The increasing references to foreign law by constitutional courts
worldwide has generated a voluminous literature on the subject of
the permissibility of these references. While the Turkish Constitutional
Court (“TCC”) has historically used and continues to use foreign law in
domestic constitutional adjudication, the TCC’s practice of referring to
foreign law has remained thus far a largely understudied phenomenon.
This Article aims to fill that gap in three parts. First, it assesses extant
debates on the benefits and disadvantages of considering foreign law in
domestic constitutional adjudication, assessing the potency of arguments
for and against the practice in the Turkish context. Second, and while
ultimately not espousing any particular view on the permissibility
question, the Article discusses five separate doctrinal arguments that
may be indicative of the permissibility of foreign law references under
Turkish constitutional law. These are (1) the Preamble; (2) the principles
and reforms of Ataturk; (3) international law; (4) general principles of
law; and finally (5) the TCC’s precedents. Third and lastly, building on
the TCC’s reliance on foreign law without providing any justification for
doing so, the Article concludes with possible reasons that might account
for the Court’s use of foreign law.
foreign law Turkish constitutional adjudication permissibility of references to foreign law Turkish constitutional bloc judicial transparency
Anayasa mahkemelerinin dünya genelinde artan mukayeseli hukuk
atıfları, bu atıfların meşruiyeti hakkında hacimli bir literatür ortaya
çıkarmıştır. Anayasa Mahkemesi’nin (“AYM”) mukayeseli hukuku
anayasa muhakemesinde öteden beri kullanmış ve hâlen kullanıyor
olmasına rağmen, AYM’nin bu pratiği bu güne değin büyük ölçüde
gözden kaçırılmış bir hadise olarak kalmıştır. Bu makale, üç ayrı
bölümde bu gözden kaçırılmaya son vermeyi hedeflemektedir.
Evvela, anayasa muhakemesinde mukayeseli hukuk atıflarının
faydaları ve dezavantajları hakkındaki tartışmalardan yararlanılarak
bu argümanların Türkiye örneği üzerindeki açıklayıcı güçleri
sınanmıştır. İkinci olarak, nihayetinde mukayeseli hukuk atıflarının
meşruiyeti konusunda herhangi bir taraf tutmamakla beraber, Türk
anayasa muhakemesinde mukayeseli hukuk atıflarının meşruiyetini
destekler nitelikte beş ayrı hukuki argüman incelenmiştir. Bu hukuki
argümanlar sırasıyla (1) Anayasa’nın Başlangıç kısmı; (2) Atatürk ilke
ve inkılapları; (3) milletlerarası hukuk; (4) hukukun genel ilkeleri ve
(5) AYM içtihatlarına ilişkindir. Üçüncü ve son olarak da, AYM’nin
herhangi bir gerekçelendirmeye girişmeksizin mukayeseli hukuktan
istifade etmesinden hareketle, Mahkeme’nin mukayeseli hukuk atıflarını
kullanmasının muhtemel sebepleri tartışılmıştır.
mukayeseli hukuk Türk anayasa muhakemesi mukayeseli hukuk atıflarının meşruiyeti Türk anayasallık bloku yargısal şeffaflık
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Hukuk |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 36 Sayı: 2 |