Correction of deformities and length discrepancies of the forearm in children by distraction osteogenesis
Öz
Objectives: To review the results of correction of deformities and length discrepancies of the forearm in children.
Methods: We evaluated the results of distraction osteogenesis in 10 forearms of nine patients with forearm shortening and/or deformity. The mean age at the time of surgery was 10.2 years (range 5 to 16 years). Etiologies included congenital radioulnar synostosis and preaxial longitudinal deficiency of the forearm (n=1), congenital radioulnar synostosis and shortening of the forearm (n=1), multiple hereditary osteochondromas (n=1), distal radial physeal arrest (n=1), Madelung’s deformity (n=2), bilateral congenital forearm shortening due to postaxial acrofacial dysostosis syndrome (n=1), and defect nonunion of the radius alone (n=1) and with the ulna (n=1) with shortening. Ilizarov type circular external fixators and monoplanar Orthofix fixators were used in seven and three patients, respectively. The mean follow-up was four years and four months (range 1 to 9 years).
Results: The mean length gain was 36.7 mm (range 25 to 60 mm), which meant a mean increase by 31.5% (range %14 to 66%). A satisfactory functional and cosmetic improvement was achieved in all patients. Bone consolidation occurred in three to 13 months without a need for bone grafting. The most common complication was callus deformity seen after the removal of the fixator.
Conclusion: Lengthening of the forearm results in improved upper extremity function, especially in activities requiring equal arm length as well as better cosmetic appearance if adequate soft tissue is preserved.
Anahtar Kelimeler
Öz
Amaç: Çocuklarda önkol uzatma ve deformite düzeltici girişimlerin sonuçlarını değerlendirmek.
Çalışma planı: Önkol kısalığı ve/veya deformitesi olan dokuz hastanın 10 önkoluna yapılan distraksiyon osteogenesisinin sonuçları değerlendirildi. Hastaların ameliyat sırasındaki ortalama yaşı 10.2 idi (dağılım 5-16). Etyoloji bir hastada konjenital radioulnar sinostoz ve önkolda preaksiel longitudinal hemimeli, bir hastada konjenital radioulnar sinostoz ile birlikte önkol kısalığı, bir hastada multipl herediter osteokondromatosis, bir hastada distal radial fizyel arrest, iki hastada Madelung deformitesi, bir hastada postaksiel akrofasial dizostosis sendromuna bağlı iki taraflı doğuştan önkol kısalığı ve deformitesi, bir hastada radiusta defekt psödoartrozla birlikte kısalık ve bir hastada radius ve ulnada defekt psödoartrozla birlikte kısalıktı. Yedi önkolda Ilizarov tipi sirküler ve üç önkolda Orthofix tipi monoplanar eksternal fiksatörler kullanıldı. Ortalama izleme süresi dört yıl dört ay (dağılım 1-9 yıl) idi.
Sonuçlar: İzleme süresi sonunda olgularda ortalama 36.7 mm (dağılım 25-60 mm) uzama ve ortalama %31.5 (dağılım %14-66) uzama oranı sağlandı. Tüm hastalarda tatmin edici fonksiyonel ve kozmetik düzelme elde edildi; 3-13 ay içinde kaynama sağlandı. En sık karşılaşılan komplikasyon, fiksatörün çıkartılmasından sonra görülen kallus deformasyonu idi.
Çıkarımlar: Önkol uzatmasıyla, özellikle eşit üst ekstremite uzunluğu gerektiren durumlarda üst ekstremite fonksiyonlarında belirgin düzelme ve yumuşak dokuların iyi korunduğu durumlarda kozmetik düzelme de elde edildiği görüldü.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2002 Cilt: 36 Sayı: 2 |