This article examines the exactness of sentence combinations and thought on the one hand, and the relationship between grammatical meaning and its implementation on the other. The language is not independent from thought. Thought is not a phenomenon that occurs in singular meanings of words, abstracted from the unified sense of meaning. Since grammatical studies mainly focus on identifying corrects and mistakes in sentence formations, it is not given essential attention to variables and factors that beatify the speech. In semantic field, there are two areas that unthinkable independent from each other: Verbal structure is meant by grammatical coherence and spiritual structure intended by semantic coherence. These are shape-sound structure, which is harmonious and consistent rules, and semantic structure with semantic connectivity and consistency. In this context, it has particular importance to examine the interaction of functions of bounded species with singular structures in grammar.
Makale bir yönden cümle terkipleri ve düşünce, diğer
yönden gramatikal anlamla uygulama arasındaki ilişkilerin kesinliğini inceler.
Dil düşünceden bağımsız değildir. Düşünce ise birleşik anlam alanından
soyutlanarak kelimelerin tekil anlamlarında gerçekleşen bir olgu değildir. Gramer çalışmaları, cümle oluşumlarında
ağırlıklı olarak doğru ve yanlışları tespitte yoğunlaştığından, sözü
güzelleştiren değişkenlere ve etkenlere gereken önem verilmemektedir. Semantik
alanda birbirinden bağımsız düşünülemeyecek iki alan vardır. Bunlar uyumlu ve
tutarlı kuralları olan şekil-ses yapısı ile semantik bağa ve tutarlılığa sahip
anlamsal yapıdır. Bu münasebetle Dil bilgisine dair sınırlı türlere dair
işlevlerin tekil yapılarla etkileşiminin incelenmesi özel bir önem arz etmektedir.
تنطلق هذه المقالة من حتميَّة الترابط بين التركيب والفكرة من جهة وبين الأداء
والمعنى النحوي من جه ة أُخرى، باعتبار أنَّ اللغة لا تنفصل عن الفكر؛ ذلك أنَّ
الفكر لا يتعلَّق بمعاني الكلمة المفردة أصلاً؛ فهو لا يتعلَّق بها مجردة من معاني
النحو. وإذا كان الدرس النحو ي تنص ب عنايته حول الخطأ والصواب في
التركيب ولا يحمل كبير اهتما م للمؤثِّرات الجماليَّة والتغي رات التي ينطوي عليها
التركيب فإنَّ المعنى الدلاليَّ الذي هو الغاية يأتي حصيلة بُنيتين مترابطتين لا
تستغني إحداهما عن الأُخرى؛ بنية لفظيَّة وي قصد بها التماسك النحو ي وبنية
معنويَّ ة ويقصد بها التماسك الدلال ي . ولهذا نجد أنَّ تآلف التعبير اللغويِّ وترابط
مكوناته مرهو ن بالتماسك النحويِّ المتحقِّق بالبنية اللفظيَّة من جهة وبالتماسك
الدلاليِّ المتحقِّق بالبنية المعنويَّة من جهة أُخرى. فك ل تغي ر في التركيب يرتبط به
تغي ر في الدلالة، ومن هنا جاءت أهمِّيَّة تتب ع الوظائف النَّحويَّة على اختلافها،
وتن وعها المحدود؛ من خلال الدَّور الدلاليِّ الذي تقوم به بتفاعلها مع المفردات
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Dilbilim |
Bölüm | Makale |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2018 |
Gönderilme Tarihi | 2 Kasım 2017 |
Kabul Tarihi | 10 Eylül 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 1 Sayı: 2 |
Akademik-Us Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.