Survey of Zoonotic Visceral Leishmaniasis Among Dogs in Istanbul,Turkey

Yıl 2012, Cilt: 1 Sayı: 1, 21 - 25, 01.01.2012

Nuran Aysul Hasan Eren Ayşen Gargılı Hatice Ertabaklar Sema Ertuğ Emrah Şimşek Cem Vuruşaner

Öz

Leishmaniasis is a zoonotic disease occuring by protozoons in Leishmania genus. In Turkey, the most frequent reservoir of visceral leishmaniasis is dogs. The seroprevalence rates give relevant information about the disease status in that region. For this reason, aim of the present study was to investigate the serological spatial distribution of visceral leishmaniasis. In an attempt to detect the status of the disease in İstanbul, a total of 204 sera sample belonging to stray and owned dogs residing in İstanbul, of various breeds and age, were withdrawn between December 2004-June 2005, and those samples were examined within IFA method by use of anti-Leishmania IgG antibodies. Sera samples were diluted with 1/16-1/2048, 1/128 and above were considered pozitive, 1/64 border or suspected positive. Among mentioned dogs 4 %1,96 were positive at 1/128 or above dilutions, 12 %5,88 were positive at 1/16-1/64 dilutions, and the rest 188 %92,1 were seronegative. The seropositivity rates regarding age and sex were compared statistically, revealed unsignificant differences P>0,05 . When dogs were evaluated according to sheltering, dogs classified as sray dogs which were kept under supervision of major city government showed 6.1% seropositivity, whereas owned dogs presented 19.2% seropositivity and the difference was statistically significant P

Anahtar Kelimeler

Leishmania, Visseral leishmaniasis, IFAT, Dog

İstanbul İlinde Köpeklerde Zoonotik Visseral Leishmaniasisin Araştırılması

Öz

Leishmaniasis, Leishmania cinsindeki protozoonlar tarafından oluşturulan zoonotik karakterli bir hastalıktır. Vektörlüğünü Phlebotomus ve Lutzomyia cinsi kum sinekleri, rezervuarlığını köpek, tilki, çakal gibi karnivorlar ile birlikte diğer pek çok memeliler yapmaktadır. Türkiye’de visseral leishmaniasisin en önemli rezervuarının köpekler olduğu bilinmektedir. Köpeklerdeki seroprevelans değerleri ise hastalığın bölgedeki durumu hakkında bilgi vermektedir. Bu nedenle de çalışmada visseral leishmaniasisin yaygınlığının serolojik olarak araştırılması amaçlanmıştır. Hastalığın İstanbul ilindeki durumunu saptamak amacı ile Aralık 2004 - Haziran 2005 tarihleri arasında İstanbul ili sınırları içerisinde bulunan farklı ırk ve yaşta, sahipli sahipsiz toplam 204 köpekten serum örneği alınmış ve bu örnekler anti-Leishmania IgG antikorları IFA yöntemi ile araştırılmıştır. Köpeklerin dördünde %1,96 1/128 ve üzeri sulandırımlarda pozitiflik, 12’sinde %5,88 1/16-1/64 sulandırmalarda pozitiflik saptanırken geri kalan 188 %92,1 köpek seronegatif bulundu. Yaş ve cinsiyete göre seropozitiflik oranları kendi içinde istatistiksel olarak karşılaştırıldığında fark anlamlı bulunmadı P>0,05 . Köpekler barınma koşullarına göre değerlendirildiğinde ise sahipsiz olarak sınıflandırılan ve Büyükşehir Belediyesi tarafından barınaklarda gözetim altında tutulan köpeklerde % 6,1 seropozitiflik, sahipli köpeklerde ise % 19,2 seropozitiflik saptandı ve fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu P

Anahtar Kelimeler

Leishmania, Visseral leishmaniasis, IFAT, Köpek

Kaynakça

• Abranches P, Silva-Pereira MCD, Conceiao-Silva FM, Sontos-Gomes GM and Janz JG (1991). Canine leishmaniasis: pathological and ecological factors influencing transmission of infections. Journal of Parasitology, 77, 557-61.
• Alvar J, Canavate C, Molina R, Moreno J and Nieto J (2004). Canine leishmaniosis. Advnces in Parasitology, 57, 1-88.
• Ashord DA, David JR, Freire M, David R, Sherlock I, Conceicão Eulalio M, Pedral Sampaio D and Badaro R (1998). Studies on control of visceral leishmaniosis: impact of dog control on canine and human visceral leishmaniasis in Jacobina, Bahia, Brazil. American Journal of Tropical Medicine Hygiene, 59, 53-57.
• Badaro R, Reed SG, Barral A, Orge G and Jones TC (1986). Evaluation of the micro enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) for antibodies in American visceral leishmaniasis: antigen selection for detection of infection-species response. American Journal of Tropical Medicine Hygiene, 35, 72-8.
• Balcıoğlu İC, Ertabaklar H, Paşa S, Özbel Y, Toz SÖ (2009). Antalaya ili ve ilçelerindeki dört köpek barınağında leismaniasis seroprevalansının araştırılması. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 33, 4-7.
• Bettini S and Gradoni L (1986). Canine leishmaniasis in the Mediteranean area and its implications for human leishmaniasis. Insect Science and Its Application, 7, 241-245.
• Coşkun Ş, Batmaz H, Aydın L and Yılmaz F (1997). Seroprevalence of Leishmania infantum infection of dogs in the Western part of Turkey. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 21, 287-291.
• Dantas-Torres F and Brandao–Filho SP (2006). Visceral leishmaniasis in Brazil: revisiting paradigms of epidemiology and control. Revista do Instituto de Medicina Tropical de Sao Paulo, 48, 151–6.
• Desjeux P (2001). Worldwide increasing risk factors for leishmaniasis. Medical Microbiology and Immunology, 190, 77–79.
• Ertabaklar H, Özensoy S, Şakru N, Keleş E, Özbel Y (2001). Muğla ili Göktepe köyünde çocuklarda ve köpeklerde visceral leishmaniasis’in araştırılması. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 25, 128-131.
• Fakhar M, Rahmati B, Gohardei S, Mohebali M, Akhoundi B, Sharif M, Ali Mahdavi S (2011). Molecular and Seroepidemiological Survey of Visceral Leishmaniasis among Humans and Domestic Dogs in Mazandaran Province, North of Iran. Journal of Parasitology, 6, 51–59.
• Fisa R, Gallego M, Castillejo S, Alsa MJ, Serra T, Riera C, Carrio J, Gallego J, Portus M (1999). Epidemiology of canine leishmaniasis in Catalona (Spain). The example of the Priorat focus. Veterinary Parasitology, 83, 87-97.
• Fisa R, Riera C, Gallego M, Manubens J, Portus M (2001). Nested PCR for diagnosis of canine leishmaniosis in peripheral blood, lypmph node and bone marrow aspirates. Veterinary Parasitology, 99, 105- 111.
• Fraser CM, Associarte AM (1986). Visceral leishmaniasis in part generalized conditions. In: The Merck Veterinary Manual, Part 1 6th Edit., Merck Co. In. Rahway NJ USA.
• Gedik KD, Çalışkan B, Somer A, Anak S, Torlak D, Salman N ve Kalkandelen S (2009). İstanbul İli’nde Visseral Leishmania enfeksiyonu: Olgu Sunumu. Çocuk Enfeksiyon Dergisi, 3, 131-132.
• Gönül R, Arun SS, Dodurka T ve Handemir E (2002). Bir köpekte Leishmania infantum olgusu. Turkish Journal of Veterinary and Animal Science, 26, 689-694.
• Gradoni LM (1995). Canine reservoir of zoonotic visceral leishmaniasis in the Mediterranean area: Epidemiology and control. Information Circular, WHO Mediterranean Zoonoses Control Center, Greece.
• Gülanber A, Arun SS ve Esatgil MU (2001). Bir köpekte viseral leishmaniosis olgusu. İstanbul Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 27, 541-546.
• Handemir E, Öncel T ve Kamburgil K (2004). İstanbul sokak köpeklerinde visseral leishmaniasis seroprevalansı. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 28, 123-125.
• Kamburgil K, Handemir E, Bıyıkoğlu G ve Pişkin FÇ (1998). İstanbul Kavacık bölgesi sokak köpeklerinde VL’nin IFAT ile tesbiti. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 22, 354-358.
• Luna RD, Vuotto ML, Lelpo MTL, Ambrosio R, Piantedosi D, Moscatiello V, Ciaramella P, Scalone A, Gradoni L, Mancino D (1999). Early suppression of lymphoproliferative response in dogs with natural infection by Leishmania infantum. Veterinary Immunology and Immunopathology, 70, 95-103.
• Mancianti F and Meciani N (1988). Specific serodiagnosis of canine leishmaniasis by indirect immunofluorescense, indirect haemagglutination , counter immunoelectrophoresis. American Journal of Veterinary Research, 49, 1409-1411.
• Marquardt WL and Demaree RJ (1985). Parasitology. Mc Millan Publishing Company, New York.
• Özbel Y, Oksam L, Özensoy S, Turgay N, Alkan MZ, Jaffe CL, Özcel MA( 2000). A survey on canine leishmaniasis in western Turkey by parasite, DNA and antibody detection assays. Acta Tropica, 74, 1-6.
• Tamer GS, Polat E, Töz SÖ, Altaş K (2008) Kocaeli sokak köpeklerinde visseral leishmaniasis seroprevalansı. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 32, 183 -186.
• Tok H, Sev N, Töz SÖ, Ertabaklar H, Balcıoğlu C, Dem S, Özbel Y, Coşkun M (2009) Çanakkale ili Ayvacık bölgesinde zoonotik visseral leishmaniasisin serolojik ve entomolojik olarak araştırılması. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 33, 109 – 113.
• Tüzer E ve Toparlak M (1999). Veteriner Protozooloji İstanbul Üniversitesi Veteriner Fakültesi Parazitoloji Anabilim Dalı Ders notu no: 105.
• Mirò G, Montoya A, Mateo M, Alonso A, Garcia S, Garcia A, Cabellero MJ and Molina R (2007). A leishmaniosis surveillance system among stray dogs in the region of Madrid: ten years of serodiagnosis (1996- 2006). Parasitology Research, 101, 253-257.
• Miranda S, Roura X, Picado A, Ferrer L and Ramis A (2008). Characterization of sex, age, and breed for a population of canine leishmaniosis diseased dogs. Research in Veterinary Science, 85, 35–38.
• Moretti, A and Piergili-Fioretti D (1995). Leishmaniosi canina. Indagine sieroepidemiologica sulla popolazione canina randagia in provincia de Perugia. Obiettivi and Documenti Veterinari, 10, 19–25.
• Özbel Y, Oksam L, Özensoy S, Turgay N, Alkan MZ, Jaffe CL and Özcel MA (2000). A survey on canine leishmaniasis in western Turkey by parasite, DNA and antibody detection assays. Acta Tropica, 74, 1-6.
• Özcel MA ve Altıntaş N (1997). Parazit hastalıklarında tanı. T Parazitol Dern Yay Ege Ü. Basımevi, İzmir. No: 15.
• Özcel MA (2007). Özcel’in Tıbbi Parazit Hastalıkları. T Parazitol Dern Yay Basımevi İzmir. No: 22.
• Özensoy Töz S, Korkmaz M, Balcıoğlu İC, Özbel Y ve Ertabaklar H (2002). Karaburun ve urla bölgesinde zoonotik visseral leishmaniasis. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 26, 234-238.
• Papadopoulou C, Kostoula A, Dimitriou D, Panagiou A, Bobojianni C and Antoniades G (2005). Human and canine leishmaniasis in asymptomatic and symptomatic population in Northwestern Greece. Journal of Infection, 50, 53-60.
• Polat E, Bilgin Z, Yakar H, Altaş K ve Tüzer E (2003). İstanbul’da sahipsiz ve sahipli köpeklerde iç organlar leyişmanyazının serolojik sonuçlarının değerlendirilmesi. Konya: 13. Ulusal Parazitoloji Kongresi Özet Kitabı, p, 159.
• Solano–Gallego L, Koutinas A, Miró G, Cardoso L, Pennisi MG, Ferrer L, Bourdeau P, Oliva G and Baneth G (2009). Directions for the diagnosis, clinical staging, treatment and prevention of canine leishmaniosis. Veterinary Parasitology, 165, 1–18.
• Solana-Galleo L, Llull J, Ramos G, Riera C, Arboix M, Alberola J and Ferrer L (2000). The Ibizian hound presents predominantly cellular immune response against natural Leishmania infection. Veterinary Parasitology, 90, 37-45.
• Unat EK, Yaşarol Ş ve Merdivenci A (1965). Türkiye’nin parazitolojik coğrafyası. İzmir: Ege Ü. Tıp Fak. Ege Ü. Matbaası. Yay. No: 42.
• Voyvoda H, Paşa S, Özensoy S, Özbel Y, Ertabaklar H (2004). Aydın’ın bazı ilçe ve köyleri ile İzmir’in Selçuk ilçesindeki köpeklerde leishmaniosis ve dirofilariosisin prevalansı. Turkish Journal of Veterinary and Animal Science, 28, 1105-1111.
• Zivicnjak T, Martinković F, Marinculić A, Mrljak V, Kucer N, Matijatko V, Mihaljević Z and Barić-Rafaj RA(2005). Seroepidemiologic survey of canine visceral leishmaniosis among apparently healthy dogs in Croatia. Veterinary Parasitology, 15, 131, 35-43.