Bir Çevrimiçi Öğrenme Ortamının, Yetişkinlerin Çevrimiçi Öz-Yeterlik Algısı Ve Akademik Başarılarına Etkisi

Yıl 2017, Cilt: 1 Sayı: 1, 39 - 54, 01.06.2017

Pınar Öztürk Serhat Bahadır Kert

Öz

Bu çalışmada araştırılan konular 3
başlıkta özetlenebilir: (1) Yetişkinlerin katıldığı bir sertifika programında
uzaktan eğitim sürecinin etkililiği, (2) çalışma grubunun çevrimiçi öz-yeterlik
algısı, (3) çalışma grubunun sürece ilişkin görüşleri.  Bu hedeflere
ulaşabilmek amacıyla; uzaktan eğitim ve örgün eğitim içeriklerine ilişkin bir
başarı testi, çevrimiçi teknolojilere yönelik  bir öz yeterlik algısı
ölçeği ve açık uçlu sorulardan oluşan bir görüş formu veri toplama araçları
olarak kullanılmıştır. İş yeri Hekimliği (İYH) ve İş Güvenliği Uzmanlığı (İGU)
sertifikası almak için bir sertifika programına katılan uzmanlar çalışma
grubunu oluşturmuşlardır. Yapılan analizler sonucunda, çevrimiçi öz
yeterlik algısı açısından, İGU grubunun olumlu yönde anlamlı farklılıklar
gösterdiği, İYH grubunda ise istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadığı,
çevrimiçi teknolojilere yönelik öz yeterlik algısı ölçeği son test sonuçlarında
iki grup arasında anlamlı bir farkın bulunmadığı gözlenmiştir. Başarı
testlerine ilişkin analizde, İYH grubu uzaktan eğitim ve örgün eğitim
süreçlerinde olumlu yönde anlamlı farklılık gösterirken, İGU grubu sadece
uzaktan eğitim sürecinde olumlu yönde anlamlı farklılık göstermiştir. Bunlara
ek olarak katılımcıların çoğunluğu uzaktan eğitim sürecine olumlu yaklaşırken
geri kalanları örgün eğitimi tercih etmiştir.

Anahtar Kelimeler

Çevrimiçi öğrenme, çevrimiçi öz yeterlik algısı, yetişkin eğitimi

Kaynakça

• Kaya, Z. (2002). Uzaktan Eğitim. Ankara: Pegem A Yayıncılık. http://www.jret.org/FileUpload/ds217232/File/uzaktanegitim.pdf
• Moore, M., Kearsley, G. (1996). Distance Education A Systems View. Belmont: Wadsworth. https://www.cengagebrain.com.mx/content/moore20992_1111520992_02.01_chapter01.pdf
• Cercone, K. (2008). Characteristics of Adult Learners with Implications for Online Learning Design. Association for the Advancement of Computing In Education, 137-159.
• Johnstone, S. M., Connick, G. (Ed.) (2005). The Distance Learner's Guide. ABD: Prentice Hall.
• Macdonald, J. (2006). Blended Learning and Online Tutoring A Good Practice Guide. England: Gower Publishing.
• Özcan, M. (2009). Çevrimiçi Öğrenme Destekli Yabancı Dil Öğreniminde Öğrenenlerin Teknoloji Uyumlarının Tutum, Özyeterlik algısı ve Farklı Ortamların Kullanım Sıklıklarıyla Belirlenmesi . Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Uysal, Ö., Kuzu, A. (2011). Çevrimiçi Eğitimde Kalite Standartları: Amerika Örnekleri . Anadolu Journal of Educational Sciences International, 49-74.
• Graham, C. (2006). Blended Learning Systems: Definition, current trends, and future directions. Mayıs 2015 tarihinde http://www.academia.edu/563281/Blended_learning_systems_Definition_current_trends_and_future_directions adresinden alındı
• Zırhlıoğlu, Ç. (2006). Türkiye Genelinde ve Bölgeler Arasında Bilgisayar Kullanımı ve Uzaktan Eğitim İle İlgili İstatistiksel Analiz. Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Aşkar, P., Umay, A. (2001). İlköğretim Matemetik Öğretmenliği Öğrencilerinin Bilgisayarla İlgili Öz-Yeterlik Algısı. Haccettepe Eğitim Fakültesi, 21.
• Horzum, M. B., Çakır, Ö. (2009). Çevrim İçi Teknolojilere Yönelik Öz Yeterlik Algısı Ölçeği Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Educational Sciences: Th eory & Practice, 1327-1356.
• Taipjutorus, W., Hansen, S., Brown, M. (2012). Improving Learners’ Self-efficacy in a Learner-controlled Online Learning Environment: A Correlational Study. M. Brown, M. Hartnett & T. Stewart (Ed.). Ascilite/ Future challenges, sustainable futures. Wellington: 907-911.
• Wang, C.-H., Shannon, D. M., & Ross, M. E. (2013). Students’ characteristics, self-regulated learning, technology self-efficacy, and course outcomes in online learning. Distance Education, 34(3), 302-323.
• Karataş, S. (2003). Yüz Yüze ve Uzaktan Eğitimde Öğrenme Deneyimlerinin Eşitliği. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 91-104.
• Avşar, P. (2012). Yetişkinlerin Öğrenme Özelliklerine Göre Düzenlenmiş Bir İnternet Temelli Eğitim Ortamının Değerlendirilmesi. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Aktaş, T. (2008). Yaygın Eğitimde Bilgisayar Eğitimi Programlarının Uzaktan Destekleyici Eğitimle Verilmesine Dair Örnek Uygulama.Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
• Erdoğdu, E. (2007). Öğretmenlerin Demografik Özellikleri, Öz Yeterlik Algıları ve deneyimleri ile Çevrimiçi Yetiştirme Etkinliklerini Tamamlama Oranları Arasındaki İlişki: Samsun İli Örneği. Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• İnan, F. A., Yükseltürk, E., Grant, M. A. (2009). Profiling Potential Dropout Students by Individual Characteristics in an Online Certificate Program. International Journal of Instructional Media, 38(2), 163-176.
• Zlateva, S., Kanabar, V., Stainov, R., & Braude, E. (2002). Blended Web Based and Traditional Delivery in a Graduate Certificate for Information Technology Professionals. ASEE/SEFI/TUB Colloquium. Berlin.
• Moss, N., Smith, A. (2010). Large Scale Delivery of Cisco Networking Academy Program by Blended Distance Learning. Sixth International Conference on Networking and Services, 329-334.
• Banks, L. V. (2004). Brick, Click, or Brick and Click: A Comparative Study on the Effectiveness of Content Delivery Modalities for Working Adults. Doktora Tezi. Touro University International, California.
• Corbeil, J.R. (2003). Online Technologies Self-Efficacy, Self-Directed Learning Readiness, And Locus Of Control Of Learners In A Graduate-Level Web-Based Distance Education Program.Doktora Tezi. Houston Üniversitesi.
• Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Miltiadou, M., Yu, C. H. (2000). Validation of the Online Technologies Self-Efficacy Scale (OTSES). Temmuz 2015 tarihinde http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED445672.pdf adresinden alındı
• Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Yıldırım, A., Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Schultz, R. B. (2012). A Critical Examination of the Teaching Methodologies Pertaining to Distance Learning In Geographic Education. Review of International Geographical Education Online, 2(1).
• Dabbah, N., Bannan-Ritland, B. (2005). Online Learning. Concepts, Strategies and Application. ABD: Pearson Prentice Hall