Kwame Nkrumah, Emperyalizmin Son Aşaması: Yeni Sömürgecilik, (Çev.) A. Sarıca, Gerçek Yayınevi, İstanbul 1966, SS. 100.

Yıl 2025, Cilt: 5 Sayı: 1, 71 - 76

Cihan Daban

https://doi.org/10.58851/africania.1612707

Öz

Sömürgecilik olgusu yüzyıllardan bu yana devam eden bir olgudur. Sömürgeciliğin ana yurdu yabancı bir ülkenin veya ulusların topraklarıdır. Bu toprakların işgal edilmesini, buralarda koloniler kurulmasını ve zaman içinde bu toprakların asıl sakinlerine yabancılaştırılmasını amaçlamaktadır. Bu amaçlar ise güçlü devletler tarafından uygulanmaktadır. Bu nedenle sömürgecilik tanımı genel olarak güçlü bir devletin kendi sınırları dışındaki yabancı ulusların veya devletlerin siyasi, ekonomik ve sosyokültürel egemenliklerini gasp etmesi olarak kabul edilmektedir. Bu bağlamda Afrika kıtası bir örnek olarak verilebilir. Afrika kıtası yüzyıllar boyunca sömürge politikalarına maruz kalmış ve önemli değişimler geçirmiştir. Özellikle 1884-85 yıllarında Berlin'de düzenlenen Afrika Konferansı'nda alınan kararlar, kıtanın sömürgeci devletler tarafından fiilen sömürgeleştirilmesine yol açmıştır. Sömürgecilere karşı çıkan Afrikalı liderler, halk arasında farkındalık yaratmak için vakıflar, dernekler ve siyasi partiler gibi örgütler kurdular. Gana'nın ilk devlet başkanı olacak olan Kwame Nkrumah da bu oluşumlarda yer aldı. Ulusal bağımsızlık için seferber olan Nkrumah ve arkadaşları, bağımsızlık mücadelesini kazanmış olmalarına rağmen sömürgeciliğin tamamen sona ermediğini ve bağımsızlıkla birlikte yeni bir sömürgecilik döneminin başladığını savundular. Bu bilgiler doğrultusunda çalışma, Nkrumah tarafından kaleme alınan Emperyalizmin Son Aşaması: Yeni Sömürgecilik başlıklı kitabını incelemektedir. Dolayısıyla Nkrumah’ın yeni sömürgecilik olarak adlandırdığı faktörlere de odaklanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Sömürgecilik, Afrika, Bağımsızlık, Yeni-Sömürgecilik

Kwame Nkrumah, Neo-Colonialism: The Last Stage of Imperialism, (Trans.) A. Sarıca, Gerçek Yayınevi, İstanbul 1966, PP. 100.

Öz

The phenomenon of colonialism has been going on for centuries. The homeland of colonisation is the territory of a foreign country or nation. It aims at the occupation of these lands, the establishment of colonies there, and, in time, the alienation of these lands from their original inhabitants. These aims are implemented by powerful states. For this reason, the definition of colonialism is generally accepted as the usurpation by a powerful state of the political, economic, and sociocultural sovereignty of foreign nations or states outside its borders. In this context, the African continent can be given as an example. The African continent has been subjected to colonial policies for centuries and has undergone significant changes. In particular, the decisions taken at the Berlin Conference on Africa in 1884–85 led to the de facto colonisation of the continent by the colonial states. African leaders who opposed the colonialists established organisations such as foundations, associations, and political parties to raise awareness among the people. Kwame Nkrumah, who would go on to become Ghana's first president, also got involved. Nkrumah and his friends who mobilised for national independence argued that although they had won the struggle for independence, colonialism had not ended completely and that independence had ushered in a new era of colonialism. In line with knowledge, this study examines Nkrumah's book titled Neo-Colonialism; The Last Stage of Imperialism. It therefore also focuses on factors Nkrumah calls neocolonialism.

Anahtar Kelimeler

Colonialism, Africa, Independence, Neo-Colonialism

Kaynakça

• Nkrumah, Kwame, Emperyalizmin Son Aşaması: Yeni-Sömürgecilik, (çeviren A. Sarıca), İstanbul: Gerçek Yayınevi, 1966.