Öz
Amaç: Travma sonrası gelişen, tekrarlayan öne-aşağı glenohumeral instabilite ve kapsülde bollaşma tanısıyla artroskopik tamir uygulanan hastalar geriye dönük olarak incelendi.
Çalışma planı: Çalışmaya, travma sonrası gelişen, tekrarlayan öne-aşağıya omuz instabilitesi ve kapsülde belirgin bollaşma tanısıyla artroskopik Bankart tamiri ve posterior kapsül plikasyonu yapılan 17 hasta (4 kadın, 13 erkek; ort. yaş 27; dağılım 18-40 yıl) alındı. On bir hastada sağ, altı hastada sol omuz ameliyat edildi. Ameliyat ile ilk çıkık arasındaki süre ortalama 5.2 yıl (dağılım 1-11 yıl) idi. Hastaların hepsine daha önce konservatif tedavi uygulanmıştı. Eklem hareket açıklığı açıölçer ile ölçüldü. Kas kuvvetleri elle değerlendirildi. İnstabilitenin değerlendirilmesi amacıyla endişe testi, Jobe endişe-relokasyon testi ve posterior endişe testi uygulandı. Ameliyat öncesinde tüm hastalar ön-arka ve aksiller grafiler ve manyetik rezonans görüntüleme ile incelendi. Hastaların ameliyat öncesi ve sonrası fonksiyonel durumları, fizik muayene, radyografik inceleme ve Bankart tamiri için Rowe skorlama tablosuna göre değerlendirildi. Ortalama takip süresi 35.6 ay (dağılım 24-50 ay) idi.
Sonuçlar: Son kontrollerde üç hastada (%17.7) instabilitenin tekrarladığı görüldü. Ameliyat öncesinde ortalama 41 olan (dağılım 15-45) Rowe skoru ameliyat sonrasında 78’e (dağılım 43-100) yükseldi. Sonuçlar 13 hastada (%76.5) iyi-çok iyi, bir hastada (%5.9) orta, üç hastada (%17.7) kötü bulundu. Tekrar çıkık gelişen bir hastaya artroskopik revizyon yapıldı. Hastaların ameliyat öncesi ve sonrası aktif öne fleksiyon, dış rotasyon ve iç rotasyon dereceleri arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0.05).
Çıkarımlar: Bankart lezyonu ile birlikte kapsülde bollaşma bulunan hastalarda artroskopik tamir ile başarılı sonuçlar alınması mümkündür. Ancak, artroskopik Bankart tamiri ile birlikte kapsül plikasyonu seçilmiş olgularda düşünülmelidir.
Öz
Objectives: We evaluated patients who underwent arthroscopic repair for posttraumatic, recurrent anterior-inferior glenohumeral instability with capsular laxity.
Methods : Seventeen patients (4 females, 13 males; mean age 27 years; range 18 to 40 years) were treated with arthroscopic Bankart repair and posterior capsular plication for posttraumatic, recurrent anterior-inferior glenohumeral instability with capsular laxity. Involvement was on the right side in 11 patients, and on the left in six patients. The mean duration from the first dislocation to surgery was 5.2 years (range 1 to 11 years). All the patients received conservative treatment before surg e r y. Range of motion was measured with a goniometer and muscle strength was measured manually. Apprehension test, Jobe apprehension-relocation test, and posterior apprehension test were used to assess instability. Preoperatively, all the patients were examined by anteroposterior and axillary radiographs and magnetic resonance imaging. Shoulder functions were assessed with the Rowe rating scale for Bankart repairs. The mean follow-up was 35.6 months (range 24 to 50 months).
Results: Instability recurred in three patients (17.7%). The Rowe score increased from a mean of 41 (range 15- 45) to 78 (range 43-100) postoperatively. Functional results were excellent-good in 13 patients (76.5%), fair in one patient (5.9%), and poor in three patients (17.7%). One patient underwent arthroscopic revision following redislocation. Pre- and postoperative values for active forward flexion, external rotation, and internal rotation did not differ significantly (p>0.05).
Conclusion : The results of arthroscopic Bankart repair and posterior capsular plication are satisfactory in the treatment of anterior glenohumeral instability with capsular laxity. However, the use of capsular plication with arthroscopic Bankart repair should be considered in selected cases.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 18 Nisan 2007 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2007 Cilt: 41 Sayı: 2 |