Öz
Objectives: To evaluate the results of radial head excision in the treatment of comminuted radial head fractures.
Methods: The study included 20 patients (14 men, 6 women; mean age 34 years; range 21 to 55 years) who underwent radial head excision for comminuted, closed fractures. Sixteen patients had Mason type 3 and four patients had type 4 fractures. Surgery was performed at a mean of eight days after trauma (range 1 to 30 days). Patients were assessed with regard to whether they were able to return their former activities and work, and whether they had pain, limitation, loss of strength, and instability. The results were evaluated by the Radin and Riseborough’s classification. The mean follow-up period was seven years (range 2 to 12 years).
Results: Sixteen patients (80%) re-gained their previous activities or work. Nine patients became asymptomatic. Five patients complained of loss of strength in the arm. Pain associated with weight bearing was observed in two patients in the wrist and elbow, respectively, and in both in two patients. Two patients had limitation of more than 30 degrees in at least one of extension, flexion, supination, or pronation. Five patients had mediolateral instability. The mean elbow flexion was 125 degrees (range 100 to 140 degrees). Proximal migration of the radius was detected in five patients (1 mm), two patients (3 mm), and in three patients (5 mm). According to the Radin and Riseborough’s classification, nine (45%), seven (35%), and four (20%) patients had good, fair, and poor results, respectively.
Conclusions: Despite its relevance in elbow kinematics, our results seem to justify excision of the radial head in Mason type 3 comminuted radial head fractures where internal fixation presents severe difficulties.
Anahtar Kelimeler
Öz
Amaç: Radius başının parçalı kırıklarında radius başı eksizyonunun sonuçlarını değerlendirmek.
Çalışma planı: Kliniğimizde radius başının parçalı kırığı nedeniyle eksizyon uygulanan ve yeterli takibi yapılabilen 20 hasta (14 erkek, 6 kadın; ort. yaş 34; dağılım 21-55) çalışmaya alındı. On altı hastada Mason tip 3, dört hastada tip 4 kırık vardı. Hastalar ortalama sekizinci günde (dağılım 1-30 gün) ameliyat edildi. Hastaların ameliyat öncesi aktivitelerine geri dönüp dönemedikleri, el bileği ve dirsekte hareket ile ağrı, hareket açıklığı, kuvvet kaybı ve instabilite araştırıldı. Sonuçlar Radin ve Riseborough sınıflaması ile değerlendirildi. Ortalama takip süresi yedi yıl (dağılım 2-12 yıl) idi. Sonuçlar: On altı hasta (%80) kırık oluşumundan önceki aktivitelerine ve işlerine geri döndü. Dokuz hastada semptom yoktu. Beş hasta kolda kuvvetsizlikten şikayetçiydi. Birer hastada ayrı ayrı el bileği ve dirsekte, iki hastada da hem el bileği hem de dirsekte ağırlık kaldırma ile ağrı vardı. İki hastada ekstansiyon, fleksiyon, supinasyon ve pronasyon hareketlerinden en az biri 30 dereceden fazla kısıtlı idi. Üçünde hafif olmak üzere beş hastada mediolateral instabilite saptandı. Ortalama dirsek fleksiyonu 125 derece (100-140°) idi. Beş hastada 1 mm, iki hastada 3 mm, üç hastada 5 mm radiusun proksimale migrasyonu saptandı. Radin ve Riseborough sistemine göre hastaların dokuzunda (%45) iyi, yedisinde (%35) orta, dördünde ise (%20) kötü sonuç alındı.
Çıkarımlar: Radius başının dirsekteki biyomekanik önemine rağmen, internal fiksasyonun oldukça zor olduğu Mason tip 3 radius başı kırıklarında eksizyonun geçerliliğini koruduğu sonucuna varıldı.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2002 Cilt: 36 Sayı: 1 |