ÇİZGİ ROMANDA “YENİ” AÇILIMLAR: HAREKETLİ ÇİZGİ ROMAN VE TERMİNOLOJİK BELİRSİZLİK

Yıl 2022, Cilt: 16 Sayı: 30, 365 - 386, 31.07.2022

Rasim Sarıkaya , Nadire Atılgan

https://doi.org/10.48069/akdenizsanat.945609

Cited By: 1

Öz

Töpffer tarafından ortaya atılan en erken tanımından bugüne çizgi roman kavramı, medyaya koşut bir tarihi süreci takip ederek tanımını güncel tutmuştur. Öz olarak, yazı-görsel birlikteliği ve ardışıklığı zorunlu kılan bir anlatı türü olarak tanımlanabilecekken önce basılı ardından periyodik yayıncılığın konusu, popüler tüketimin nesnesi olarak var olduğu medya tarafından yeniden tanımlanmıştır. Bu tanımlar, yeni medyanın ortaya çıkışınadeğinişlevselliğini korumuş olsa da sonrasında ortaya çıkan yeni formlar (hareketli çizgi roman vd.) tarafından aşındırılmışlardır. Dolayısıyladır ki bu süreçte, çizgi roman olduğu iddiasıyla yeni terimler ortaya atılmıştır.
Bu çalışmada, yeni medyaya koşut bir dönüşümün yarattığı tanımlanamaz alanda ortaya çıkan dijital çizgi roman, web çizgi roman, interaktif çizgi roman, hiper çizgi roman, hareketli çizgi roman formları ve yarattıkları terminolojik belirsizlik ele alınmıştır. Bu terimlerin nitel özellikleri ve örnek eserler üzerinden yürütülecek karşılaştırmalı analiz yoluyla aralarında var olan ilişki ortaya konulmuştur. Bunun yanında, bu belirsizliğin en güncel öznesi olarak hareketli çizgi roman ve diğer terimlerin çizgi roman karşısındaki belirsiz konumu, gerekçeleriyle birlikte incelenmiştir. Çizgi roman üzerine yapılan akademik çalışmalar hız kazanmış olmasına karşın yeni medya sonrasında ortaya çıkan formlar ve kullanılan terminoloji üzerine yürütülen kuramsal araştırma sayısı sınırlıdır. Dolayısıyla çalışmamızın ilişkin literatüre katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Medya, Yeni medya, Sanat, Çizgi roman, Hareketli çizgi roman

“NEW” OPENINGS IN THE COMICS: MOTION COMICS AND TERMINOLOGICAL UNCERTAINTY

Öz

The concept of comics since its earliest definition put forward by Töpffer, it kept its definition up-to-date by following a historical process parallel to the media. In summary, although it can be defined as a narrative type that requires text-visual coexistence and sequencing, it has been redefined by the media, where it exists first as the subject of print and then periodic publishing and popular consumption. Although these definitions remained functional until the advent of new media, they were eroded by the new forms (motion comics etc.) that emerged afterwards. Therefore, in this process, new terms have been put forward with the claim that it is a comic book.
In this study, digital comics, web comics, interactive comics, hypercomics, motion comics forms that emerged in the indefinable space created by a parallel transformation to new media.and the terminological ambiguity they create were discussed.The relationship between them has been revealed by the comparative analysis of the qualitative characteristics of these terms and sample works. In addition, the vague position of motion comics which is the most recent example of this ambiguity, and other terms, against comics have been examined together with its reasons. Although academic studies on comics have gained momentum, theoretical research on the forms and terminology used after the new media is limited. Therefore, it is thought that our study will contribute to the relevant literature.
The unidentified space that emerged as a result of a transformation parallel to the new media and the terminological uncertainty that emerged in this area has been the focus of our study.

Anahtar Kelimeler

Media, New Media, Art, Comics, Motion comics

Kaynakça

• Abellan Mancheño, A. (2019). Drawings That Speak More Than Words. A Study on Digital Comics Journalism. Utrecht University: Faculty of Humanities.
• Ardevol, E. Roig, A. San Cornelio, G. Pages, R. ve Alsine, P. (2009). Playful Media Practices; Theorising New Media Cultural Production. Brauchler, B ve Postill, J. (Ed.). Theorising Media And Practice. New York: Berghahn.
• Ayer, M. (2014). Interactive Graphic Novels: A Hybrid Advertising Technique. The Elon Journal of Undergraduate Research in Communications, Vol. 5, No. 2, s. 42-50.
• Bagdikian, B. H. (2004). The new media monopoly. Boston: Beacon Press.
• Batinic, J. (2016). Digital comics: harder, better, faster, stronger? Webpublication/site. Institute of Network Cultures. http://networkcultures.org/longform/2016/11/21/digital-comics-harder-better-faster-stronger/
• Benjamin, W. (2020). Teknik olarak yeniden üretilebilirlik çağında sanat. İstanbul: Zeplin Kitap.
• Bukatman, S. (2002). Online comics and the reframing of the moving ımage. D. Harries (ed). The New Media Book, s. 133-143. London: BFI Publishing,
• Ceran, K. (1997). Dünyada Çizgi Roman. Sanat Dünyamız, Sayı: 64, s. 5-40.
• Cotton, B. ve Oliver, R. (1993). Understanding hypermedia: from multimedia to virtual reality. London: Phaidon Press.
• Creeber, G. (2009). Digital theory: theorizing new media. Glen Creeber ve Royston Martin (Ed.). Digital Cultures. s. 11-22. New York: Open University Press.
• Curiel, J. C. A. (2013). Motion Comic: el nuevo soporte del cómic. Unıversidad Politecnica De Valencia, Escuela Politecnica Superior De Gandia. Valencia/Spain.
• Dena, C. (2008). The Future of Digital Media Culture is All in Your Head: An Argument for Integration Cultures. Leonardo Electronic Almanac, Vol 16, Issue 2-3, s. 1-10. http://leoalmanac.org/
• Dittmar, J. F. (2012). Digital Comics. Scandinavian Journal Of Comic Art (Sjoca), Vol. 1:2, s. 82-91.
• Fenemore, R. (2017). Tarinointi, visual storytelling. Iceland Academy of the Arts, Music Department Masters of Music (NAIP). Iceland.
• Gherman, I. (2018). Text and Image in the Digital Age – The Digital Revolution. Open Journal for Information Technology. 1(1), s. 13-24. ISSN (Online) 2620-0627.
• Goodbrey, D. (2013). From Comic to Hypercomic. J. C. Evans & T. Giddens (Ed.), Cultural Excavation and Formal Expression in the Graphic Novel. Oxford: Inter-Disciplinary Press, s. 291-302.
• Gönenç, L. (2005). Çizgi Romanda Dijital Olanaklar. Serüven Çizgi Roman Araştırmaları Dergisi, Sayı: 6, s. 51-54.
• Kirchoff, J.S.J. ve Cook, M.P. (2019). Introduction, Digital Comics – Savior or Destroyer of a Medium? J S.J. Kirchoff ve
• M.P. Cook (Ed.). Perspectives on Digital Comics: Theoretical, Critical and Pedagogical Essays. s. 1-7. USA: McFarland & Company, Inc.
• Kunzle, D. (2007). Father of the comic strip Rodolphe Töpffer. USA: University Press of Mississippi.
• Manovich, L. (2001). The language of new media. USA: The MIT Press.
• Marks, A. (2009). Writing for visual thinkers a guide for artists and designers. USA: AIGA Design Press.
• McCloud, S. (1994). Understanding comics the ınvisible art. New York: Harper Collins Pablishers.
• McCloud, S. (2000). Reinventing comics. New York: Harper Collins Pablishers.WW
• Morton, Drew. (2015). The Unfortunates: Towards A History and Definition of The Motion Comic. Journal of Graphic Novels and Comics, 6:4, s. 347-366. DOI:10.1080/21504857.2015.1039142.
• Quaranta, D. (2013). Beyond new media art. Brescia: LINK Editions.
• Smith, C. (2015). Motion Comics: The Emergence of a Hybrid Medium. Writing Visual Culture, 7. s. 35-55. ISSN 2049-7180.
• Warhol, A. (2010). Andy Warhol felsefesi. İstanbul: Sel Yayıncılık.