Öz
Objectives: We evaluated the types and the results of surgical treatment performed for congenital scoliosis.
Methods: Forty-one patients (26 females, 15 males; mean age 12.8 years) with congenital scoliosis were included. The patients were classified according to the Winter’s system. Transpedicular hemiepiphysiodesis, “egg shell” procedure, and anterior hemiarthrodesis and posterior convex fusion were performed in infantile (n=1) and juvenile (n=8) patients. In the adolescent (n=32) group, posterior in situ fusion was performed for rigid curves (n=15), posterior fusion after correction with posterior instrumentation for moderate curves (n=8), and posterior fusion and correction with posterior instrumentation after an anterior osteotomy for segmentation failures (n=6). Five patients with unincarcerated fully segmented hemivertebrae had anterior or posterior instrumentation following anterior-posterior hemivertebrectomy. The mean follow-up was 51.8 months (range 26 to 132 months).
Results: Fourteen patients (34.2%) had formation failures, 19 patients (46.2%) had segmentation failures, and eight patients (19.6%) had mixed types of deformities. Klippel-Feil syndrome was detected in two patients, and heart valve abnormality was found in two patients. Although the infantile patient who underwent transpedicular hemiepiphysiodesis showed no improvement after surgery, a spontaneous correction rate of 60% was found during her final controls. Patients who underwent anterior hemiarthrodesis obtained a final correction rate of 54.3% following a 42% of correction at surgery. The correction rates for posterior instrumentation were 26.2% with translation and 49.3% after an anterior osteotomy. Patients who had anterior or posterior instrumentation after anterior-posterior hemivertebrectomy had final correction rates of 73.3% and 59.2%, respectively. Final evaluations showed that nine patients (21.9%) had no change in their curves, while 10 patients (24.4%) had spontaneous correction. Four patients developed superficial (n=2) and deep (n=2) infections following posterior instrumentation. Of these, three patients were successfully treated with debridement and antibiotic therapy, whereas one patient required implant removal in the eighth month. No neurologic deficits or systemic complications occurred during or after surgery.
Conclusion: Surgical treatment may yield successful results in progressive congenital scoliosis when an appropriate surgical technique is selected based on the patient’s age and the type of deformity.
Anahtar Kelimeler
Öz
Amaç: Doğuştan skolyozlu hastalarda uyguladığımız cerrahi tedavi yöntemleri, sonuçlarıyla birlikte değerlendirildi.
Çalışma planı: Doğuştan skolyozlu 41 hasta (26 kız, 15 erkek; ort. yaş 12.8) çalışmaya alındı. Hastalar, Winter’ın önerdiği şekilde sınıflandırıldı. İnfantil (n=1) ve juvenil (n=8) hastalarda transpediküler hemiepifizyodez, -egg shell- prosedürü ve anterior hemiartrodez, posterior konveks füzyon uygulandı. Adölesan (n=32) yaş grubunda, rijit eğriliği olan 15 hastada posterior in situ füzyon; orta derecede eğriliği olan sekiz hastada posterior enstrümantasyonla korreksiyon ve posterior füzyon; segmentasyon yetmezliği olan altı hastada anterior osteotominin ardından posterior enstrümantasyonla korreksiyon uygulandı. Kilitlenmemiş tam segmente hemivertebrası olan beş hastaya anterior-posterior hemivertebrektominin ardından anterior veya posterior enstrümantasyon uygulandı. Ortalama izlem süresi 51.8 ay (dağılım 26-132 ay) idi.
Sonuçlar: On dört hastada (%34.2) formasyon yetmezliği, 19 hastada (%46.2) segmentasyon yetmezliği, sekiz hastada (%19.6) mikst tip deformite saptandı. İki hastada Klippel-Fail sendromu, iki hastada kalp kapak anomalisi vardı. Transpediküler hemiepifizyodez yapılan bir infantil hastada ameliyat sonrasında düzelme olmazken, son kontrolde %60 oranında kendiliğinden korreksiyon görüldü. Anterior hemiartrodez yapılan hastalarda ameliyat sonrasında %42 oranındaki düzelme, kendiliğinden korreksiyon ile %54.3’e yükseldi. Sadece, posterior enstrümante edilen hastalarda translasyonla %26.2 oranında korreksiyon sağlanırken, anterior osteotomi sonrası posterior enstrümante edilen hastalarda %49.3 oranında korreksiyon sağlandı. Hemivertebrektomi yapılan anterior veya posterior enstrümante hastalarda, son kontrolde %73.3 ve %59.2 düzeyinde korreksiyona ulaşıldı. Son kontrollerde, dokuz hastada (%21.9) eğriliklerin değişmediği, 10’unda (%24.4) kendiliğinden düzelme olduğu belirlendi. Posterior enstrümantasyon uygulanan iki hastada yüzeyel, iki hastada derin enfeksiyon gelişti. Üç hastada debridman ve antibiyoterapi ile iyileşme sağlandı; bir hastanın implantları ameliyat sonrası sekizinci ayda çıkartıldı. Ameliyat sırasında ve sonrasında hiçbir hastada nörolojik defisit ve sistemik komplikasyon gelişmedi.
Çıkarımlar: Cerrahi teknik, hastanın yaşı ve deformitenin tipi göz önüne alınarak seçildiğinde, ilerleyici doğuştan eğriliklerde, cerrahi tedavi ile başarılı sonuçların alınabileceği görüldü.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2003 Cilt: 37 Sayı: 4 |