Pagan Kültürün Geleneği Fakat İslami Sembolleri de Kullanan Definecilik Hastalığı

Yıl 2024, Cilt: 7 Sayı: 2, 146 - 174, 31.12.2024

Davut Kaplan

Öz

Bugün Türkiye’de yaşayan ve kendisini ‘müslüman’ olarak tanımlayan toplumun büyük çoğunluğu, tedavisi bu şartlarda imkansız bir hastalığın pençesindedir. Bu hastalık erkekleri sarmış olsa da, bu amansız hastalığın yarattığı en büyük mağdurlardan birisi ise kadınlardır. İslam öncesi toplumları cahil, pagan, putperest olarak isimlendiren Müslümanlar, sevmedikleri ve beğenmedikleri bu putperest toplumların davranışlarını benimsemekte ve kendilerine Kur’an’dan kaynak iddia etmektedirler. Oysa insanlığın kültürel mirası, Allah’ın ayetleridir. İfade edileceği üzere bir pagan-putperest geleneği olan defineciliği bir Müslüman nasıl yapabilir ve kendisini nasıl haklı görebilir? Yoksa bilmeden İslam dışında başka bir din mi edindiler? Kur’an’ı birinci derece öncelemesi ve anayasa kabul etmesi gereken Müslüman toplumun üyeleri, geçim kapısı olarak defineciliği, başkasının mezarını soymayı, tembelliğine kılıf olarak yine Kur’an’ı (sözde) destek göstererek benimsemiş ve yaşam biçimine dönüştürmüştür. Bu yazı ile İslam’a inanıyorum diyenlerin geçmişe nasıl bakması ve davranması gerektiği konusunda sadece bir noktaya (Kur’an’ın bakışına) dikkat çekilmiş ve defineciliğin Müslümanın işi olamayacağı vurgulanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Definecilik, Allah’ın Ayetleri, Mezar soyguncusu, Putlar, Hazine

Treasure Hunting Disease, Which Is A Tradition of Pagan Culture But Also Uses Islamic Symbols

Öz

Today, the vast majority of society living in Turkey and identifying as "Muslim" is in the grip of an incurable disease under these conditions. While this disease has affected men, one of the greatest victims of this relentless disease is women. Muslims, who label pre-Islamic societies as ignorant, pagan, and idolaters, are adopting the behaviors of these pagan societies that they dislike and disapprove of, and are claiming a Qur'anic source for them. Yet, the cultural heritage of humanity is the verses of Allah. As expressed, how can a Muslim engage in the pagan-idolatrous tradition of treasure hunting and justify it? Or have they unknowingly adopted a religion other than the Qur'an? Members of Muslim society, who are required to prioritize the Qur'an and accept it as their constitution, have adopted treasure hunting, the plundering of others' graves, as a means of livelihood, using the Qur'an (supposedly) as a pretext for their laziness and transforming it into a way of life. This article highlights just one point (the Qur'anic view) on how those who believe in Islam should look at and behave towards the past, and emphasizes that treasure hunting cannot be the business of a Muslim.

Anahtar Kelimeler

Treasure hunting, Verses of Allah, Grave robber, Idols, Treasure

Kaynakça

• Akgün, M. R. (2012). Osmanlı Hukukunda Definelerin Mülkiyeti ve Vergilendirilmesi, Tür Hukuku Tarihi Araştırmaları, Sayı 13-14, 2012-Bahar/Güz, 59-81.
• Bommas, M. (2006). Die hieroglyphischen Texte auf dem Sarg des Tabnit (Arch. Museum Istanbul, InvNr. 800), Zur Vergesellschaftung und Performanz von Einzelsprüchen auf spätzeitlichen Särgen, Orientalia 75.1, 2006, 1-15.
• Colledge, S. L. (2015). The Process of Cursing in Ancient Egypt, The degree of Doctor in Philosophy Thesis, Liverpool University 2015.
• Gerner, E. (1941). Tymborychia, ZRG 61, 1941, 230-275.
• İbn Haldun, (2013). Mukaddime 1-2.Cilt (Yayına hazırlayan Arslan Tekin), İstanbul 2013.
• Kaplan, D. (2024). Toplumsal Bir Hastalığa Dönüşen Definecilik ve Gerçekler. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 34, 3, 1097-1114.
• Lempidaki, K. (2019). Constructing Commemoration in Imperial Aphrodisias: the Case of Apollonios, TYCHE Beiträge zur Alten Geschichte Papyrologie und Epigraphik 34, 2019, 95-114.
• Malay, H. & Akıncı Öztürk, E. (2012). Four Funerary Curses Recording the Pisidian Gods of the Acıpayam Plain, Epigraphica Anatolica, 45, 2012, 89-72.
• Naiden, F.S. (2016). Contagious ΑΣΕΒΕΙΑ, The Classical Quarterly, 66.1, 2016, 59-74.
• Okuyan, M. Kur’an Tefsiri (kuranokuyan.com).
• Öğüş, E. (2017). The Sacrilegious Accursed and Tomb breaker, Sarcophagus Re-used at Aphrodisias, Questions, Approaches, and Dialogues in Eastern Mediterranean Archaeology Studies in Honor of Marie-Henriette and Charles Gates (Ed.E. Kozal vd), Münster 2017, 647-666.
• Özhan, T. & Yaman, H. (2019). A New Sarcophagus Inscription from Alexandreia Troas, Anadolu/Anatolia 45, 113-127.
• Pizzi, A. D. (2011). Impiety in Epigraphic Evidence, Kernos 24, 2011, 59-76.
• Schnapp, A. (1996). The discovery of the past, the origins of archaeology, British Museum 1996.
• Trigger, B. G. (2006). A History of Archaeological Thought, Cambridge 2006.
• Winter, I. J. (2000). Babylonian Archaeologists of the(ir) Mesopotamian Past, Proceedings of the First International Congress of the Archaeology of the Ancient Near East. Rome, May 18th-23rd 1998, P. Matthiae, A. Enea, L. Peyronel ve F. Pinnock (ed,), Rome, La Sapienza. 2, 1787-1800.
• Yaşa, F. & Açık, T. (2021). Güneşin Altında Yeni Bir Şey Yok: 16. Yüzyıl Osmanlı İmparatorluğu’nda Define Hikâyeleri, Osmanlı Mirası Araştırmaları Dergisi, 8.21, 315- 331.