Isolation of Dermatophyte Agents From Cats and Dogs with Skin Lesions

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 1, 410 - 415, 01.01.2016

Zümrüt Derincegöz Uğur Parın

Öz

Bacground/Aim: The aim of this study was to investigate the clinical materials such as skin scrapings and hair samples obtained from cats and dogs for dermatophyte identification by direct microscopy, dermatophyte isolation by cultural methods, respectively. Material and Method: In this research, 100 skin scrapings and hair samples were taken from 50 cats and 50 dogs with skin lesions that were brouhgt to private veterinary clinics in İzmir province. The samples were examined with regard to dermatophyte agents in laboratory of Adnan Menderes University, Faculty of Veterinary Medicine, Department of Microbiology. Results and Conclusion: Fungal hyphas and/or spores were observed in 24 24 % out of 100 materials following direct microscopy. Dermatophyte isolations were achieved from 24 24 % materials after the culture process. Considering the origins of materials examined, dermatophyte isolation ratios were 34 % in cat materials and 14 % in dogs’. Higher isolation rates were achieved on dermatophyte selective medium DTM than sabouraud dextrose agar SDA after the research. In conclusion, M. canis was the dominantly isolated agent from dermatophytosis suspected cats and dogs and DTM was determined to be more effective than SDA concerning dermatophyte isolations. The feasibility of DTM rather than SDA medium was revealed so that veterinary praticians can easily use DTM medium for dermatophyte susceptible cases. It was also concluded that, owners and veterinarians should be aware and careful when they are in contact with suspected animals whether for examination or hobby, concerning the zoonotical importance of Microsporum and Trichophyton agents.

Anahtar Kelimeler

Dermatophyte, cat, dog, identification.

Kedi ve Köpeklerde Deri Lezyonlarından Dermatofit Etkenlerinin İzolasyonu

Öz

Özbilgi/Amaç: Bu çalışmada deri lezyonu bulunan kedi ve köpeklerden alınan deri kazıntısı ve kıl örneği materyallerin dermatofitozis yönünden etken izolasyonu sonrasında direkt mikroskobik incelenmesi, kültür yöntemiyle makroskobik ve mikroskobik identifikasyon yapılması amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Araştırmamızda İzmir ilinde bulunan özel veteriner kliniklerine getirilmiş olan ve deri lezyonu bulunan 50 adet kedi ve 50 adet köpek olmak üzere 100 hayvandan deri kazıntısı ve kıl örneği alınmıştır. Alınan numuneler, Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı Laboratuvarında dermatofit etkenleri yönünden incelenmiştir. Bulgular ve Sonuç: Direkt mikroskobik incelemede, incelenen 100 materyalin 24 % 24 ’ünde, mantar hifa ve/veya sporları görüldü. Kültür işlemi sonrasında 24 % 24 materyalden dermatofit izolasyonu gerçekleştirildi. İncelenen materyallerin orjinleri dikkate alındığında, kedi materyallerinde % 34 köpek materyallerinde % 14 oranında dermatofit izole edildi. İzolasyon amacıyla kullanılan Dermatofit selektif besiyeri DTM ’nde, Sabouraud dekstroz agar SDA ’a göre daha fazla oranda etken izole edildi. Sonuç olarak izolasyon amacıyla DTM’nin SDA’ya göre daha etkin olduğu ve pratisyen veteriner hekimler tarafından dermatofit şüpheli olgularda kullanılabileceği ortaya konulmuştur. Ayrıca Microsporum ve Trikofiton etkenlerinin zoonotik önemi göz önüne alındığında, hayvan sahipleri ve veteriner hekimlerin dermatofit şüpheli hayvanlara muayene veya hobi amaçlı yaklaşımlarında dikkatli olmaları gerektiği kanısına varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Dermatofit, kedi, köpek, identifikasyon

Kaynakça

• Altay G, Kökçü L, Akan M, Keskin O (2003). Evcil hayvanlardan dermatofit izolasyonu. Veteriner Hekimleri Mikrobiyoloji Dergisi. 3:5-8.
• Aly R (1994). Ecology and epidemiology of dermatophyte infections. Journal of American Academy of Dermatology. 31:21-25.
• Arda M (1980). Mikoloji. Ankara: Ankara üniversitesi basimevi.
• Bacanlı D (1999). Kedilerde Microsporum canis ile oluşturulan deneysel dermatofitozis olgularında 3 oral antifungal ilacın kullanımı ve bu ilaçların karaciğer enzimleri ve bazı kan parametreleri üzerine etkileri. Doktora tezi. Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Brilhante RSN, Cavalcante CSP, Soares-Junior FA, Cordeiro RA, Sidrim JJC, Rocha MFG (2003). High rate of Microsporum canisfeline and canine dermatophtoses in Northeast Brazil: Epidemiological and diagnostic features. Mycopathologia. 156:303-308.
• Cabanes FJ, Abarca ML, Bragulat MR (1997). Dermatophytes isolated from domestic animals in Barcelona, Spain. Mycopathologia. 137:107-113.
• Cabanes FJ (2000). Dermatophytes in domestic animals In: Biology of Dermatophytes and other Keratinophilic Fungi. Ed.: Kushwaha R.K.S, Guarro J. Bilbao: Revista Iberoamericana de Micologia.
• Cafarchia C, Romito D, Sasanelli M, Lia R, Capelli G, Otranto D (2004). The epidemiology of canine and feline dermatophytoses in southern Italy. Mycoses. 47:508-513.
• Caretta G, Mancianti F, Ajello L (1989). Dermatophytes and keratinophilic fungi in cats and dogs. Mycoses.32:620-626.
• Cervantes-Olivares RA (2003). Ringworm infection in dogs and cats. In: Recent Advances in Canine Infectious Diseases. Ed. Carmichael.L. Ithaca, Newyork: International Veterinary Information Service.
• Guzman-Chavez RE, Segundo-Zaragoza C, Cervantes-Olivares, RA, Tapia-Perez G (2000). Presence of keratinophilic fungi with special reference to dermatophytes on the haircoat of dogs and cats in Mexico and Nezahualcoyotl cities. Revista Latinoamericana de Microbiologia. 42:41-44.
• Jand SK, Gupta MP (1989). Dermatomycosis in dogs. Mycoses. 32:104- 105.
• Karen A, Douglas JD (1991). Fungal flora of the coat of pets cats. American Journal of Veterinary Research. 52:602-606.
• Kiraz M (1988). Dermatofitlerin tür tanısı ve antibiyotiklere duyarlılıkları. Doktora tezi. İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Khosravi AR, Mahmoudi M (2003). Dermatophytes isolated from domestic animals in Iran. Mycoses. 46:222-225.
• Larone DH (2002). Medically Important Fungi: A Guide to Identification. Washington: ASM press. 4nd Ed.
• Mancianti F, Nardoni S, Cecchi S, Corazza M, Taccini F (2002). Dermatophytes isolated from symptomatic dogs and cats in Tuscany, Italy during a 15- year-period. Mycopathologia. 156:13-18.
• Or E, Kaymaz AA, Dodurka T (1999). Zoonotik Microsporum canis infeksiyonu. Turkish Journal of Veterinary and Animal Science. 23:293-296.
• Paixao GC, Sidrim JJC, Campos GMM, Brilhante RSN, Rocha MFG (2001). Dermatophytes and saprobe fungi isolated from dogs and cats in the city of Fortaleza, Brazil. Arquivo Brasileiro de Medicina Veterinária e Zootecnia. 53:568-573.
• Pinter L, Jurak Z, Ukalovic M, Susic V (1999). Epidemiological and clinical features of dermatophytoses in dogs and cats in Croatia between 1990 and 1998. Veterinarski Arhiv. 69: 261- 270.
• Quinn PJ, Carter ME, Markey B, Carter GR (1999). Clinical Veterinary Microbiology. London, England: Mosby-Wolfe. p: 381-390.
• Ranganathan S, Arun Mazhi Balajee S, Mahendra Raja S (1998). A survey of dermatophytosis in animals in Madras, India. Mycopathologia.140:137- 140.
• Romano C, Valenti L (1997). Dermatophytes isolated from asymptomatic stray cats. Mycoses. 40:471-472.
• Sancak AA, Erdeğer J, Güvenç T (2000). Diagnosis and treatmeant of generalized infections of Trichophyton verrucosum in horses. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi. 47:95-101.
• Scott DW, Horn RT (1987). Zoonotic dermatoses of dogs and cats. Veterinary Clinics of North America: Small Animal Practice. 17: 117- 144.
• Singh S, Beena PM (2003). Comparative study of different microscopic techniques and culture media for the isolation of dermatophytes. Indian Journal of Medical Microbiology. 21:21-24.
• Sparkes AH, Grufydd-Jones TJ, Shaw SE, Wright A, Stokes CR (1993). Epidemiological and diagnostic features of canine and feline dermatophytosis in the United Kingdom from 1956 to 1991. Veterinary Record. 133:57-61.
• Şahal M, İmren HY, Börkü MK, Yardımcı H (1988). Türkiye’de sığırlarda trichophyte enfeksiyonuna karşı ilk avirulent aşı uygulamaları. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi. 35:567-587.
• Thomsett LR (1986). Fungal diseases of the skin of small animals. British Veterinary Journal. 142:317-325.
• Topçu AW, Söyletir G, Doğanay M (2002). İnfeksiyon Hastalıkları ve Mikrobiyolojisi cilt 2. Adana: Nobel Kitabevi.
• Tümbay E (1999). Mikoloji. In: Temel ve Klinik Mikrobiyoloji, Ed.: Ustaçelebi, Ş. Ankara: Güneş Kitabevi Ltd Şti. p:1015-1159.
• Wright AI (1989). Ringworm in dogs and cats. Journal of Small Animal Practice. 30:242-249.