WEB TABANLI OYUNLAR ARACILIĞIYLA ÖĞRENCİLERİN KONUŞMA PROZODİLERİNİ GELİŞTİRMEYE YÖNELİK ATÖLYE ÇALIŞMALARI

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 1, 66 - 97, 30.06.2022

Yağmur Pehlivan Coşkun , Perihan Tuğba Şeker

Öz

Bu çalışmada ortaokul beşinci sınıf öğrencilerinin konuşma prozodilerini web tabanlı oyunlar aracılığı ile geliştirmeye yönelik oyun atölye önerileri sunulmuştur. Çalışmada nitel yöntem kullanılmış ve veriler doküman incelemesi ile elde edilmiştir. Çalışmada, 5. sınıf öğrencilerinin konuşma prozodilerini geliştirmek ve desteklemek amacıyla planlanan web 2.0 destekli etkinlik önerilerine yer verilmiştir. Etkinlikler beş tane çevrimiçi atölye şeklinde planlanmıştır. Atölyelerin planlama aşamasında, doküman analizi yöntemiyle bir şablon oluşturulmuş ve atölyeler bu şablona uygun şekilde kurgulanmıştır. Atölye çalışmalarının aşamaları uzman görüşüne başvurularak oluşturulmuştur. Planlanan web 2.0 destekli atölye çalışmalarının ilgili alanyazına katkıda bulunacağı ve çevrim içi ders alternatifleri için örnek oluşturacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Konuşma, konuşma prozodisi, oyun, web 2.0, web tabanlı oyun

Kaynakça

• Adalı, O. (2003). Anlamak ve anlatmak. Ankara: Pan Yayıncılık.
• Ağca, H. (2001). Türk dili. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
• Akandere, M. (2003). Eğitici okul oyunları. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Akarsu, D. (2021). Türkçe öğretmenlerinin konuşma sürecinde öğrencilere geri bildirim verme tercihleri. Yüksek Lisans Tezi. Denizli Pamukkale Üniversitesi.
• Akçay, A., & Baskın, s. (. (2017). Etkinliklerle hafta hafta konuşma eğitimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Akın, E., & Çeçen, M. A. (2015). Çoklu ortama dayalı türkçe öğretimi ve çoklu ortam araçlarına yönelik öğrenci görüşleri. İnternational Periodical For The Languages Literature and History of Turkish or Turkic, 10(7), 51-72.
• Akın, F. A., & Atıcı, B. (2015). Oyun tabanlı öğrenme ortamlarının öğrenci başarısına ve görüşlerine etkisi. Turkish Journal of Educational Studies, 2(2), 75-102.
• Akkaya, A. (2012). Öğretmen adaylarının konuşma sorunlarına ilişkin sorunları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(9), 405-420.
• Akran, S. K., & Kocaman, İ. (2018). Karikatüre dayalı öğrenme-öğretme modelinin okul öncesi öğrencilerinin konuşma ve dinleme becerilerine etkisi. e- Uluslararası Eğitim Araştırma Dergisi, 9(2), 105-122.
• Aksan, D. (2000). Her yönüyle dil ana çizgileriyle dil bilim. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Aksoy, S. H., Arıcı, M. A., & Kan, M. (2021). Ortaokul öğrenciler için konuşma özyeterlilik ölçeği geliştirme çalışması. Opus Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 18(41).
• Aktaş, E., & Bayram, B. (2021). Anlatma becerileri kapsamda 1-8. sınıf türkçe ders kitaplarına bir bakış: konuşma ve yazma stratejilerinin kullanımı. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 9(1).
• Aktaş, Ş., & Gündüz, O. (2003). Yazılı ve sözlü anlatım kompozisyon sanatı, Konuşma. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Akyol, H. (2006). Yeni programa uygun türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Akyol, H. (2016). Programa uygun türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Allen, D., & Tanner, K. (2002). Approches to cellbiology teachinh: Oestion about questions. Cell Bilogy Education, 63-67.
• Altınok, Ş. (2020). Konuşma becerisi eğitimnde prozodinin yeri. Prozodi (Bürüm Bilim) ve Konuşma Çalıştayı (s. 21-39). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Altınok, Ş. (2021). Dijital ortamlarda parçalarüstü birimler (prozodi) ve emojiler. Dil Araştırmaları, 15(28), 105-125.
• Altun, A. (2009). Eğitim bilim açısından seçmeli medya okuryazarlığı dersi programına eleştirel bir yaklaşım. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 97-109.
• Altunbay, M., & Bıçak, N. (2018). Türkçe eğitimi derslerinde "z kusağı bireylerine uygun teknoloji tabanlı uygulamaların kullanımı. Zeitschrift für die welt der Tülken/Journal of World of Turks, 10(1), 127-142.
• Altunışık, M., & Aktürk, A. O. (2021). Türkiye'de web 2.0 araçlarının eğitim ve öğretim ortamlarında kullanımına bir bakış. Bilim, Eğitim, Sanat ve Teknoloji Dergisi, 205-225. And, M. (1979). Çocuk oyunlarının kültürümüzde yeri ve önemi. Ulusal Kültür, 1(4), 42-66. And, M. (2007). Oyun ve bügü: türk kültüründe oyun kavramı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Aristoteles. (2004). Poetika. (İ. Tunalı, Çev.) İstanbul: Remzi Kitapevi.
• Aristoteles. (2015). Retorik. Ankara : Yapı Kredi Yayınları.
• Arslan, A. (2012). Kutadgu bilig'de dinleme ve konuşma becerilerine ilişkin sözler. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 1-16.
• Arslan, M. A. (2018). Diksiyon etkinliklerinin ortaokul 7. sınıf öğrencilerin konuşma becerilerine etkisi. Kütahya: Kütahya Dumlupınar Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü .
• Aycan, K. (2021). Ses eğitimi yöntemlerinin türkçe konuşma eğitimindeki vurgu kusurlarının düzeltilmesinde etkisi. Ankara: Yayımlanmamış Doktora Tezi Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Aydın, T. (2014). Dil öğretimi ve oyun çoklu zeka teorisi ışığında. Din bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 14(1), 71-83.
• Ayhan, T., & Başal, A. (2015). Türkçe öğretmen adaylarının web 2.0 araçlarına yönelik algılarının incelenmesi. Turkısh Studies, 10(7), 149-166.
• Ayrancı, B. B. (2016). Konuşma eğitimi önemi. Karaelmas Journal of Educational Sciences, 4, 15-24.
• Ayrancı, B. B. (2019). Türkçe eğitiminde dil becerisi oyunlarının eğtim materyali olarak klullanımı. Turkish Studies, 14(3).
• Ayşe Belgin Aksoy. (2018). Okul öncesi eğitimde oyun. Ankara: Hedef.
• Aytaş, G., & Uysal, B. (2017). Oyun kavramı ve sınıflandırılmasına yönelik bir değerlendirme. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi.
• Bahar, M., Nartgün, Z., Durmuş, S., & Bıçak, B. (2008). Geleneksel ve alternatif ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem Akademi.
• Baltacıoğlu, İ. H. (1938). Toplu tedris. İstanbul.
• Baran, B., & Ata, F. (2013). Üniversite öğrencilerinin web 2.0 teknolojileri kullanma durumları, beceri düzeyleri ve eğitsel olarak faydalanma durumları. Eğitim ve Bilim, 38(169), 192-208.
• Basal, H. A. (2007). Türkiye'de çocuklar tarafından oynanan çocuk oyunları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.
• Başar, M., Batur, Z., & Karasu, M. (2014). Kukset tekniğinin öğrencilerin zıt ve eş anlamlı sözcükleri anlamalrına etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi.
• Batur, Z., & Özen, N. E. (2018). Eleştirel okuma: 36 hafta, 36 etkinlik. Akademik Sosyal Araştırma Dergisi, 6(25), 100-136.
• Batur, Z., Duru, K., & Beyret, T. (2017). OBED uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
• Bekdaş, M. (2017). Yabancı dil öğretiminde oyunların konuşma becerisine etkisi. TÜBAD, 2(1), 18-26.
• Benzer, A., & Ünsal, F. (2019). Konuşma öğretiminin program ve ders kitabı ekseninde uygulamaya yansıması. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 7(3), 647-662.
• Bozkurt, A. (2014). Homoludens: digital oyunlar ve eğitim. Eğitim Teknolojilerri Araştırma Dergisi, 1-21.
• Bozkurt, A., & Kumtepe, E. G. (2014). Oyunlaştırma, oyun felsefesi ve eğitim:gamification. 16. Akademik Bilişim Konferansı: Mersin Üniveristesi, 112-121.
• Başaran, M., & Erdem, İ. (2009). Öğretmen adaylarının güzel konuşma becerisi ile ilgili görüşleri üzerine bir araştırma. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(3), 743-754.
• Başaran, M., & Kılınçarslan, R. (2021). Uzaktan eğitimle ilkokuma yazmac öğretiminde web 2.0 araçlarıyla tasarlanan oyunların etkililiği. Türkiye Eğitim Dergisi, 186-199.
• Başaran, M., & Ülger, I. G. (2021). Uzaktan eğitim sürecinde öğretmenlerin teknoloji kullanım durumlarının incelenmesi. Uluslararası Toplum Araştırma Dergisi, 17(37).
• Bozkurt, B. Ü. (2017). Türkçe anadili konuşucuları için konuşma becerisi değerlendirme önerisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(4), 924-947.
• Bozkurt, B. Ü., & Akkök, E. A. (2019). Anadili türkçe olan konuşucular için dereceli konuşma ölçeğinin geliştirilmesi. Elemantry Education Online, 8(11), 416-436.
• Börekçi, M. (2010). Türkçede vurgu- tonlama-ölçü- anlam ilişkisi. Kazım Karabekir Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 0(12), 187-207.
• Bryer, B. (1991). Barry teaching skill: a handbook for elemantry schoolteacher. Boston.
• Büyükikiz, K. K., & Hasırcı, S. (2013). Anadili öğretiminde konuşma becerisinin yeri. Okuma Yazma Eğitimi Araştırmaları, 1(1), 57-63.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, E., Karadeniz, Ş., Demirel, & Ebru. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Caillois, R. (1961). İnsan, Oyun ve Oyunlar.
• Calp, M. (2005). Özel öğretim alanı olarak Türkçe öğretimi. Konya: Eğitim Kitapevi.
• Can, B., & Usta, E. (2021). Web 2.0 desteki kavramsal karikatürlerin başarı ve tutuma etkisi. Türk Akademik Yayınlar Dergisi, 5(1), 51-59.
• Canlı, M. G., & Tepeli, Y. (2019). Ortaokul 6. sınıf öğrencilerin kelimeleri telaffuz etme durumları. Uluslararası Sosyal ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(11), 92-112.
• Carnegie, D. (1985). Söz söyleme ve iş başarma sanatı. İstanbul: Yapralk Yayınları.
• Chen, M., & Wang, L. (2009). The effect of type of interactivityin experiential game-based learning. ınternational conference on technologies for e-learninh and digital entertainment, 273-282.
• Coşkun, M. V. (2008). Ana dili eğitilimde parçalarüstü birimlerin önemi ve teknoloji destekli olarak kavratılması. bilig, 48(4), 41-51.
• Creswell, W. J. (2006). Nitel araştırma yöntemleri. Siyasal Kitapevi.
• Cüceloğlu, D. (2008). İletişim donanımları 'keşke'siz bir yaşam için iletişim (30 b.). İstanbul: Remzi Kitapevi.
• Çelebi, S., & Furtun, M. H. (2014). Yabancılara Türkçe öğretiminde eş adlı sözcüklerin doğru sesletiminde parçalarüstü birimlerin görünür hale getirilmesi. Turkısh Studies, 919, 367-380.
• Çelik, A., & Güneş, F. (2017). Türkçe ders kitaplarında etkinliklerin incelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(2), 272-286.
• Çetin, H. S., & Aktay, S. (2021). Web 2.0 değerlendirme araçlarının ilkokulda etkililiğine ilişkin öğretmen ve öğrenci görüşleri. Medeniyet Eğitim Araştırmaları Dergisi, 36-48.
• Çetinkaya, F. Ç., & Sönmez, M. (2019). Masal anlatımının ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin konuşma prozodilerine etkisi. Yaratıcı Drama Dergisi, 14(2), 297-308.
• Çetinkaya, F. Ç., Yıldırım, K., & Ateş, S. (2017). İlkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin okuduğunu anlama becerileri üzerinde konuşma ve okuma prozodisinin etkisi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(451-464), 451-464.
• Çifci, M. (2006). Türkçe öğretimini sorunları. G. Gülsevin, & E. Boz içinde, Türkçenin Çağdaş Sorunları (s. 79-80). Ankara: Gazi Kitapevi.
• Çifci, M. (2011). Türkçe eğitiminin dünü bugünü geleceği. 2023'E DOĞRU TÜRKÇE, (s. 125-145). ANKARA.
• Çifci, M., Batur, Z., & Duru, K. (2017). Cumhuriyet dönemi Türkçe dersi öğretim programlarının konuşma becerisi açısından değerlendirilmesi. Turkısh Studies, 12(6), 215-234.
• Çintaş, D. Y., & Yavuz, M. (2012). Etkili konuşma ölçeği: bir ölçek geliştirme çalışması. Turkish Studies International Periodical For The Languages Literature and History of Turkish ır Turkıc, 7(2), 319-334.
• Çoban, B. (2006). Orta öğretimde ve üniversitelerde eğitsel oyunlar. Ankara: Nobel Yayınlaru.
• Demir, M. (2016). Yazıca zenginleştirilmiş oyunun anaokuluna devam eden zihinsel engelli öğrencilerin yazı farkındalığı becerilerine etkisi. Gazi Üniversitesi Yayınlammamış Yüksek Lisans Tezi.
• Demir, S. (2014). Oyunlaştırma ve eğitim. Internetional Journal Of Human Sciensec.
• Demir, T. (2010). Konuşma eğitimde benmerkezci konuşmaya yönelik bir deneme. Kastamonu Eğitim Dergisi, 18(2), 415-430.
• Demiral, H., & Yavuz, Ş. (2016). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde ders dışı öğrenme ortamları. Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi: Teori ve Uygulama, 7(13), 126-146.
• Demirel, Ö. (1999). İlköğretim okullarında türkçe öğretimi. İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Demirtaş, Z., Çalık, M., Sarışık, S., & Sarışık, S. (2021). Öğrenme öğretme sürecinde eğitsel oyun tekniğinin kullanımına ilişkin öğretmen görüşleri. Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 16-28.
• Denzin, N., & Lincoln, Y. (1998). The Lanscape of qualitative research: Therioer abd issues. sage: Thousands oaks.
• Dobelli, R. (2014). Hatasız düşünme sanatı. (I. Arda, Çev.) İstanbul: NTV Yayınları.
• Dodson, F. (1994). Çocuğunuzu tanıyor musunuz? (A. Gümüş, Çev.) İstanbul: Denge Yayınları.
• Doğan, Y. (2009). Konuşma becerisini geliştirmeye yönelik etkinik önerileri. Journal of Turkısh Education Sciences.
• Dökmen, Ü. (2005). İletişim çatışmaları ve empati. Ankara: Sistem Yayıncılık.
• Duran, E., & Kaplan, K. (2018). Ortaokul öğrencilerinin hazırlıklı konuşmadaki konu seçme eğilimleri. journal of History Cultura and Art, 7(3), 544-565.
• Durmuş, A., & Karatekin, G. N. (2005). Oyun ve etkinliklerle Türkçe. İstanbul: Nobel Basımevi.
• Durualp, E., & Aral, N. (2010). Altı yaşındaki çocukların sosyal becerilerine oyun temelli sosyal beceri eğitimini etkisinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 160-172.
• Durukan, E., & Demir, E. (2017). 6, 7 ve 8. sınıf Türkçe dersi öğrwenci çalışma kitaplarındaki etkinliklerin blomm'un yenilenmiş taksonomisine göre sınıflandırılması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğtim (TEKE) Dergisi, 1619-1629.
• Einon, D. (2016). Zeka geliştirici oyunlar. mikado çocuk.
• Elkınd, D. (2013). Oyunun gücü. İstanbul: İmge Kitapevi.
• Elmas, R., & Geban, Ö. (2012). Web 2.O tools for 21 st century teachers. International Online Journal of Educational Sciences, 4(1), 243-254.
• Eminoğlu, E. (2010). Yazı dili konuşma dili ilişkisi ve konuşma eğitimi. III Uluslararası Dünya Dili Türkçe Sempozyumu (s. 16-18). İzmir: Buca Eğiyim Fakültesi.
• Er, S. (2013). Sözün büyüsü. Ankara: Hayat.
• Erdem, A., & Aytan, T. (2020). Metin Seslendirme Çalışmalarının Konuşma Becerisinin Dış Yapı Unsurlarına Etkisi. Uluslararası Eğitim ve Dil Dergisi, 1(2).
• Erden, B. (2021). Konuşma eğtimi yöntem ve tekniklerinin Türkçe dersinde uygulanma durumları ve yaşanan sorunlar. Kastomonu Education Journal, 29(3).
• Erdoğan, B. (2006). Türkçenin çağdaş sorunları. Ankara: Gazi Kitapevi.
• Ergin, M. (1986). Üniversiteler İçin türk dili. İstanbul : Boğaziçi Yayınları.
• Ergin, O., Seven, A., & Turhan, N. (2004). Oyunların öğrenmedeki yeri ve önemi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi.
• Ersoy, B. G. (2021). Türkçe öğretiminde eğitsel oyun kullanımı bir meta-tematik analiz çalışması. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 9(2), 510-530.
• Ertem, İ. S. (2016). Oyun temelli dijital ortamlar ve türkçe öğretiminde klulanımına ilişkin sınıf öğretmenlerinin görüşleri. Akdeniz Eğitim Araştırma Dergisi(20), 1-10.
• Esen, M. A. (2008). Geleneksel çocuk oyunlarının eğitsel değeri ve unutulmaya yüz tutmuş ahıska oyunları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.
• Evliyaoğlu, G. (1973). Konuşma sanatı, Diksiyon, Fonetik, Retorik. Ankara: Türk Tarih Kurumu.
• Eyüp, B. (2011). Türkçe öğretmeni adaylarının hazırladığı soruların yeniden yapılandırılan bloom taksonomisine göre değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 965-982.
• Franklin, T., & Harmelen, M. V. (2007). Web 2.0 for Contenet for learning and teaching in higher education.
• Fry, E. (2002). Redability versus leveling. The Reading Teacher, 286-291.
• Gedik, M., & Orhan, S. (2014). Öğrencilerin sosyal etkinliklere katılımlarının konuşma becerilerini geliştirmeye Etkisi. Turkish Studies, 9(5), 967-978.
• Gedik, M., & Tekin, B. (2015). Ortaokul Türkçe dersi öğretmen kılavuz kitaplarında yer alan eğitsel oyunların niteliksel ve niceliksel olarak incelenmesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(4), 122-132.
• Göçer, A. (2008). İlköğretim Türkçe ders kitaplarının ölçme ve değerlendirme açısından incelenmesi . Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 198-210.
• Göçer, A. (2008). Performans göreviyle ilgili sunum çalışmalarının konuşma ve dinleme becerilerinin geliştirilmesine katkısı. Dil Dergisi(142), 7-17.
• Göçer, A. (2015). Türkçenin yabancı dil olarak öğretilmesinde konuşma becerisinin kazandırılması. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17(2), 21-36.
• Göçer, A., & Akgül, O. (2019). Türkçe öğretmenlerinin dil eğitiminde ortam tasarımı ve materyal kullanımı. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(18).
• Gögüş, B. (1982). Türkçe öğretmen kılavuzu. İstanbul: MEB.
• Gök, V. (2020). Yabancılara Türkçe öğretimi için oluşturulmuş eğitsel web sitelerinin kullanılabilirlik ve öğretici görüşleri açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Düzce Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Göker, M., & İnce, B. (2019). Web 2.0 araçlarının yabancı dil olarak türkçe öğretiminde kullanımı ve akademik başarıya etkisi. Türkçe Konuşurların Akademik Dergisi, 6(1).
• Gözalan, E., & Koçak, N. (2014). Oyun temelli dikkat eğitim programının 5-6 yaş çocukların kelime bilgi düzeylerine etkisinin incelenmesi. Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 115-130.
• Gözaydın, N. (2007). Dil, çocuk , oyun. Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, 291-297.
• Guba, E., & Lincoln, Y. (1994). Competing paradigms in qualitative research. Sage Publications.
• Gülsoy, T., & Ucgun, D. (2013). 6. Sınıf öğrencilerinin kelime hazinesinin geliştirilmesinde eğitsel oyunların etkisinin incelenmesi. Turkısh Studies.
• Gündüz, O. (2007). Konuşma eğitimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Gündüzalp, C. (2021). Çevrimiçi bir derste web 2.0 araçlarına dayali etkinliklerin öğrencilerin yansıtıcı ve eleştirel düşünme ile problem çözme becerilerine etkisi. e-Kafkas Journal of Educational Research, 137-156.
• Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırms. Ankara: Nobel Yayınları.
• Güneş, F. (2012). Öğrencilerin düşünme becerilerini geliştirme. TÜBAR, 128-146.
• Güneş, F. (2013). Türkçe öğretiminde yaklaşım ve modeller. Ankara: Pegem Akademi.
• Güneş, F. (2014). Konuşma öğretimi yaklaşım ve modelleri. Bartın University Journal Of Faculty of Educatıon, 1(27), 127.
• Güneş, F. (2014). Türkçe öğretimi yaklaşımları ve modelleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Güneş, F. (2015). Oyunla öğrenme yaklaşımı. Turkısh Studies, 10(11), 773-786.
• Güneş, F. (2020). Türkçe öğretiminde "hazırlıksız konuşma" sorunu. Sınırsız Eğitim ve Araştırma Dergisi, 5(2), 109-124.
• Gürbüz, G. (2004). Fransızcadaki seslerin oyunlarla öğretimi. Dil Dergisi, 82-94.
• Gürhan, D. (2014). Ses eğitimi çalışmalarının politikacıların konunuşma becerilerine etkisi. E-Journal of New Wold Sciences Academy, 9(1), 33-44.
• Güven, E., & Özmen, C. (2021). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde ünsüzlerin sesletimine ilişkin bir uygulama. International Journal of Language Academy, 9(1), 211-227.
• Harmer, J. (2001). The practive of english languge teaching. Englland: Essex.
• Heafner, T. L., & Friedman, A. M. (2008). Wikis and constructivism in secondary social studies: Fostering a deeper understanding . computers the schools, 288-302.
• Heidemann, S., & Hewitt, D. (2010). Play: the pathway from theory to practice. St. Paul: Readleaf Press.
• Horzum, M. B. (2007). Web tabanlı yeni öğretim teknolojileri: web 2.0 araçları. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 6(12), 99-121.
• Horzum, M. B. (2010). Öğretmenlerin web 2.0 araçlarından haberdarlığı, kullanım sıklığı ve amaçlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1), 604-630.
• Huızınga, J. (2020). Home ludens. (O. Düz, Çev.) İstanbul: ALFA.
• Kapil, Y., & Roya, A. (2014). A critical evaluation of generation Z at workplaces. Internation Journal of Social Relevance and Concern, 2(1), 10-14.
• Kara, M. (2014). Oyunlarla yabancılara Türkçe öğretimi. Türklük Bilimi Araştırmaları.
• Karaca, F., & Aktaş, N. (2019). Ortaöğretim kurumu öğretmenlerinin web 2.0 uygulamaları için hberdarlıklarının yeterlilik düzeylerinin kullanım sıklıklarının ve eğitsel amaçlı kullanım biçimlerinin incelenmesi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 212-230.
• Karadağ, B. F., & Garip, S. (2021). Türkçe öğretiminde web 2.0 uygulaması olarak learningapps'ın kullanımı. Çocuk Edebiyat ve Dil Eğitimi Dergisi, 21-40.
• Karadüz, A., & Damar, G. (2015). Ortaokul Türkçe öğretim programındaki konuşma yöntem ve tekniklerinin uygulanma durumu. Akademik Araştırma Dergisi(67), 145-166.
• Karakuş, N., & Er, Z. (2021). Türkçe öğretmeni adaylarının web 2.0 araçlarının kullanımıyla ilgili görüşleri. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, 177-197.
• Karataş, E. (2014). Eğitimde oyunlaştırma: araştırma eğilimleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(2), 315-330.
• Karatay, H., & Tekin, G. (2019). Konuşma eğitiminde bürümsel özellikler ve öğretimi. Kesit Akademi Yayınları, 18, 1-28.
• Karatay, H., & Tekin, G. (2019). Konuşma eğitiminin parça birimleri: ses ve sesletim eğitimi. Kesit Akademi, 5(19), 27-49.
• Karatay, H., Karabuğa, H., & İpek, O. (2018). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde edmodo'nun kullanımı: bir durum çalışması. Ana Dili Eğitim Dergisi, 6(4), 1064-1090.
• Kardaş, E. (2014). Eğitimde oyunlaştırma araştırma eğilimleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 315-333.
• Kartallıoğlu, N. (2018). Bilişşel farkındalık statetejilerinin 7. sınıf öğrencilerinin konuşma becerilerini geliştirmeye etkisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6(4), 1160-1186.
• Kartaloğlu, Y. (2017). Osmanlı konuşma dili. Ankara: Kesit Yayınları.
• Kartaş, E. (2014). Eğitimde Oyunlaştırma: araştırma eğilimleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 315-333.
• Kavcar, C., Ferhat, F., & Sever, S. (2005). Türkçe öğretimi- Türkçe ve sınıf öğretmenleri için. Engin Yayınevi: Ankara.
• Kekeç, M. A. (2013). Düzenli oyun oynayan 11-12 yaş grubu çocuklarda problem çözme becerilerinin incelenmesi. Gazi Üniversitesi Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Keskin, A. (2009). Oyunların çocukların çoklu zeka alanlarının gelişime etkisi. Selçuk Üniversitesi Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Keskin, H. K., Baştuğ, M., & Akyol, H. (2013). Sesli okuma ve konuşma prozodisi: ilişkisel bir çalışma. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 168-180.
• Kıral, B. (2020). Nitel bir veri analizi yöntemi olarak doküman analizi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(15), 170-189.
• Koçyiğit, S., Tuğluk, M. N., & Gök, M. (2007). Çocuğun gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak oyun. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi.
• Korucu, S., & Kurtlu, Y. (2016). Türkçe öğretmenlerinin Türkçe derslerinde eğitsel materyal olarak oyun ve oyuncak kullanımına ilişkin görüşleri. Turkish Studies, 539-558.
• Kuram, S., Gülhan, D., & Çiftçi, E. (2019). Ses eğitimi çalışmalarının sınıf öğretmeni adaylarının konuşma becerilerine etkisi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi(50), 359-388.
• Kuru, O. (2013). Akıcı konuşma problemi yaşayan ilköğretim 5. sınıf öğrencisinin konuşma becerisini geliştirmesi. Uluslarası Türk Eğitim Bilimleri, 1, 88-105.
• Kuru, O. (2013). Akıcı konuşma problemi yaşayan ilköğretim 5. sınıf öğrencisinin konuşma becerisinin geliştirilmesi. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1).
• Kuru, O., & Güneş, F. (2017). Akıcı konuşma problemi yaşayan ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin konuşma becerilerinin geliştirilmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(1), 33-47.
• Kurudayıoğlu, M. (2003). Konuşma eğitimi ve konuşma becerisini geliştirmeye yönelik etrkinlik önerileri. Türklük Bilmi Araştırmaları Dergisi.
• Kurudayıoğlu, M. (2011). Türkçe öğretmeni adaylarının sözlü anlatımlarının düşünceyi gelkiştirme teknikleri açısından incelenmmesi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 29(29), 213-226.
• Kurudayıoğlu, M., & Gocioğlu, B. (2021). İkna edici konuşma becersinin geliştirilmesinde monroe 'nun motive edilmiş dizisi tekniği. Ana Dili Eğitim Dergisi.
• Kurudayıoğlu, M., & Kiraz, B. (2020). Hazırlıksız konuşma stratejileri. RumeliDE Dil ve Eedebiyat Dergisi, 167-189.
• Kuş, E. (2009). Nicel-Nitel araştırma teknikleri. Ankara: ANI.
• Lee, J., & Hammer, J. (2011). Gamification in Education: What, How, Brorher Academic Exchange.
• Maggie, J. (2000). Çocuk ve oyun. (Ç. Ayda, Çev.) İstanbul: Kaktüs Yayınları.
• Maviş, A. (2020). Etkili ve başarılı konuşma sanatı. İstanbul: Yediveren Yayınları.
• MEB. (1949). MEB Orta Okul Programı. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• MEB. (1962). MEB 1962 Ortaokul Programı.
• MEB. (1981). Temel Eğitim Okulları Türkçe Eğitim Programı. Tebliğler Dergisi.
• MEB. (2005). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (6,7,8. Sınıflar). Ankara Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
• MEB. (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6,7,8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Ankara: Devlet Kitapları Müdüriüğü Basımevi.
• MEB. (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6,7,8. sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
• MEB. (2012). Oyun ve Fiziki Etkinlikler Dersi Programı ve Kılavuzu (1-5. sınıflar). Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
• MEB. (2017). Türkçe Dersi Öğretim Programı (1-8. Sınıflar). Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• MEB. (2019). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1,2,3,4,5,6,7 ve 8. sınıflar). MEB Yayınları.
• Memiş, M., & Ustabulut, M. Y. (2021). Türkçe öğrenenlerin konuşma yazma başarısını artırmak içi kullanılabilecek faydalı bir uygulama: farklı kelimelerle açıklama staretejisi. Erzincan Üniveristesi Eğitim Fkültesi Dergisi, 23(2).
• Mert, E. L. (2014). Türkçe eğitimi ve öğretiminde dört temel dil becerisinin geliştirilmesi sürecinde kullanılabilecek etkinlik önerileri. Ana Dili Eğitim Detgisi, 23-48.
• Mete, F., & Batıbay, E. F. (2019). Web 2.0 uygulamalarının Türkçe eğitiminde motivasyona etkisi. Ana Dili Eğitim Dergisi, 7(4), 1029-1047.
• Oblinger, D., & Oblinger, J. (2005). Educause Tranforming Education Throung Infırmatıon Technologies. Education the Net Generation.
• Onur, B. (2005). Türkiye'de çocukluğun tarihi. İstanbul: İmge Yayınevi.
• Onur, B., & Güney, N. (2014). Çocuk oyunları. Ankara: Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi.
• ÖGEYİK, M. C. (2008). Türkçe'de sesbilim betimlemesi ve dil öğretiminde kullanımı için bir örnek çalışma: jaklın kornfılt , Turkısh. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(10), 39-57.
• Ögeyik, M. Ç. (2008). Metinlerarasılık ve yazın eğitimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Önbaş, N. A. (2008). Türkçe öğretiminde teknoloji kullanımı ve kalıcı öğrenme. Eskişehir: 8. International Educational Technology Konferansı Anadolu Üniversitesi.
• Önen, A. (2004). Türkçeyi türkçe konuşmak. Antalya: İnkılap.
• Özbay, M. (2005). Sesle ilgili kavramlar ve konuşma eğitimi. Milli Eğitim Dergisi, 116-125.
• Özbay, M., & Özdemir, O. (2014). Türkçe öğretim programlar için bir öneri: dijital okuryazarlığa yönelik amaç ve kazanımlar. Okuma Yazma Eğitim Araştırmaları, 31-40.
• Özdemir, E. (2008). Güzel ve etkili konuşma sanatı. İstanbul: Remzi Kitapevi.
• Özdemir, E. (2012). Anlatım sanatı. İstanbul: bilgi yayın evi.
• Özdemir, O. (2017). Türkçe öğretiminde dijital teknolojilerin kullanımı ve bir web uygulaması örneği. Turkish Studies, 427-444.
• Özmen, C., Güven, E., & Dürer, Z. S. (2017). Yabancı dil olarak türkçe öğretiminde konuşma becerisi: sesletime yönelik bir uygulama ve etkinlik önerisi. ınternatıonal Peeriodical for the Languages, Literature and History of Turkish ır Turkıc, 12(28), 593-634.
• Öztürk, B. K., & Altuntaş, İ. (2012). İlköğretim ikinci kademe konuşma eğitimine yönelik öğretmen görüşleri: nitel bir çalışma. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 1(2), 342-356.
• Patrik, T. (1996). Play: An ımportant component of preventativr behavior management. Arkansas: Archild.
• Porzig, W. (1995). Dil denen mucize. (V. Ülkü, Çev.) Ankara: Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurulu.
• Prensky, M. (2001). Dijital natıves, dijital ımmıgrants . part 1, 2-6.
• Sağlam, Ö., & Doğan, Y. (2013). 7. Sınıf öğrencilerinin hazırlıksız konuşma becerileri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(24), 43-56.
• Sak, R., Sak, İ. T., Şendil, Ç. Ö., & Nas, E. (2021). Bir araştırma yöntemi olarak doküman analizi. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 227-250.
• Saraç, C. (2006). Sözlü iletişim becerileri açısından türk dili ve edebiyatı eğitimi. Milli Eğitim Dergisi, 34(169).
• Saussure, F. (1985). Genel dil bilim dersleri. (B. Vardar, Çev.) Ankara: Multilıngual Yabancı Dil Yayınları.
• Savaş, E., & Gülüm, K. (2014). Geneksel oyunlarla öğretim yöntemi yöntemi uygulamasının başarı ve kalıcılık üzerine etkisi. Trakya Üniverisitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(1), 183-202.
• Sena, C. (1929). Hususi tedris usulleri. İstanbul: Kannat .
• Sever, S. (1997). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sezer, A., & Ünal, F. T. (2020). Ortaokul öğrencilerinin telaffuz hataları üzerine bir inceleme. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 683-700.
• Shuell, T. (1990). Teaching and learning as problem solving. Theory into Practice, 102.
• Solomon, G., & Schrum, L. (2007). Web 2.0 new tools, New schools. Washington: İste.
• Song, M., & Zhang, S. (2008). EFM: A model for educational game desing. İn International Conference on Technologies for e-learning and Digital Entertainment, 509-517.
• Sönmez, H., & Hesapçıoğlu, S. T. (2017). İlköğretim öğrencilerinin standart türkçedeki ünsüzleri sesletimleri üzerine bir inceleme. Elementary Education Online, 16(2), 497-508.
• Süleyman Aydeniz, M. H. (2021). Dört temel dil beceri alanında yapılan yapılan liansüstü tezlerin bibliometrik analizi. Türkiye Eğitim Dergisi, 6(1), 200-216.
• Şahan, M. (2012). 10-12 Yaş arası ilköğretim öğrencilerinin konuşma yeterlilikleri ve konuşma becerisinin geliştirlimesine yönelik atölye örnekleri. 5. Uluslararası Türkçenin Eğitimi- Öğretimi Kurultayı. Mersin.
• Şenbay, N. (2006). Söz ve diksiyon sanatı. İstanbul: YKY.
• Şimşek, H., & Yıldırım, A. (2003). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara : Seçkin Yayıncılık.
• Şimşek, Ş., & Demirel, İ. F. (2020). Ortaokul türkçe ders kitaplarının anlatıma dayalı etkinlikler yönünden karşılaştırılması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 28(5), 2125-2135.
• Tanrıkulu, L., & Akçıl, G. (2021). Konuşma becerisinin geliştirilmesinde sessiz film etkisi: Charlie Chaplin Örneği. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Deregisi.
• Taşer, S. (2004). Konuşma eğitimi. İstanbul: Papirüs .
• Temizkan, M. (2007). Konuşma eğitimi. Ankara: Öncü Kitap .
• Temizkan, M., & Atasoy, A. (2016). Konuşma becerisinde aşamalı gelişim modelinin etkililiği üzerine bir değerlendirme. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(34), 78-97.
• Temizyürek, F., & Balcı, A. (2015). Cumhuriyet dönemi ilköğretim okulları türkçe programları. Ankara: Nobel.
• Temizyürek, F., Erdem, İ., & Temizkan, M. (2007). Konuşma becerisinde konuşma eğitimi. Konuşma Eğitimi (s. 323). içinde Ankara: Öncü.
• Tenekeci, M. (2020). Türkçe öğretiminde web uygulamarı ve mobil uygulamaları ile bunların öğretmenlerce Bilinirliği. Milli Eğitim Dergisi, 429-445.
• Thiagarajan, S., & Glenn, P. (1999). Team work anda team play games and activities for building and training team. San Francisco: Jossey Bass Pfeifler.
• Tombul, I. (2020). Argümantatif yaklaşımla dilital yerliler ve dijital göçmenlerin tartışılması . Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Yeni Düşünceler Hakemli e- Dergi, 134-155.
• Tompkins, G. (2008). Language arts edition content and teaching strateg. New Jersey.
• Tompson, T. (2008). Mathematics teachers' interpretation of higher-order thinkinh in bloom's taxonomy. International Electronic Journal of Mathematics, 96-109.
• Tridinanti, G. (2018). The correlation between spaking anxiety self-confidence and speaking achievement of undergraduate efl students of private unıversity in plembang. International Journal of Education and Literacy Studies, 6(4), 35-39.
• Tuncer, H. (2009). Anlatma teknikleri (Konuşma, Yazma). İzmir: Orkun Kitapevi.
• Twenge, J. M., Compbell, S. M., Hoffman, B. J., & E.Lance, C. (2010). Generational differences in workvalues: Leisure and extrinsic value sincreasing social and intrinsic values decrasing. Jaurnal of management, 36(5), 1117-1142.
• Ucgun, D. (2007). Konuşma eğitimini etkileyen faktörler. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(22), 59-67.
• Uluğ, M. (1988). Konuşma işlevi ve konuşma bozuklukları. Psikoloji Çalışmaları, 16(0), 141-151.
• Uluğ, O. M. (1995). Niçin oyun? çocuğun gelişiminde ve çocuğu tanımada oyunun önemi. İstanbul: Göçebe Yayınları.
• Ünal, T. F., & Özden, M. (2015). Diksiyon ve konuşma eğitimi. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Ünalan, Ş. (2000). Türkçe öğretimi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Varışoğlu, B., Şeref, İ., Gedik, M., & Yılmaz, İ. (2013). Türkçe dersinde uygulanan eğitsel oyunlara yönelik tutum ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik Çalışması. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.
• Volman, M., Eck, E., & Kuiper, E. (2005). New Techologies, new differences. Gender and ethnic differences in pupils use of ICT in primary and secondary education. Computer and Education, 45(1), 35-55.
• Weisberg, D. S., Zosh, J., Hirsh-Pasek, K., & Golinkoff, R. M. (2013). Talking it up play, language devolopment and the role of adult support. American Journal of Play, 6(1), 39-54.
• Wright, A., Betteridge, D., & Bucky, M. (2005). Games for language learning. Newyork: Cambridge. Press.
• Yalçın, A. (2002). Türkçe öğretim yöntemleri- Yeni Yaklaşımlar. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Yaman, E. (2009). Konuşma eğitimi. Ankara: Akçağ.
• Yaman, E. (2014). Doğru, güzel ve etkili konuşma sanatı ( Sözlü Anlatım). Ankara: Akçağ Yayınları.
• Yazar, İ. (2019). Türkçe öğretiminde ve temel dil becerilerinin kazanımımda dijital terknoloji uygulamalarının yeri ve önemi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(64).
• Yıldırım, A., & Şimsek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemler. Ankara: Seckin.
• Yıldırım, N. (2020). Öğretmen Görüşlerine göre ortaokul öğrencilerinin konuşma kusurları. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(2), 597-610.
• Yılmaz, A. (2012). Dil zekası. Ankara: Tutku.
• Zhu, D. (2012). Using games to improve students communicative ability. Journal of Lanfguage Teachinh and Reserarch.