Öz
Amaç: Doğumsal brakiyal pleksus paralizisi nedeniyle sinir cerrahisine başvurulan olgularda uyguladığımız cerrahi teknik ve erken dönem sonuçlar sunuldu.
Çalışma planı: Belirli bir algoritma izlenerek seçilen ve spontan sinir rejenerasyonu ve kas fonksiyonları yeterli görülmeyen doğumsal brakiyal pleksus paralizili 24 bebeğe (12 kız, 12 erkek; ort. yaş 7.9 ay; dağılım 4-14 ay) sinir onarımı uygulandı. Beş olguda sadece nöroliz uygulanırken, yedi olguda spinal aksesuvar sinirden supraskapular sinire ekstrapleksal nörotizasyon, 17 olguda da intrapleksal nörotizasyon yapıldı. Ameliyat edilen olguların 17’sinde (%70) total paralizi (C5, C6±C7 rüptürü ve C8, T1 avulsiyonu), dördünde (%17) C5, C6 tutulumu, üçünde (%13) C5, C6, C7 tutulumu vardı. Ortalama izlem süresi 15.8 ay (dağılım 8-31 ay) olan hastaların periyodik değerlendirmeleri Hospital for Sick Children (HSC) değerlendirme sistemine göre yapıldı.
Sonuçlar: En az 12 ay izlenen hastalarda ortalama HSC sonuçları omuz abdüksiyonu için 4, dirsek fleksiyonu için 4.5, el bileği ekstansiyonu için 2.3, parmak fleksiyonu için 3.3 bulundu. Nöroma eksizyonu ve sinir grefti uygulanan sinirlerde, sadece nöroliz yapılan sinirlere oranla daha iyi rejenerasyon geliştiği gözlendi. Ameliyat sonrasında hiçbir olguda solunum sorunu, metabolik asidoz veya hipotermi gibi sorunlarla karşılaşılmadı.
Çıkarımlar: Cerrahi müdahale gerektiren, kas aktivitesi yetersiz hastalarda tanının erken dönemde konması ve sinir cerrahisi uygulanması kasların atrofisini önleyerek, daha fonksiyonel bir üst ekstremite kazandırmaktadır.
Öz
Objectives: To present surgical techniques and early postoperative results of patients who underwent nerve surgery for obstetrical brachial plexus palsy.
Methods: Twenty-four infants (12 girls, 12 boys; mean age 7.9 months; range 4 to 14 months) with obstetrical brachial plexus palsy underwent nerve repair following a surgical algorithm that showed inadequate spontaneous nerve regeneration and muscle function. Neurolysis was performed in five cases, intraplexial neurotisation in 17 cases, and extraplexial transfer of the spinal accessory nerve to the suprascapular nerve in seven cases. Seventeen patients (70%) had total palsy (C5, C6 and/or C7 rupture and C8, T1 avulsion), four patients (17%) had C5, C6 involvement, and three patients (13%) had C5-7 involvement. Pre- and postoperative evaluations were made according to the grading system of the Hospital for Sick Children (HSC). The mean follow-up period was 15.8 months (range 8 to 31 months).
Results: The mean HSC grades of the patients followed at least for 12 months were as follows: shoulder abduction 4, elbow flexion 4.5, wrist extension 2.3, and finger flexion 3.3. Compared to patients who underwent neurolysis alone, improved nerve regeneration was noted in patients who underwent neuroma excision and nerve grafting. No severe complications occurred postoperatively, including respiratory problems, metabolic acidosis, and hypothermia.
Conclusion: Early diagnosis and nerve surgery in patients having insufficient muscle activity and requiring surgical intervention may prevent atrophy of the muscles and provide a more functional upper extremity.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2004 Cilt: 38 Sayı: 3 |