Subacromial impingement syndrome in athletes: prevention and exercise programs

Yıl 2003, Cilt: 37 , 128 - 138, 11.09.2006

Gul Baltaci

Öz

The shoulder joint, the most mobile joint in the human body, is at greater risks for injuries. Several factors contribute to shoulder impingement syndrome including rotator cuff weakness, capsular tightness, poor scapulohumeral rhythm, and muscle imbalance of the scapular upward rotation force couple. Rehabilitation and training of the shoulder in throwing and overhead athletes has dramatically improved during the last decade. There are numerous reasons for rapid return to athletic training and competition. A preventive program designed for the glenohumeral joint is mainly based on an appropriate preparation, which should include overall body conditioning, flexibility, and strengthening of the musculature around the glenohumeral joint and the scapula. Activity levels represent a helpful guide in determining an appropriate rehabilitation program for shoulder patients ranging from disabled to those competing at the highest levels of athletics. This article discusses issues related to prophylactic measures, non-operative treatment, postoperative treatment, and rehabilitation programme of impingement syndrome in athletes.

Anahtar Kelimeler

-

Sporcularda subakromiyal sıkışma sendromuna yaklaşım: Korunma ve egzersiz programları

Öz

Vücudun en hareketli eklemi olan omuz, aynı zamanda oldukça fazla yaralanma riskine de sahiptir. Omzun sıkışma sendromunu belirleyen faktörler rotatör kılıf kaslarında zayıflık, kapsüler kısalık, zayıf skapulohumeral ritm ve skapulanın yukarı rotasyonunu sağlayan kuvvetler arasında kas dengesizliği olarak sayılabilir. Fırlatma ve baş üzeri aktivitelerle uğraşan sporcularda uygulanacak omuz rehabilitasyonu ve eğitimi son 10 yılda hızlı bir değişim geçirmiştir. Sportif eğitim ve yarışmalara hızlı geri dönüşü etkileyen birçok neden vardır. Glenohumeral eklem için planlanmış koruyucu bir programın temeli hazırlamadır. Hazırlama vücut kondüsyonu, esneklik, glenohumeral eklem ve skapula etrafındaki kassal yapının kuvvetlendirmesinin tümünü içine almalıdır. Sakatlanmış oyunculardan en yüksek düzeydeki sporcuya kadar tüm omuz hastaları sınıflandırıldığında, uygun rehabilitasyon programını belirlemek için rehber olarak aktivite düzeyleri yardımcı olacaktır. Bu yazıda, sporcularda görülen sıkışma sendromunda koruyucu program, konservatif tedavi ve rehabilitasyon programları tartışılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

athletic injuries/diagnosis;athletic injuries/pathology ;athletic injuries/physiopathology;athletic injuries/therapy;athletic injuries/rehabilitation;biomechanics;exercise therapy;muscle contraction;joint instability/diagnosis;joint instability/etiology;