Öz
Amaç: Kondromiksoid fibroma nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan hastalar değerlendirildi.
Çalışma planı: Çalışmaya kondromiksoid fibroma tanısıyla cerrahi tedavi uygulanan 11 hasta (6 kadın, 5 erkek; ort. yaş 31; dağılım 8-53) alındı. En yaygın kemik tutulumu tibiada (3 hasta) görüldü. Yedi hastada histopatolojik tanı ameliyat öncesinde yapılan tru-cut biyopsi ile kondu. Tüm hastalarda kondromiksoid fibroma tanısı cerrahi sonrasında histopatolojik olarak doğrulandı. Radyografik incelemeye ek olarak, 10 hastada bilgisayarlı tomografi, altı hastada manyetik rezonans görüntülemeye başvuruldu. Cerrahi tedavi yöntemleri olarak, geniş rezeksiyon, marjinal eksizyon ve otojen greft, intralezyoner küretajı takiben otojen greft veya kemik çimentosu uygulandı. Hastalar ortalama 62.8 ay (dağılım 2-162 ay) takip edildi.
Sonuçlar: Hastaların tamamı ağrı yakınmasıyla başvurdu. Toraks duvarı ve tibiada lezyon olan birer hastada ek olarak kitle yakınması vardı. İki hastada görüntüleme yöntemleriyle yumuşak doku tutulumu saptandı. Üç hastada nüks gelişti (%27.3). Bu olgulara ilk ameliyatta ikisine sadece küretaj, diğerine küretaj ve iliyak greft yapılmıştı. El falanksında tümörü olan bir hasta, ikinci ameliyat yapıldıktan 46 ay sonra ağrı yakınmasıyla tekrar başvurdu. Tru-cut biyopsi ile sekonder kondrosarkom tanısı konan hastaya ray amputasyonu yapıldı. Cerrahiye bağlı olarak yara yeri enfeksiyonu görülmedi, hastalarda fonksiyon kaybı meydana gelmedi.
Çıkarımlar: İyi huylu bir kemik tömörü olan kondromiksoid fibroma vücudun değişik kemiklerinde ve değişik yaşlarda ortaya çıkabilir. Tedavide küretaj ve otogreft etkili bir yöntemdir.
Öz
Objectives: We evaluated surgical treatment of patients with chondromyxoid fibroma.
Methods : The study included 11 patients (6 females, 5 males; mean age 31 years; range 8 to 53 years) who underwent surgical treatment for chondromyxoid fibroma. The most common site of involvement was the tibia in three patients. Diagnosis was made preoperatively by tru-cut biopsies in seven patients and all the diagnoses were confirmed postoperatively by histopathologic examination. In addition to plain radiographs, computed tomography was used in 10 patients, and magnetic resonance was used in six patients. Surgery included wide resection, marginal excision or intralesional curettage followed by autologous bone graft or bone cement. The mean follow-up was 62.8 months (range 2 to 162 months).
Results : The main presenting symptom was pain in all the patients. Two patients with thoracic wall and tibia involvement, respectively, complained of a mass. Radiologic imaging showed soft tissue involvement in two patients. Recurrence occurred in three patients (27.3%), in whom initial surgical procedures were curettage alone (n=2) or with iliac graft (n=1). One patient with involvement in the phalanx of the thumb presented with pain 46 months after the second operation. A tru-cut biopsy yielded a diagnosis of secondary chondrosarcoma for which ray amputation was performed. No wound site infections or functional loss developed after surgical treatment.
Conclusions: Chondromyxoid fibroma may develop in various bones of the body and occur at a wide age range. Curettage with autologous bone graft is an effective surgical method.
Anahtar Kelimeler
Bone neoplasms/diagnosis/surgery chondroblast o m a / s u rgery tibia
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 18 Nisan 2007 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2007 Cilt: 41 Sayı: 1 |