Öz
Objectives: We retrospectively evaluated patients with osteoid osteoma localized in the hand, which is a rare location for this lesion.
Methods: Eight patients (5 females, 3 males; mean age 23 years; range 13 to 31 years) underwent surgery for osteoid osteoma localized in the hand. Involvement was in the right hand in five patients, and in the left hand in three patients, being in the proximal phalanges in all the patients. The affected fingers were the fourth in five patients, and the first, second, and third in the remaining three patients, respectively. Five patients presented with pain responsive to salicylates. The mean duration of symptoms before diagnosis was 20 months (range 12 to 36 months) and the mean follow-up was 38 months (range 15 to 86 months).
Results: Direct radiographs enabled the diagnosis in four patients. Computed tomography was utilized in four patients, two of whom required scintigraphy and magnetic resonance imaging. Computed tomography showed intraosseous involvement in three patients, but failed to demonstrate the nidus in one patient due to extreme sclerosis. The nidus was removed with excision and curettage in all the cases, combined with cancellous autografting in five patients. Five patients had complete recovery. One patient had stiffness of the adjacent joints, which responded well to rehabilitation. Plain x-rays showed a subcortical sclerotic zone in one patient who had persistent pain for a year postoperatively. Due to inadequate excision, recurrence occurred in one patient 18
months after surgery; revisional excision and bone grafting were performed, resulting in complete recovery.
Conclusion: Satisfactory results are obtained with excision, curettage, and bone grafting of osteoid osteomas located in the hand.
Öz
Amaç: Nadir görülen bir yerleşim olması nedeniyle, elde osteoid osteom saptanan olgular retrospektif olarak değerlendirildi.
Çalışma planı: El yerleşimli osteoid osteom tanısıyla cerrahi tedavi gören sekiz hasta (5 kadın, 3 erkek; ort. yaş 23; dağılım 13-31) incelendi. Osteoid osteom beş hastada sağ, üç hastada sol elde görüldü. Tüm hastalarda yerleşim yeri proksimal falankslar idi; beş hastada dördüncü parmak, bir hastada birinci parmak, iki hastada ise ikinci ve üçüncü parmak tutulumu görüldü. Beş hasta salisilatlara yanıt veren gece ağrıları şikayetiyle başvurdu. Tanı konana kadar geçen semptom süresi ortalama 20 ay (dağılım 12-36 ay) idi. Hastalar ortalama 38 ay (dağılım 15-86 ay) süreyle izlendi.
Sonuçlar: Dört olgunun tanısı direkt grafiyle kondu. Diğer dört olguda bilgisayarlı tomografi kullanıldı; iki olguda da sintigrafi ve manyetik rezonans görüntülemeye gerek duyuldu. Bilgisayarlı tomografi ile üç olguda intraosseöz yerleşim belirlenirken, bir olguda aşırı sklerozdan dolayı nidus görülemedi. Tüm olgularda eksizyon ve küretaj ile nidus çıkarıldı. Beş olguda küretaj sonrasında spongioz otogreft kullanılarak greftleme yapıldı. İzlem süresi içinde beş olgu tümüyle iyileşti; bir olguda rehabilitasyonla iyileşen komşu eklem sertliği gelişti. Bir olguda ameliyattan sonra bir yıl süren ağrı oldu ve grafilerinde subkortikal skleroz görüldü. Yetersiz eksizyona bağlı olarak ameliyattan 18 ay sonra nüks gelişen bir olguda yeniden eksizyon ve greftleme yapıldı ve tam iyileşme sağlandı.
Çıkarımlar: Elde yerleşim gösteren osteoid osteomun tedavisinde eksizyon, küretaj ve greftleme ile yeterli sonuç elde edilmektedir.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2004 Cilt: 38 Sayı: 3 |