Öz
Osmanlı Devleti’nin batıya açılan kapısı olan Selanik, yirminci yüzyılın başında mimari açıdan olduğu kadar banisinin sıra dışı kabul edildiği bir mabedin yükselişine tanıklık etmiştir. Kentin doğu surlarının dışında gelişen ve yalılarıyla ünlü Hamidiye Mahallesinde1901’de inşasına başlanan Hamidiye/Yeni Cami on bir ay sonra 1902’de ibadete açılmıştır.
Söz konusu cami Hamidiye mahallesinde ikamet eden Yahudilerin ihtida etmelerinin şerefine fes tüccarı Ahmet Kapancı tarafından inşa edilmiştir. Selanik’in modern mahallesinde ortaya çıkan bu yeni cemaatin ihtidası, dönemin yöneticileriyle halkı ikna etmemiş olmalıdır. O yüzden devlet ricali söz konusu cemaati içinde kuşkuyu barındıran “avdeti” sıfatıyla isimlendirmeyi yeğlemiştir. Bu kuşkuyu taç kapıdaki kitabede açıkça görmek mümkündür.
Caminin mimarı, taç kapının sol tarafında yer alan kitabeye göre, İtalyan Vitaliano Poselli’dir. Poselli Selanik’te kilise, cami ve birçok köşkün yanı sıra kamu binalarında imzası bulunan bir mimardır.
Kare planlı harim kısmı dört duvara oturan kubbeyle örtülmüştür. Son cemaat yeri harimin kare görünümünü dikdörtgene çevirmiştir. 1912’ye kadar cami ibadete açık kalmıştır. 1924’te Anadolu’dan Selanik’e gelen Rumlara bir süreliğine ev sahipliği yapmıştır. Minaresi yıkılarak 1963’e kadar Arkeoloji Müzesi olarak kullanılmıştır.
Caminin genel görüntüsü mimaride etkilenme döneminin izlerini taşımakla birlikte esas etkinin cümle kapsını çevreleyen unsurlarda, minarede ve pencerelerin tasarımında meydana geldiği gözlenmiştir. Bununla birlikte cümle kapısının üstünü süsleyen at nalı şeklindeki kemeri ile dört cephede yer alan pencerelerin beş sütun üzerine oturan iki şeritli kemerleri Endülüs mimarisi etkisindedir.
Özetle Selanik Hamidiye Camii klasik İslam mimarisinden etkiler taşımakla beraber Neo-Gotik ve etkilenme döneminin diğer özelliklerini taşıdığı söylenebilir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aksoy, A. (2003). Yunanca -Türkçe/ Türkçe - Yunanca Sözlük,İstanbul: Alfa Yayınları.
- Küçük, A. (1992). Dönmeler Tarihi, Ankara:Rehber Yayıncılık.
- Küçük, A., Tümer, G., Küçük, M. A. (2011). Dinler Tarihi, Ankara: Berikan Yayınevi.
- Turani, A. (1975). Sanat Terimleri Sözlüğü, Ankara: Toplum Yayınevi.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Ekim 2019 |
| Gönderilme Tarihi | 10 Haziran 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Sayı: 74 |
