Öz
Objectives: We evaluated the results of radial head fractures treated with open reduction and internal fixation.
Methods : Fifteen patients (9 men, 6 women; mean age 38 years; range 23 to 46 years) underwent open reduction and internal fixation for radial head fractures. According to the Mason classification system, the fractures were type II in seven patients, type III in five patients, and type IV in three patients. Accompanying fractures involved the coronoid process (n=3), olecranon and coronoid process (n=1), scaphoid and coronoid process (n=1), scaphoid with perilunate dislocation (n=1), and the capitellum (n=1). One patient had a Colles’ fracture. Osteosynthesis was performed with an AO small plate in nine patients and with a screw in six patients. Bone grafts taken from the distal part of the radius were used in five patients. Clinical and radiographic evaluations were made with the use of a modified Morrey functional evaluation index. The mean follow-up period was 26.4 months (range 14 to 53 months).
Results: Functional results were excellent in six elbows, good in three elbows, and moderate in three elbows. Pseudoarthrosis of the radius head was encountered in three patients. Reductions were assessed as anatomic in 12 patients, good in two patients, and poor in one patient.
Conclusion : In the treatment of radial head fractures, the anatomic integrity of the radius head should be preserved in order to maintain the biomechanics of the elbow. Following a meticulous treatment plan and with preservation of the lateral ligament anatomy, osteosynthesis performed in a safe zone and achievement of a stable elbow may provide successful results in the treatment of radial head fractures.
Öz
Amaç: Radius başı kırıklarında uyguladığımız açık redüksiyon ve internal fiksasyon sonuçları değerlendirildi.
Çalışma planı: Çalışmaya, radius başı kırığı nedeniyle açık redüksiyon ve internal fiksasyonla tedavi edilen 15 hasta (9 erkek, 6 kadın; ort. yaş 38; dağılım 23-46) alındı. Mason sınıflandırmasına göre yedi hastada tip II, beş hastada tip III, üç hastada tip IV kırık vardı. Radius başı kırığına, bir olguda olekranon ve koronoid proçes kırığı, bir olguda skafoid ve koronoid proçes kırığı, bir olguda lunatum çıkığı ve skafoid kırığı, bir olguda kapitellum kırığı, bir olguda kolles kırığı, üç olguda koronoid proçes kırığı eşlik etmekteydi. Dokuz olguda AO mini plak, altı olguda vida ile osteosentez yapıldı. Beş olguda radius distalinden alınan greft kullanıldı. Klinik ve radyografik değerlendirmeler modifiye Morrey fonksiyonel derecelendirme indeksi kullanılarak yapıldı. Hastalar ortalama 26.4 ay (dağılım 14-53 ay) süreyle izlendi.
Sonuçlar: Modifiye Morrey fonksiyonel derecelendirme indeksine göre 15 dirseğin altısında mükemmel, üçünde iyi, üçünde orta sonuç alındı. Üç olguda radius başında psödoartroz gelişti. On iki olguda anatomik, ikisinde iyi, birinde kötü redüksiyon sağlandı.
Çıkarımlar: Radius başı kırıklarında, dirsek biyomekaniğinin korunması amacıyla radius başının anatomik bütünlüğü sağlanmalıdır. Dikkatli bir planlamayı takiben, lateral ligament yapının anatomisi korunarak, pronasyon ve supinasyonu kısıtlamayacak şekilde güvenli bölgede uygulanan osteosentez ve stabil bir dirsekle radius başı kırıklarında iyi sonuçlar elde edilmektedir.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2004 Cilt: 38 Sayı: 1 |