Comparison of external fixation and pelvipedal cast treatments in closed femur diaphysis fractures in children
Öz
Objectives: We compared the results of treatment with external fixation and a spica cast in children with closed femoral fractures.
Methods: A total of 157 children with closed femoral fractures were treated using external fixation (n=57; 36.3%; mean age 6 years; age range 4-12 years) and a spica cast (n=100; 63.6%; mean age 6.1 years; age range 2-12 years) following 90-90 traction. Patients were followed-up for a mean duration of 18 months (range 9-36 months).
Results: Mean length of hospitalization and treatment was eight days (range 5-15 days) and 51 days (range 35-79 days) in the external fixation group, respectively. Hospital stay and treatment duration were longer in patients treated with a spica cast plaster, being 15.7 days (range 6-22 days) and 63.3 days (range 45-78 days), respectively. Pin-tract infection developed in 5.3% (n=3) in the former and in 6% (n=6) in the latter. Development of pressure sores was noted on the back and perineal regions in 25 patients (25%) in the conservative treatment group. Average number of radiographic examinations during hospitalization was greater in patients undergoing conservative treatment, being five times (range 5-8 times) versus two times (range 2-4 times). Conservatively treated patients exhibited a mean increase of 0.6 cm (range 0.3-1.7) in length, while no increases were observed in the latter group.
Conclusion:The use of external fixation seems to be an appropriate choice in children with closed femoral fractures especially in clinics experiencing limited bed-size and workforce shortage.
Anahtar Kelimeler
Çocuk kapalı femur diafiz kırıklarında eksternal fiksatör ve pelvipedal alçı tedavisi sonuçlarının karşılaştırılması
Öz
Amaç: Kapalı çocuk femur kırıklarında eksternal fiksatör ve pelvipedal alçı ile tedavi edilen çocuk olguların tedavi sonuçları karşılaştırıldı.
Çalışma planı: Kapalı femur kırığı nedeniyle başvuran 157 hastanın 57’si (%36.3; yaş ort. 6; yaş dağılımı 4-12) eksternal fiksatör, 100’ü (%63.6; yaş ort. 6.1; yaş dağılımı 2-12) 90-90 traksiyon sonrası pelvipedal alçı kombinasyonu ile tedavi edildi. Hastalar ortalama 18 ay (9-36 ay) takip edildi.
Sonuçlar: Eksternal fiksatör kullanılan olgularda hastanede kalış süresi ortalama sekiz gün (5-15 gün); tedavi süresi ortalama 51 gün (35-79 gün); pelvipedal alçı uygulanan hastalarda hastanede kalış süresi ortalama 15.7 gün (6-22 gün), tedavi süresi ise 63.3 gün (45-78 gün) bulundu. İki grupta tel dibi enfeksiyon oranları sırasıyla %5.3 (n=3) ve %6 (n=6) idi. Konservatif tedavi uygulanan olguların 25’inde (%25) sırt ve perine bölgelerinde yer yer bası yarası geliştiği gözlendi. Eksternal fiksatör uygulanan hastalarda cilt sorunlarıyla karşılaşılmadı. Konservatif tedavi gören hastalarda hastanede kaldıkları süre içinde ortalama beş kez (5-8 kez) radyografi çekilirken; eksternal fiksatörle tedavi edilenlerde ortalama iki kez (2-4 kez) radyografi çekildi. Konservatif tedavi gören hastalarda ortalama 0.6 cm (0.3-1.7 cm) uzunluk artışı gözlenirken eksternal fiksatörlü olgularda uzunluk artışı görülmedi.
Çıkarımlar: Kapalı femur kırıklı çocuklarda, eksternal fiksatörün özellikle yatak sıkıntısı ve personel yetersizliği olan kliniklerde iyi bir tedavi seçeneği olduğu sonucuna varıldı.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2000 Cilt: 34 Sayı: 1 |