Öz
Amaç: Bu çalışmada, septik artritin çocuklarda ve erişkinlerde klinik, laboratuvar ve radyografik açılardan benzer ve farklı yanlarını ortaya koymak; etken profilini çıkarmak ve gerek başlangıçta gerekse etken üretilemeyen olgularda uygulanabilecek bir antibiyotik tedavi tutumu oluşturmak amaçlandı.
Çalışma planı: Septik artrit öntanısıyla ameliyat edilen 34 hasta çalışmaya alındı. Yaşı 15 gün ile 85 yıl arasında değişen hastalar, çocuk-ergenlik grubu (≤15 yaş; 16 hasta) ve erişkin grup (>15 yaş=18 hasta) olarak iki grupta incelendi. Septik artrit klinik ve laboratuvar bulguları ameliyat bulgularıyla karşılaştırıldı. Etken profili ve duyarlılık özellikleri belirlendi.
Sonuçlar: Her iki grupta da tüm olgularda ortak klinik bulgular, tutulan eklemde hareket kısıtlılığı ve hassasiyet; laboratuvar bulguları ise yüksek sedimantasyon hızı ve C-reaktif protein, ponksiyon sıvısında polimorf çekirdekli lökosit hakimiyeti idi. Ponksiyon sıvısından yapılan Gram boyama, bakteri açısından çok bilgi verici idi. İki yaşından küçük çocuklarda en sık septik artrit etkeni H. influenzae ve S. pneumoniae, 2-15 yaşları arasında ve erişkin dönemde stafilokok ve streptokoklar idi. Siprofloksasin ve sulbaktam+ampisilin, her iki grupta da Gram-pozitif mikroorganizmaların çok büyük bir kısmına karşı etkili bulundu.
Çıkarımlar: Septik artrit tanısında en yararlı inceleme eklem ponksiyonu ve materyalin makroskobik ve mikroskobik analizidir. İlk antibiyotik tedavi planlanmasında Gram boyama çok yol göstericidir. İki yaşından büyük hastalarda, stafilokok ve streptokoklara karşı sulbaktam+ampisilin, Gram-negatif bakteriler için amikasin etkili antibiyotiklerdir. İki yaşından küçüklerde Gram-negatif bakteri görüldüğünde öncelikle H. influenzae düşünülmeli, tedavide ampisillin yer almalıdır.
Öz
Objectives: This study was designed to determine the similarities and differences in clinical, laboratory and radiographic presentation of septic arthritis in childhood and at adult ages, to find out its etiological profile, and to establish an antibiotic treatment protocol for the initial period and for patients in whom the causative agent could not be identified.
Methods: Thirty-four patients (age range 15 months to 85 years) who underwent surgery with a diagnosis of septic arthritis were retrospectively studied in two groups, namely, children adolescents (age ≤15 years ; 16 patients) and adults (age >15 years; 18 patients). Clinical and laboratory findings of septic arthritis were compared with operation findings. The etiological profile and sensitivity patterns were investigated.
Results: Unfaltering features in both groups were clinical findings of decreased range of motion and tenderness, laboratory findings of elevated erythrocyte sedimentation rate and C-reactive protein, and domination of polymorphonuclear leukocytes in the joint fluid. Gram staining of the joint fluid was highly informative in terms of probable bacteria. During the first two years of life, the most common bacteria were H. influenzae and S. pneumoniae, and after two years, staphylococci and streptococci. Ciprofloxacin and sulbactam-ampicillin were found effective against most of the Gram-positive microorganisms isolated in both groups.
Conclusion: The most useful test for septic arthritis is arthrosynthesis and macroscopic and microscopic analyses of the material. Gram staining is of great help in the planning of initial antibiotic treatment. For patients older than two years of age, treatment with sulbactam-ampicillin is effective against staphylococci and streptococci, and amikacin against Gramnegative bacteria. Detection of Gram-negative bacteria in patients younger than two years should bring H. influenzae in mind, for which ampicillin must be the first choice.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2005 Cilt: 39 Sayı: 4 |