Öz
Amaç: Ortopedik onkolojide tümör rezeksiyonu veya küretajı sonrası meydana gelen kemik defektlerinin yapısal fibula grefti ile rekonstrüksiyonu sık kullanılan ve başarılı bir yöntemdir. Bu çalışmada vaskülarize olmayan otogreft ve allogreftlerin klinik ve radyografik sonuçları karşılaştırıldı.
Çalışma planı: Çalışmaya, tümör rezeksiyonu sonrası fibula allogrefti veya otogrefti kullanılarak rekonstrüksiyon yapılan 57 hasta (30 erkek, 27 kadın; ort. yaş 22.8; dağılım 5-57) alındı. Yirmi yedi hastada allogreft, 30 hastada otogreft kullanıldı. Defektlerin 24’ü segmenter, 33’ü kaviter idi. Segmenter rekonstrüksiyonlarda, hastaların biri dışında tamamına internal fiksasyon yapıldı. Femur rekonstrüksiyonu yapılan bir olguda internal fiksasyona ek olarak monolateral eksternal fiksatör uygulandı. Hastalar kaynama ve süresi ve komplikasyonlar açısından değerlendirildi. Ortalama izlem süresi 46 aydı; allogreft ve otogreft gruplarında sırasıyla ort. 48.4 ve 42.3 ay).
Sonuçlar: Radyografik olarak 46 hastada (80.7%) ortalama 5.9 ayda kaynama sağlandı (20 otogreftte ort. 6.8 ay; 26 allogreftte ort. 5.1 ay). Dördü allogreft, yedisi otogreft grubunda olan 11 hastada (19.3%) kaynama olmadı. Kaynama bakımından allogreft ve otogreft grupları arasında anlamlı fark bulunmadı. Tamamı küçük travmalar sonucu olmak üzere, altı hastada greft kırığı saptandı. Bu hastaların beşi otogreft, biri allogreft grubundandı. Üçü geçici peroneal sinir hasarı, ikisi el bileği subluksasyonu, ikisi enfeksiyon, biri Madelung deformitesi olmak üzere sekiz hastada (%14) komplikasyon görüldü.
Çıkarımlar: Segmenter veya kaviter kemik defektlerinde otojen veya allojen kaynaklı vaskülarize olmayan fibula grefti ile rekonstrüksiyon başarı oranı yüksek olan güvenilir bir yöntemdir.
Öz
Objectives: Bone defects after resection or curettage of musculoskeletal tumors are commonly reconstructed with the use of structural fibular autografts or allografts with considerable success. In this study, we compared the clinical and radiographic results of nonvascularized autografts and allografts.
Methods: Fifty-seven patients (30 males, 27 females; mean age 22.8 years; range 5 to 57 years) underwent reconstruction with a structural fibular autograft (n=30) or allograft (n=27) following tumor resection. Of the tumor defects, 24 were segmental and 33 were cavitary. All the patients who had segmental reconstruction were treated with internal fixation, except for one patient who
had internal fixation and monolateral external fixator for femoral reconstruction. The results were evaluated with respect to union, time to union, and complications. The mean follow-up period was 46 months; 48.4 and 42.3 months in the allograft and autograft groups, respectively).
Results: Radiographically, union was obtained in 46 patients (80.7%) within a mean of 5.9 months (6.8 months in 20 autografts, and 5.1 months in 26 allografts). Nonunion (19.3%) occurred in four allografts and seven autografts. No significant difference was found between the two fibular grafts in terms of union (p>0.05). Graft rupture was detected in six patients (5 autografts, 1 allograft) all of which were due to minor traumas. Complications were encountered in eight patients (14%) including transient peroneal nerve injury (n=3), wrist subluxation (n=2), infection (n=2), and Madelung’s deformity.
Conclusion: Reconstruction of cavitary and segmental bone defects with autogenous or allogenous nonvascularized fibular grafts is a reliable method, with high success rates.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2005 Cilt: 39 Sayı: 4 |