Organizational Shame: Scale Adaptation And A Research On Employees

Yıl 2020, Cilt: 12 Sayı: 3, 51 - 60, 30.09.2020

Furkan Çelebi

Öz

The aim of this study is to research the concept of organizational shame, which takes attention to the scarcity of studies, and to research how employees experience the sense of organizational shame and how shame management occurs in these situations. Within the scope of the study, firstly, a detailed literature research about organizational shame was reviewed and the structure and elements of organizational shame were tried to be revealed. Then, the Turkish version of the shame management scale was performed. In the methodology part, with this scale, data were obtained from a sample of 808 people on a voluntary basis across the country. According to the data obtained from the valid and reliable scale, the shame acknowledgement is at a medium level and the shame displacement is at a low level. It is also examined whether shame management differs according to demographic characteristics. For experience of shame acknowledgement; significant results showed that, women experience higher than men, public employees experience higher than private sector employees, and with less working time experience higher than who have more. On the other hand shame displacement results showed that public employees have lover averages than private sector employees. It was observed that shame displacement decreased as the level of education increased. Similarly, it has been observed that the total working time may decrease as well.

Anahtar Kelimeler

shame, organizational shame, shame management, scale adaptation

Örgütsel Utanç: Ölçek Uyarlaması Ve Çalışanlar Üzerinde Bir Araştırma

Öz

Bu çalışmanın amacı üzerine yapılan çalışmaların azlığı dikkat çeken örgütsel utanç kavramı hakkında araştırma yapmak ve çalışanların örgütsel utanç duygusunu nasıl yaşadıkları ve bu durumlarda utanç yönetiminin nasıl gerçekleştiğini araştırmaktır. Çalışma kapsamında öncelikle örgütsel utanç ile ilgili ayrıntılı literatür araştırması yapılarak örgütsel utancın yapısı ve unsurları ortaya konmaya çalışılmıştır. Ardından utanç yönetimi ölçeğinin Türkçe uyarlaması gerçekleştirilmiştir. Araştırma kısmında ise bu ölçek ile ülke genelinden gönüllülük esasına göre 808 kişilik örneklemden veriler elde edilmiştir. Geçerli ve güvenilir olarak ulaşılan ölçekten elde edilen verilere göre utancın kabulü orta düzeyde, utançtan kaçınma güdüsü ise düşük düzeydedir. Utanç yönetiminin demografik özelliklere göre farklılaşıp farklılaşmadığı da incelenmiş ve elde edilen anlamlı istatistiki sonuçlara göre kadınların erkeklerden, kamu çalışanlarının özel sektör çalışanlarından ve çalışma süresi az olanların çok olanlardan daha yüksek utanç kabulü yaşadıkları belirlenmiştir. Utançtan kaçınma güdüsü için ise kamu çalışanları özel sektör çalışanlarından daha düşük ortalamaya sahipken daha düşük yaştaki katılımcıların ortalamaları daha yüksektir. Eğitim düzeyi arttıkça utançtan kaçınma güdüsünün azaldığı benzer şekilde toplam çalışma süresi arttıkça da azalabileceği gözlemlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

utanç, örgütsel utanç, utanç yönetimi, ölçek uyarlaması

Kaynakça

• Ahmed, E. (2005), “Pastoral Care to Regulate School Bullying: Shame Management among Bystanders”, Pastoral Care, Vol June; 23-29.
• Ahmed, E., & Braithwaite, V. (2004). “What, me ashamed?” Shame management and school bullying. Journal of Research in Crime and delinquency, 41(3), 269-294.
• Ahmed, E., Harris, N., Braithwaite, J., Braithwaite, V. (2001). Shame management through reintegration: Cambridge University Press.
• Altunışık, R., Çoşkun, R., Bayraktaroğlu, S., Yıldırım, E. (2004). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri: SPSS Uygulamalı. İstanbul: Sakarya Kitabevi.
• Ashforth BE & Mael F (1989) Social identity theory and the organization, Academy of Management Review, 14: 20-39.
• Braithwaite, J. (1989). Crime, shame and reintegration. Cambridge: Cambridge University Press.
• Braithwaite, J., & Braithwaite, V. (2001). Shame and shame management. In E. Ahmed, N. Harris, J. Braithwaite, & V. Braithwaite (Eds.), Shame management through reintegration: 3-69. Cambridge: Cambridge University Press.
• Braithwaite, V., Ahmed, E., Braithwaite, J. (2008). Workplace bullying and victimization: The influence of organizational context, shame and pride. International Journal of Organisational Behaviour, 13(2), 71-94.
• Brewer, M. B., & Gardner, W. (1996). Who is this “we”? Levels of collective identity and self representations. Journal of Personality and Social Psychology, 71: 83-93.
• Brown, M. & Moren, C. (2003), “Background Emotional Dynamics of Crew Resource Management:Shame Emotions and Coping Responses”, The International Journal of Aviation Psychology, 13(3); 269–286.
• Daniels, M. A., ve Robinson, S. L. (2019). The Shame of It All: A Review of Shame in Organizational Life. Journal of Management, 45(6), 2448-2473.
• Eren, E. (2007). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. Beta Basım A.Ş., İstanbul.
• Fernandez, S., Saguy, T., & Halperin, E. (2015). The paradox of humiliation: The acceptance of an unjust devaluation of the self. Personality and Social Psychology Bulletin, 41: 976-988.
• Gilligan, J. (1996). Violence: Our deadly epidemic and its causes. New York: GP Putnam.
• Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E., Tatham, R. L. (2006). Multivariate data analysis (Vol. 6): Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall.
• Harris, N. (2001). Shaming and shame: Regulating drink-driving. Shame management through reintegration, 32, 763.
• https://www.ailevecalisma.gov.tr/
• https://www.icisleri.gov.tr/
• https://www.saglik.gov.tr/
• Hunt, J. M. (2000). “Organizational Leadership and Shame”.
• Johns, M., Schmader, T., & Lickel, B. (2005). Ashamed to be an American? The role of identification in predicting vicarious shame for anti-Arab prejudice after 9-11. Self and Identity, 4: 331-348.
• Karakoç, F. Y., & Dönmez, L. (2014). Ölçek geliştirme çalışmalarında temel ilkeler. Tıp Eğitimi Dünyası, 13(40), 39-49.
• Klein, D. C. (1991). The humiliation dynamic: An overview. Journal of Primary Prevention, 12: 93-121.
• Klein, A., & Moosbrugger, H. (2000). Maximum likelihood estimation of latent interaction effects with the LMS method. Psychometrika, 65(4), 457-474.
• Lewis, H. B. (1971). Shame and guilt in neurosis. New York: International Universities Press.
• Lickel, B., Kushlev, K., Savalei, V., Matta, S., Schmader, T. (2014). Shame and the motivation to change the self. Emotion, 14(6), 1049.
• Lickel, B., Schmader, T., Curtis, M., Scarnier, M., & Ames, D. R. (2005). Vicarious shame and guilt. Group Processes & Intergroup Relations, 8: 145-157.
• Murphy, S. A., & Kiffin-Petersen, S. (2012). Shame: A review and research model. Konferenssijulkaisu. Australian & New Zealand Academy of Management.
• Nunnally, J. C., ve Bernstein, I. H. (1967). Psychometric theory (Vol. 226): McGraw-Hill New York.
• Poulson, C. F. (2000). Shame and work. Emotions in the Workplace, 250-271.
• Scheff, T. J. (2003). Shame in self and society. Symbolic interaction, 26(2), 239-262.
• Sığrı, Ü., Tabak, A., & Sağır, A. (2010). Çalişanlarda Suçluluk ve utanç duygusunun cinsiyet-yaş durumuna göre mukayesesi ve örgütlerde utanç yönetiminin kullanilmasi.
• Tangney JP (1990) Assessing individual differences in proneness to shame and guilt: development of the Self-Conscious Affect and Attribution Inventory, Journal of Personality and Social Psychology, 59: 102–111.
• Ural, A., & Kılıç, İ. (2006). Bilimsel araştırma süreci ve SPSS ile veri analizi: SPSS 10.0-12.0 for windows: Detay yayıncılık.
• Wicker, F. W., Payne, G. C., & Morgan, R. D. (1983). Participant descriptions of guilt and shame. Motivation and Emotion, 7: 25-39.
• Yazicioglu, Y., & Erdogan, S. (2004). SPSS Uygulamali Bilimsel Arastirma Yöntemleri. Ankara: Detay Yayincilik.