Öz
78 patients with CDH who were treated surgically between 1988 and 1994 have been evaluated. Results of 26 of them (38 hips) with a follow up period of more than 1 year and who had come their follow-ups regularly have been reviewed. Mean follow up period was three years. In the age group 1-5 there was 27 hips and the results were as follows: 11 excellent, 12 good and 4 fair. There was 4 excellent, 1 good, 3 fair and 3 poor results in 11 hips belonging to patients who were older than 6 years. In the latter age group all hips with bad results had hip stiffness. Avascular necrosis percentage was %33 in the younger age group and 45% in the older. In 6 of 34 hips which were treated with open reduction there was hip stiffness. We treated 4 of these 6 hips with manipulation under general anesthesia and in none of them a good result was obtained. Less than half the normal range of motion of the hip after surgical treatment can be termed as "hip stiffness". Hip stiffness is a demanding problem in CDH surgery and is difficult to manage once it has developed. All effort must be directed to prevention of hip stiffness. Unfortunately, one cannot achieve satisfactory results in treatment of hip stiffness by methods such as delayed rehabilitation, manipulation under general anesthesia or surgical release. In order to prevent hip stiffness a stable reduction, a short period of stay in cast and early rehabilitation following the cast removal is mandatory. In those hips treated by radical reduction, manipulation under general anesthesia must always be employed immediately after removal of the cast.
Anahtar Kelimeler
Öz
1988-1994 yılları arasında cerrahi tedavi uygulanan 78 DKÇ'li hastadan takip süresi bir yılı aşmış olan 26 hastanın 38 kalçası değerlendirildi. Ortalama takip süresi üç yıldı. 1-5 yaş grubundaki 27 kalçadan 11'inde mükemmel (%41), 12 kalçada iyi (%44) ve 4 kalçada orta (%15); 6-12 yaş grubundaki 11 kalçadan 4'ünde mükemmel (%37), 1 'inde iyi (%9), 3'ünde orta (%27) ve 3'ünde kötü (%27) sonuç elde edildi. Kötü sonuçlu kalçaların hepsinde eklem sertliği vardı. 1-5 yaş grubu nda 9 kalçada (%33) avasküler nekroz varken; 6 yaş ve üzeri gruptaki 5 kalçada (%45) avasküler nekroz saptandı. Bu kalçalarda yapılan cerrahi işlemlerden açık redüksiyon yapılmış olan 34 kalçanın 6'sında eklem sertliği vardı. Eklem sertliği nedeni ile forse redresman yapılan 4 kalçada hareketlerde açılma olmadı. DKÇ'nın cerrahi tedavisinden sonra kalçanın normal hareketinin yarısından fazlasını kaybetmesi "eklem sertliği" olarak tanımlanabilir. Eklem sertliği oluşmuşsa, düzelme şansı azdır. Tüm çaba, eklem sertliği oluşmasın diye gerekli önlemleri almaya yönelik olmalıdır. DKÇ cerrahisi sonrasında gelişen eklem sertliği ne yazık ki daha sonra uygulanan fizik tedavi, forse redresman ve cerrahi gevşetme uygulamalarından fayda görmemektedir. Eklem sertliği ile karşılaşmamak için stabil redüksiyon, kısa alçı süresi ve alçı sonrası erken rehabilitasyona dikkat edilmelidir. Radikal redüksiyon yapılmış bir kalça mutlaka alçı açılır açılmaz anestezi altında hareketlendirilmelidir.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 1996 Cilt: 30 Sayı: 3 |