The ellect of rigid and elastic stable intramedullary nailing to forming of callus. An experimental investigation on the rabbits
Öz
In this experimental study, for the aim to the treatment of fresh fractures, the effect of rigid or stable elastic intramedullary nailing models were investigated on the callus formation. Open transverse osteotomy was perlormed at the right tibiae of 42 male albino rabbits. In the 1. Groups rabbits (n:21 ), rigid (Küntscher like), in the 2. Group rabbits (n:21) elastic stable intramedullary nailing (Ender Iike) were perlormed During the period of fracture healing in the stages of chondrogenesis, enchondrogenesis, and remodelling; scintigraphic and radiographic evaluations were made. Quantitative technetium scintigraphy was used to measure regional blood flow within the tibiae during consolidation, up to 16 weeks after operation. The ROI values of the area of bone fracture and the same area at the opposite tibiae were compared In the 1. group, in 29-35 days; in the 2 groups in 21-29 days, L/C rates showed a significant increase. In this in vivo study, a relation couldn't be found between scintigraphic and radiological findings. This point has a clinical importance. At the results of general evaluation of experimental values, secondary callus which was Iormed in the example of elastic stable inlramedullary nailing shows Iaster and short period of remodelation in the scintigraphic observation. Contrary to the radiologic findings, remodeiation happens faster in the secondary fracture healing. Prolonging of the activity in the primary fracture healing shows a Iate reorganization of the medullary callus.
Anahtar Kelimeler
Öz
Bu deneysel çalışmada, taze kırıkların tedavisi amacıyla uygulanmakta olan rijid ve stabil elastik intramedüller çivileme modellerinin kallus oluşumuna etkisi araştırıldı. Kırkiki adet beyaz erkek tavşanın sağ tibialarına subperiostael transvers osteotomi uygulandı. Birlncl grup (n:21) tavşanlarda rijid (Küntscher gibi), 2 grup (n:21) tavşanlarda stabil elastik (Ender gibi) çivileme gerçekleştirildi. Kırık iyileşme sürecinde; kondrojenezis, enkondrojenezis ile remodelasyon dönemlerinde klinik, sintigralik ve radyolojik değerlendirme yapıldı. Deneye postoperatil 4 ayda son verildi. Yedi ve on günlük aralar ile Tc99m MDP kemik sintigrafisi uygulandı. Kırık odak çevresi (L) ile karşı taraf tibiasında aynı bölgeden (K) çizilen ilgi alanlarından elde edilen değerler kıyasIandı. L/K oranları 1 grupta 29-35 günlerde, 2. grupta 21-29. günlerde belirgin bir artış gösterdi. Deney verilerinin genel incelemesi sonucunda stabil elastik intramedüller çivileme örneğinde oluşan sekonder kallus sintigrafik izlemede daha hızlı ve kısa süreli bir remodelasyon göstermektedir. Radyolojik bulguların tersine remodelasyon sekonder kırık iyileşmesinde daha hızlı olmaktadır. Primer kırık iyileşmesinde aktivitenin daha uzun süreli olması medüller kallusun geç reorganizasyonunu göstermektedir.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Bölüm | Deneysel Çalışma |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 1995 Cilt: 29 Sayı: 3 |