Öz
Amaç: Sıçan modelinde lokal hipotermi uygulamasının iskemi-reperfüzyon hasarının farklı evrelerindeki etkileri incelendi.
Çalışma planı: Grasilis kası iskemi-reperfüzyon modeli için, her birinde altı sıçan olan dört grup oluşturuldu. Femoral arterin altı saat süreyle klemplenmesiyle iskemik hasar oluşturulan kaslara sadece iskemik dönemde (İH), sadece dört saatlik reperfüzyon döneminde (RH) veya iskemi ve reperfüzyon dönemlerinde (İRH) 10 °C’de lokal hipotermi uygulandı. Kontrol grubuna hipotermi uygulanmadı. Yirmi dört saatlik perfüzyon dönemi sonunda yaşamları sonlandırılan deneklerin grasilis kasları çıkarıldı ve örneklerde kas ödemi (yaş/kuru ağırlık oranı), polimorfonükleer lökosit (PMNL) sayımı ve nekroz yüzdesi incelendi.
Sonuçlar: Kontrol grubuyla karşılaştırıldığında (193.7 ±38.9), PMNL sayıları İH grubunda (111.5±36.2; p<0.004), RH grubunda (82±18.6; p<0.002) ve İRH grubunda (54.5±21.8; p<0.002) anlamlı derecede düşük bulundu. Hipotermi grupları arasında PMNL açısından anlamlı tek fark İRH ve İH grupları arasında idi (p<0.004). Doku nekroz oranları, kontrol grubuyla (%22.5±5.2) karşılaştırıldığında, hipotermi gruplarının hepsinde anlamlı derecede düşük bulundu (İH: %11.7±5.2, p<0.004; RH: %10.8±3.8, p<0.004; İRH: %6.7±2.6, p<0.002). Kas ödemi, kontrol grubuyla (2.89±0.46) karşılaştırıldığında, hipotermi gruplarında anlamlı derecede düşük düzeylerdeydi (İH: 2.01±0.26, p<0.001; RH: 1.98±0.34, p<0.001; İRH: 1.97±043, p<0.001). Nekroz oranları ve kas ödemi açısından hipotermi grupları arasında anlamlı fark yoktu.
Çıkarımlar: Bulgularımız, iskemi ve reperfüzyon süreçlerinde uygulanan lokal hipoterminin iskemi-reperfüzyon hasarını azaltmada belirgin yararı olduğunu göstermiştir.
Öz
Objectives: We investigated the potential beneficial effects of local hypothermia applied during different periods of ischemia-reperfusion injury in a rat model.
Methods: An isolated gracilis muscle model of ischemiareperfusion injury was used consisting of four groups, each with six rats. Ischemic injury was induced by clamping the femoral artery for six hours. Local hypothermia at 10 °C was applied during only ischemia (IH), during reperfusion (RH) for four hours, and during both ischemia and reperfusion (IRH). The control group remained untreated. After 24 hours of perfusion, the rats were sacrificed and the gracilis muscles were removed to determine muscle edema (wet-to-dry weight ratio), polymorphonuclear leukocytes (PMNL), and the percentage of necrosis.
Results: Compared to the control group (193.7 ±38.9), the PMNL count was significantly lower in the IH, RH, and IRH groups (111.5±36.2, p<0.004; 82±18.6, p<0.002; 54.5±21.8, p<0.002, respectively). The only significant difference in the PMNL count was between the IH and IRH groups (p<0.004). In all the hypothermia groups, the percentage of necrosis was found significantly less than that of the control group (22.5±5.2% vs 11.7±5.2% in IH, p<0.004; 10.8±3.8% in RH, p<0.004; 6.7±2.6% in IRH, p<0.002).Similarly, muscle edema was significantly decreased in the study groups (control, 2.89±0.46 vs 2.01±0.26 in IH, p<0.001; 1.98±0.34 in RH, p<0.001; 1.97±043 in IRH, p<0.001). There were no significant differences between the three hypothermia groups with respect to the percentage of necrosis and muscle edema.
Conclusion: Our results show that local hypothermia applied during ischemic and reperfusion periods is significantly effective in reducing ischemia-reperfusion injury.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Deneysel Çalışma |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 12 Ağustos 2008 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2008 Cilt: 42 Sayı: 3 |