COMPARATIVE POLITICAL ECONOMY ANALYSIS OF CHANGES FROM THE ECONOMIC CRISIS: THE CASE OF TURKEY AND JAPAN

Yıl 2022, Cilt: 11 Sayı: 1, 56 - 72, 06.12.2022

Kübra Hatice Bildik

https://doi.org/10.33722/afes.1148109

Öz

Although the differentiation of economic developments between countries has spread over a long period of time, markets are going through similar fragile periods due to globalization. With the popularity of the free market economy all over the world, it has become more common for country groups to be compared with each other. This study deals with the comparison between the selected economic indicators of Turkey and Japan in the 1973 OPEC Crisis, 1994 Asian Crisis, 2008 Global Financial Crisis and COVID-19 Crisis in the period covering 1971 and 2020. When the implementation processes of economic policies in the two countries are examined, it is seen that although there are similar stages, the reactions created to the crises and the recovery processes differ. It is possible to state that the main reason of this difference is related to the level of development of the countries. While the priority areas of developed economies are to transition from economic development to a sustainable economy, the priority areas of developing countries, which are considered as emerging markets in the literature, are based on developing their economies. In this context, the level of development of countries may changes the perception and management of risks, and accordingly, it differentiates the way countries use their savings.

Anahtar Kelimeler

Turkey, Japan, comparative political economy, economic indicators, COVID-19 Crises

EKONOMİK KRİZ KAYNAKLI DEĞİŞİMLERİN KARŞILAŞTIRMALI POLİTİK EKONOMİ ANALİZİ: TÜRKİYE VE JAPONYA ÖRNEĞİ

Öz

Ülkeler arasındaki ekonomik gelişmişliklerin farklılaşması uzun bir sürece yayılmış olsa da küreselleşmeyle birlikte piyasalar benzer kırılgan dönemlerden geçmektedir. Serbest piyasa ekonomisinin tüm dünyada popülerlik kazanmasıyla ülke gruplarının birbiriyle kıyaslanmaları daha olağan hâle gelmiştir. Dolayısıyla, gelişmekte olan ve gelişmiş ülke ekonomilerinin makroekonomik dönüşüm süreçlerinin karşılaştırılarak değerlendirilmesi oldukça önemlidir. Bu çalışma, 1971 ve 2020 yıllarını kapsayan dönemde yaşanan 1973 OPEC Krizi, 1994 Asya Krizi, 2008 Küresel Finans Krizi ve COVID-19 Krizi’nde Türkiye ve Japonya’nın seçilen ekonomik göstergeleri arasında kıyasını konu almaktadır. İki ülkede ekonomi politikalarının uygulanma süreçleri incelendiğinde benzer aşamaların var olmasına karşın krizlere üretilen tepkiler ve toparlanma süreçlerinin farklılaştığı görülmüştür. Bu farklılığın ana sebebinin ülkelerin gelişmişlik düzeyi ile alakalı olduğunu ifade etmek mümkündür. Gelişmiş ekonomiye sahip ülkelerin öncelik alanları ekonomik kalkınmadan sürdürülebilir bir ekonomiye geçiş yapmak iken gelişmekte olan ve literatürde yükselen piyasalar olarak değerlendirilen ülkelerin öncelik alanları ekonomilerini kalkındırma üzerine kuruludur. Bu kapsamda, ülkelerin gelişmişlik düzeyleri riskleri algılama ve yönetme anlayışını değiştirmekte buna bağlı olarak da ülkelerin tasarruflarının kullanım şeklini ayrıştırmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Türkiye, Japonya, karşılaştırmalı politik ekonomi, ekonomik göstergeler, COVID-19 Krizi

Kaynakça

• Ari, O. N. (1966). Reviewed Work: Political Modernization in Japan and Turkey. by R. E. Ward, D. A. Rustow. American Journal of Sociology, 565-567.
• Aydın, M. K. (2005). Türkiye Ekonomisi: Krizlerin Sorumlusu Kim. Toplum ve Bilim(102), 92-102.
• Balkanlı, O. A. (2002). Küresel ekonominin belirleyici faktörleri üzerine. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13-26.
• Bildirici, M. E., & Ozaksoy Sonustun, F. (2018). Backward bending structure of Phillips Curve in Japan, France, Turkey and the USA. Economic research-Ekonomska istraživanja, 31(1), 537-549.
• Boettke, P. J., Coyne, C. J., & Leeson, P. T. (2013). Comparative Historical Political Economy. Journal of Institutional Economics, 9(3), 285-301.
• Bronfenbrenner, M. (1961). Some Lessons of Japan's Economic Development, 1853-1938. Pacific Affairs, 34(1), 7-27.
• Chang, H.-J., & Evans, P. (2016). Ekonomik Değişimde Kurumların Rolü. F. Şenses içinde, Neoliberal Küreselleşme ve Kalkınma Seçme Yazılar (s. 617-678). İstanbul: İletişim.
• Cohn, H. T. (2017). Global Political Economy. Londra: Longman.
• Ellington, L. (2004). Learning from the Japanese economy. Japan Digest, 0-0.
• Fernández-Villaverde, J., & Jones, C. I. (2020). Macroeconomic outcomes and covid-19: A progress report. Natonal Bureau of Economic Research, 111-166.
• Güven, S. (2016). TÜRKİYE’DE SİYASAL HAYATTA DÖNÜŞÜM VE LİDER ODAKLI SİYASET. Selçuk İletişim, 9(3), 90-118.
• Hayashi, F., & Presscott, E. C. (2002). The 1990s in Japan: A lost decade. Review of Economic Dynamics, 5(1), 206-235.
• Honma, M. (2009). Agricultural Trade Policy Reform in Japan. R.
• Melendez-Ortiz, C. Bellman, & J. Hepburn içinde, Agricultural Subsidies in the WTO Green Box: Ensuring Coherence with
• Sustainable Development Goals (s. 134). Cambridge: Cambridge University Press.
• Hossain, M. S. (2011). Panel estimation for CO2 emissions, energy consumption, economic growth, trade openness and urbanization of newly industrialized countries. Energy Policy, 39(11), 6991-6999.
• Inoue, N., & Teeuwen, M. (2002). Te formation of sect Shinto in modernizing Japan. Japanese journal of religious studies, 29(3/4), 405-427.
• Kitaoka, S. (2018). The Significance of the Meiji Restoration. Asia-Pacific Review, 5-18.
• Lewis, W. A. (1958). Unlimited Labour: Further Notes. The Manchester School, 226(1), 1-32.
• Makino, M. (2008). Genuine progress in Japan and the need for an open economy GPI. P. Lawn, & M. Clarke içinde, Sustainable Welfare in the Asia Pacific (s. 155). Cheltenham: Edward Elgar Publishing.
• Minami, R. (1968). The Turning Point in the Japanaese Economy. The Quarterly Journal of Economics, 380-402.
• Onis, Z. (2004). Turgut Özal and his economic legacy: Turkish neo-liberalism in critical perspective. Middle Eastern Studies, 40(4), 113-134.
• Parasız, İ. (2009). Finans Krizinin Güven Krizine Dönüşmesi Küresel Kriz. Bursa: Ezgi Kitabevi.
• Parasız, İ., Ekren, N., & Tuna, Y. (2013). İktisat. Bursa: Ezgi Kitabevi.
• Shimizu, Y. (1992). PROBLEMS IN THE JAPANESE FINANCIAL SYSTEM* IN THE EARLY 1990s. Hitotsubashi Journal of Commerce and Management, 27(1), 29-49.
• Şenses, F. (2009). Neoliberal Küreselleşme ve Kalkınma. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Tuncer, E. (1995). Siyasi Partiler ve Demokrasi Sempozyumu. Ankara: TESAV.
• Uslu, A., Durmuş, B., & Kolivar Kobak, B. (2013). Analyzing the Brand Equity of Turkish Airlines Services: Comparing the Japanese and Turkish Perspectives. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 446-454.
• Wang, C.-H., Ko, M.-H., & Chen, W.-J. (2019). Effects of Kyoto protocol on CO2 emissions: A five-country rolling regression analysis. Sustainability, 11(3), 744-764.
• Williamson, J. (1990). Latin American Adjustment: How Much Has Happened? Washington: Institute for International Economics.