Türkiye Doğu Karadeniz Karışık Ormanlarında Biyoçeşitliliğin Hesaplanması

Yıl 2018, Cilt: 28 Sayı: 1, 23 - 29, 15.05.2018

Sinem Satıroğlu , Nuray Mısır , Mehmet Mısır

Öz

ÖZ: Yaşamın çeşitliliği olan biyoçeşitlilik, çevresel
sürdürülebilirliğin ana bileşenlerinden biri olarak kabul edilmiştir. Bununla
birlikte, insan eylemleri, çoğu zaman, yeryüzündeki canlı çeşitliliği açısından
geri dönüşü olmayan kayıplara neden olmaktadır. Bu nedenle biyolojik
çeşitliliğin ölçümünün önemi artmakta ve biyoçeşitliliğin ölçülebilmesi için
özel yöntemlere ihtiyaç duyulmaktadır. Biyoçeşitlilik indeksleri, farklı
bileşen türlerinden oluşan bir veri grubunun biyolojik çeşitliliğini
değerlendirmek için geliştirilmiş istatistiksel bir yöntemdir. Doğu Karadeniz
Bölgesi, biyoçeşitlilik bakımından diğer bölgelere göre zengin olup endemik tür
sayısı fazladır. Doğu Karadeniz Bölgesi ormanları  Picea
orientalis, Abies spp., Pinus sylvestris, Fagus orientalis, Quercus ssp., Castanea satvia, Alnus glutinosa,
Carpinus betulus ve Fraxinus
angustifolia türlerinden oluşmaktadır. Çalışmada kullanılan veriler, Doğu
Karadeniz Bölgesi'ndeki Karadeniz Teknik Üniversitesi Araştırma Ormanı’ndaki
karışık meşcerelerden alınan 40 adet geçici örnek alandan elde edilmiştir. Bu
meşcerelerin Shannon-Weaner, Simpson, MacArthur ve Pielou Düzenlilik İndeksleri
hesaplanarak biyoçeşitlilikleri karşılaştırılmıştır. Hesaplamalar hem sayı hem
de göğüs yüzeyi bakımından türlerin karışım oranına göre yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Biyoçeşitlilik indeksi, karışık meşcere, tür karışımı, ağaç sayısı oranı, göğüs yüzeyi oranı.

Estimation of Biodiversity of Eastern Black Sea Mixed Forests in Turkey

Öz

ABSTRACT:
Biodiversity, the variety of
life, has been recognized as one of the key components of environmental
sustainability. Human actions, however, often lead to irreversible losses in
terms of diversity of life on earth. So importance of measurement of biological
diversity is increasing and need for biodiversity assessment methods to enable
biodiversity to be measured is outlined. The biodiversity indices are
statistical method which is planned to evaluate the variety of a data group consisting
of different types of components. Eastern Black Sea Region of Turkey is rich in
biodiversity compared to other regions and endemism is high. Eastern Black Sea
forest is dominated by Picea orientalis, Abies spp., Pinus
sylvestris, Fagus orientalis, Quercus ssp., Castanea satvia, Alnus
glutinosa, Carpinus betulus and
Fraxinus angustifolia. Data
were collected 40 temporary sample plots from the mixed stands of Karadeniz
Technical University Research Forest in Eastern Black Sea Region. In this
study, aim to compare biodiversity using biodiversity indices such as
Shannon-Weaner Index, Simpson Index, MacArthur Index, Pielou Regularity Index.
The calculations are based on species composition as well as basal area
distribution.

 

Anahtar Kelimeler

Biodiversity index, mixed forest, species composition, ratio of number of tree, ratio of basal area.

Kaynakça

• Allan, J. D. 1975. The distributional ecology and diversity of benthic insects in cement creek, Colorado. Ecology 56: 1040-1053.
• Ball, S. 2011. Putting the forestry into participatory forest managmenet-simple inventory protocols for sustainable logging. In: Geldenhuys, C., Ham, C., Ham, H. (Eds.). Sustainable Forest Management in Africa. Stellenbosch.
• Dirzo, R., and P. H. Raven. 2003. Global state of biodiversity and loss. Annual Review of Environment and Resources 28: 137-167.
• Dugel, M. 1995. Köyceğiz Gölü’ne dökülen akarsuların su kalitelerinin fiziko-kimyasal ve biyolojik parametrelerle belirlenmesi, Bilim Uzmanlığı Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, 88s.
• Gao, T., M. Hedblom, T. Emilsson, and A. B. Nielsen. 2014. The role of forest stand structure as biodiversity indicator. Forest Ecology and Management 330: 82-93.
• Hooper, D. U., F. S. Chapin III, J. J. Ewel, A. Hector, P. Inchausti, S. Lavorel, J. Lawton, D. M. Lodge, M. Loreau, S. Naeem, B. Schmid,
• H. Setala, A. J. Symstad, J. Vandermeer, and D. A. Warddle 2005. Effects of biodiversity on ecosystem functioning: a consensus of current knowledge. Ecological Monograph 75 (1): 3-35.
• Kocatas, A. 1992. Ekoloji ve çevre biyolojisi, Ege Üniv. Matbaası, İzmir, 564s.
• Kalonga, S. K., F. Midtgaard, and K. Klanderud. 2016. Forest certification as a policy option in conserving biodiversity: An empirical study of forest management in Tanzania, Forest Ecology and Management 361: 1-12.
• MacArthur, R. H. 1965. Patterns of Species Diversity, Biological Reviews 40 (4): 510-533.
• Mace, G. M., K. Norris, and A. H. Fitter. 2012. Biodiversity and ecosystem services: A multilayered relationship. Trends in Ecology and Evolution 27 (1): 19-26.
• Mandaville, S. M. 2002. Benthic macro invertebrates in freshwater - taxa tolerance values, metrics, and protocols, Project H - 1. (Nova Scotia: Soil & Water Conservation Society of Metro Halifax).
• Ndangalasi, H. J., R. Bitariho, and D. B. Dovie. 2007. Harvesting of non-timber forest products and implications for conservation in two montane forests of East Africa. Biol. Conserv. 134: 242-250.
• Ozanne, C. H. P., D. Anhuf, S. L. Boulter, M. Keller, R. L. Kitching, C. Korner, F. C. Meinzer, A. W. Mitchell, T. Nakashizuka, P. L. Silva
• Dias, N. E. Stork, S. J. Wright, and M. Yoshimura. 2003. Biodiversity meets the atmosphere: a global view of forest canopies. Science 301: 183-186.
• Pielou, E. C. 1966. The Measurement of Diversity in Different Types of Biological Collections. J. Theoret. Biol. 13: 131-144.
• Sassen, M., and D. Sheil. 2013. Human impacts on forest structure and species richness on the edges of a protected mountain forest in Uganda. For. Ecol. Manage. 307: 206-218.
• Singh, A., H. Shi, T. Foresman, and E. A. Fosnight. 2001. Status of the world’s remaining closed forests: an assessment using satellite data and policy options. Ambio 30: 67-69.
• Turkmen, G., and N. Kazanci. 2010. Applications of various diversity indices to benthic macroinvertebrate assemblages in streams in a national park in Turkey. Review of Hydrobiology 3 (2): 111-125.
• Wilhm, J. L., and T. C. Dorris. 1968. Biological parameters for water quality criteria. Bioscience 18 (6): 477-481.