket yapılmıştır. Çocuklukta edinilen alışkanlıklar ve alınan eğitim, yetişkinlik düzeyinde etkili olmaktadır. Ankete katılanların % 57’sinin çevre eğitimi almadığı belirlenmiştir. Dolayısıyla toplumda tüm kesimlere yönelik çevre eğitimi üzerinde durulmalıdır. Ankete katılanların % 89’u gürültü kirliliğini, % 83,2’si katı çöpleri, % 83’ü hava kirliliğini sorun olarak görmektedir. Yine ankete katılanların atık pil, eski eşya, atık yağ ve katı atık ayrıştırma sorularına verdikleri cevaplarda, bu maddelerde önemli katı atık yönetim sorunlarının olduğu ve tehlikeli kimyasal atık konularında da eğitim üzerinde durulması gerektiği anlaşılmaktadır. Ayrıca, çevre cezalarının yetersiz olduğu ve etkin olmadığı da görülmektedir. Ankete katılanlar çevreyi kirletenlerin cezalandırılması gerektiğine inanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Çevre Eğitimi, Çevre Bilinci, Yerel Yönetimler

Kaynakça

• Akça, L., Uluırmak, A. (2014). Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Çevre Politikaları ve Uygulamaları. https://www.ituvakif.org.tr/dergi/sayi_65.pdf Bioland, H.G. (1995). Postmodernism and Higher Education, The Journal of Higher Education, 66(5), 521-559 Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü (2012). Tehlikeli Atıkların Sınıflandırılması Kılavuzu 2012. http://csb.gov.tr (Erişim Tarihi: 21.11.2017) Çevre ve Şehircilik Bakanlığı. (2014). Çevre İstatistikleri ve Raporları 2014. http://cygm.csb.gov.tr/ (Erişim Tarihi: 01.10.2017) Field, B., Field, M. (2002). Environmental Economics. McGraw-Hill, 3rd Edition. Furat, A. Z. (2008). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersinde Çevre Konularına ayrılan Yer Üzerine Bir Değerlendirme, Çevre ve Din Uluslar arası Sempozyumu, 1, 369-377. Günsoy, G., Aktaş, T.M. (2013). Doğal Kaynaklar ve Çevre Ekonomisi. Anadolu Üniversitesi Yayın No: 2933, Eskişehir. İSTAÇ (2015). Ambalaj Atık Yönetimi Raporu, http://www.istac.com.tr, (Erişim tarihi: 03.08.2015) Karasu, A. (2013). Atıklar, Nedenleri, Çevresel Atıkların Geri Dönüştürülmesi ve Yenilenebilir Enerji Olanaklarının Karşılaştırılması. Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Karataş, A. (2013). Çevre Bilincinin Geliştirilmesinde Çevre Eğitiminin Rolü ve Niğde Üniversitesi Eğitim Fakültesi Örneği. Ankara Üniversitesi Sosyal Çevre Bilimleri A.B.D. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Köylü, M. (2008). Çevre Eğitimi: Dini Bir Yaklaşım, Çevre ve Din Uluslar arası Sempozyumu 15-16 Mayıs 2008. Cilt 2, s.165-188. Öztürk, İ. (2015). Katı Atık Yönetimi ve AB Uyumlu Uygulamaları. İSTAÇ yayınları. 3 Baskı, İstanbul. Palmer, J. A. (2003). Environmental Education In the 21st century, Theory, Practice, Progress and Promise. New York, USA: Routledge. Sharholy, M., Ahmad, K., Vaishya, R.C., Gupta, R.D. (2007). Municipal Solid Waste Characteristics and Management in Allahabad, India. Waste Management, 27, 490-496 TAYCED (2014) Tüm Atık ve Çevre Yönetimi Derneği, http://www.tayced.org/haberdosya/TAYCED_Faaliyet_Raporu_2014.pdf, (Erişim tarihi: 24.06.2015) THSK (2012) Küresel Yetişkin Tütün Araştırması Türkiye 2012 Raporu - Halk Sağlığı Kurumu. http://www.halksagligiens.hacettepe.edu.tr/KYTA_TR.pdf, (Erişim tarihi: 13.10.2015) TÜİK (2011) Seçilmiş Göstergelerle İstanbul, http://www.tuik.gov.tr/, (Erişim tarihi: 13.10.2015) Worldbank (2015) Urban Development Report, http://www.siteresources.worldbank.org, (Erişim tarihi: 20.09.2015).