Öz
Amaç: Bu çalışmada, izole tip 2 superior labrum anterior posterior (SLAP) lezyonu tanısıyla artroskopik tamir uygulanan hastalar geriye dönük olarak değerlendirildi.
Çalışma planı: Konservatif tedaviye yanıt vermeyen, omuz ağrısı yakınması bulunan sekiz hastada (5 erkek, 3 kadın; ort. yaş 48.5; dağılım 27-60) izole tip 2 SLAP lezyonu tanısıyla dikişli çapalar kullanılarak artroskopik tamir yapıldı. Ameliyat öncesi semptomların ortalama süresi 18.6 ay (dağılım 2-48 ay) idi. Hastaların öntanılarında, yakınmalar, fizik muayene ve görüntüleme yöntemleri bulguları değerlendirildi. Kesin tanı tanısal artroskopi ile kondu. Altı hastada iki adet, iki hastada bir adet dikiş çapası kullanılarak tespit yapıldı. Hastalar ameliyat öncesi ve sonrasında fizik muayene, radyografi ve UCLA (University of California at Los Angeles) omuz skoruna göre değerlendirildi. Ameliyat sonrasında ortalama takip süresi 30.8 ay (dağılım 14-48 ay) idi.
Sonuçlar: Ameliyat öncesinde 13.3 (dağılım 10-18) olan ortalama UCLA skoru, ameliyat sonrasında 30.8’e (dağılım 24-33) yükseldi (p<0.05). Yedi hastada (%87.5) iyi, bir hastada (%12.5) orta sonuç elde edildi. Ameliyat öncesinde aktif öne elevasyon ortalama 136.3° (dağılım 90°-170°), adduksiyon dış rotasyon ortalama 42.5° (dağılım 40°-60°) ölçüldü; adduksiyon iç rotasyon ise üç hastada T7, beş hastada L1 düzeyindeydi. Son takiplerde aktif öne fleksiyon ortalama 164.3° (dağılım 150°-170°), adduksiyon dış rotasyon ortalama 40° (dağılım 30°-60°) ölçülürken, adduksiyon iç rotasyon dört hastada T7, dört hastada T12 düzeyinde bulundu.
Çıkarımlar: Tip 2 SLAP lezyonu bulunan ve dikişli çapalar kullanılarak artroskopik tamir yapılan olguların çoğunda başarılı sonuç alınması mümkündür. Başarı için artroskopik tekniğin, biseps yapışma yerinin stabilitesini yeniden oluşturacak şekilde uygulanması şarttır.
Öz
Objectives: We retrospectively evaluated patients who underwent arthroscopic repair for isolated type 2 superior labrum anterior posterior (SLAP) lesions.
Methods: Isolated type 2 SLAP lesions were treated with arthroscopic repair with suture anchors in eight patients (5 males, 3 females; mean age 48.5 years; range 27 to 60 years) with shoulder pain unresponsive to conservative treatment. The mean duration of symptoms was 18.6 months (range 2 to 48 months). Initial diagnoses were based on patients’ complaints and findings of physical examination and radiologic imaging and were confirmed at diagnostic arthroscopy. Two suture anchors were used in six patients. Patients were evaluated with physical examination, radiographs, and the UCLA (University of California at Los Angeles) score. The mean follow-up was 30.8 months (range 14 to 48 months).
Results : The mean preoperative and postoperative UCLA scores were 13.3 (range 10 to 18) and 30.8 (range 24 to 33), respectively (p<0.05). The results were good in seven patients (87.5%), and fair in one patient (12.5%). The mean preoperative active forward elevation was 136.3° (range 90° to 170°), adduction-external rotation was 42.5° (range 40° to 60°), and adduction-internal rotation was at T7 in three patients, and at L1 in five patients. At final follow-ups, the mean active forward flexion increased to 164.3° (range 150° to 170°), adduction-external rotation was 40° (range 30° to 60°), and adduction-internal rotation was at T7 in four patients, and at T1 2 in four patients.
Conclusion: The results of arthroscopic fixation of type 2 SLAP lesions with suture anchors are successful in the majority of patients, provided that an appropriate arthroscopic technique is performed to re-establish the stability of the biceps anchor.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 20 Ocak 2007 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2006 Cilt: 40 Sayı: 5 |