Öz
The importance of imaging modalities in the evaluation of the rotator cuff has increased thanks to the development of non-invasive methods. An optimum application of the technique, appreciation of the anatomical details and imaging pitfalls, and proper interpretation of clinical findings should be incorporated in order to increase diagnostic accuracy. Ultrasonography (US) and magnetic resonance imaging (MRI) are commonly used for rotator cuff pathologies. The former has a high diagnostic accuracy in full-thickness tears, but requires operator dependency and long-term training. Both US and MRI require sophisticated equipment and present difficulties in distinguishing between partial and small full-thickness tears. In full-thickness tears, MRI may be more appropriate if imaging findings are likely to alter the course of surgical treatment. However, it is not necessary in patients in whom US may clearly show tendinosis. Magnetic resonance imaging or MR arthrography may be required in order to evaluate partial tears or suspicious small full-thickness tears in patients unresponsive to conservative therapy. A close collaboration is essential between the radiologist and the shoulder surgeon in the interpretation of clinical findings. The diagnostic accuracy will increase if the examinations are performed by a musculoskeletal radiologist.
Anahtar Kelimeler
Öz
Rotator manşet değerlendirilmesinde, görüntüleme yöntemlerinin önemi invaziv olmayan tekniklerin gelişimi ile artmıştır. En uygun teknik uygulama, klinik bulgular eşliğinde anatominin ve yanılgıların iyi bilinmesi tanı doğruluğunu arttırıcı etkenlerdir. Ultrason ve manyetik rezonans görüntüleme (MRG) rotator manşet patolojilerinin değerlendirilmesinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Ultrasonun tam kat kalınlık yırtığında tanı doğruluk oranı yüksektir. Kullanıcıya bağımlı olması, öğrenme süresinin uzunluğu yöntemin dezavantajlarıdır. Ancak her iki yöntem de gelişmiş cihazları gerektirir ve her iki yöntemle de kısmi yırtık ile küçük tam kat kalınlık yırtığının ayrımı zordur. Tam kat kalınlık yırtığı bulunan hastalarda, görüntüleme yöntemleri cerrahi tedaviyi değiştirecekse, MRG kullanılabilir. Ultrason ile tendinozis saptanan olgularda MRG endikasyonu yoktur. Ancak, konservatif tedaviye yanıt vermeyen olgularda kısmi yırtık veya şüpheli küçük tam kat kalınlık yırtığının değerlendirilmesinde MRG veya MR artrografi yapılabilir. Rotator manşetin değerlendirilmesinde klinik bulgular iyi bilinmeli ve radyolog ve ortopedist birlikte çalışmalıdır. İncelemelerin kas-iskelet radyoloğu tarafından yapılması tanı doğruluğunu artıracaktır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Bölüm | Derleme |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Eylül 2006 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2003 Cilt: 37 |