Öz
Amaç: Başparmak Tamai tip 1 amputasyonlarda uygulanan replantasyonlar geriye dönük olarak değerlendirildi.
Çalışma planı: Çalışmaya, başparmak tırnak yatağı distalinde meydana gelen Tamai tip 1 amputasyonlar nedeniyle replantasyon uygulanan ve tedavi sonrasında dolaşım devamı sağlanan 14 hasta (12 erkek, 2 kadın; ort. yaş 28; dağılım 14-40) alındı. Tüm hastalarda santral digital arter anastomozu yapıldı. Anastomoza uygun ven bulunabilen dört hastada birer adet volar ven anastomozu yapıldı. Sinir tamiri sadece üç hastada yapılabildi. Duyu değerlendirmesi Semmes-Weinstein testi, iki nokta ayrım testi, hareketli iki nokta ayrım testi ve vibrasyon testi ile yapıldı; ayrıca, hastalar parmak atrofisi, soğuk intoleransı ve tırnak yatağı deformiteleri açısından incelendi. Ortalama takip süresi 11 ay (dağılım 6-48) idi.
Sonuçlar: Semmes-Weinstein testi beş parmakta (%35.7) yeşil (dağılım 2.83-3.22), sekiz parmakta (%57.1) mavi (dağılım 3.22-3.61), bir parmakta (%7.1) mor (dağılım 3.84-4.31) idi. İki nokta ayrım testi ortalama skoru 6.9 mm (dağılım 3-11 mm), hareketli iki nokta ayrım testi ortalama skoru 4.5 mm (dağılım 3-6 mm) bulundu. Aynı elin sağlıklı parmaklarıyla karşılaştırıldığında, vibrasyon altı başparmakta (%42.9) artmış, altı başparmakta azalmış bulunurken, iki başparmağın (%14.3) vibrasyonu diğer parmaklarla eşit idi. Beş parmağın (%35.7) replante edilen kısmında atrofi; üçer hastada (%21.4) ise soğuk intoleransı ve tırnak deformitesi görüldü. Hastaların işe dönüş süreleri ortalaması 3.2 aydı (dağılım 2-6 ay).
Çıkarımlar: Başparmak distal uç replantasyonları, teknik zorluklara rağmen, görünüm açısından ve fonksiyonel açıdan iyi sonuçlar vermektedir. Sinir tamiri yapılamayan olgularda da yeterli duysal iyileşme sağlanmaktadır.
Öz
Objectives: We retrospectively evaluated replantations performed for Tamai type 1 thumb amputations.
Methods: The study included 14 patients (12 males, 2 females; mean age 28 years; range 14 to 40 years) whose replanted thumbs survived following replantation for Tamai type 1 amputations in the distal nail fold of the thumb. Central digital artery anastomosis was performed in all the cases. Four patients with an appropriate vein had a single volar vein anastomosis. Nerve repair could be possible in only three patients. Sensory evaluations were made with the SemmesWeinstein monofilament test, static and moving two-point discrimination tests, and vibration test. In addition, patients were evaluated with respect to atrophy in the replanted part, nail-bed deformities, and cold intolerance. The mean followup period was 11 months (range 6 to 48 months).
Results: The Semmes-Weinstein test was green (range 2.83 to 3.22) in five patients (35.7%), blue (range 3.22 to 3.61) in eight patients (57.1%), and purple (range 3.84 to 4.31) in one patient (7.1%). The mean static and moving two-point discrimination test results were 6.9 mm (range 3 to 10 mm) and 4.5 mm (range 3 to 6 mm), respectively. Compared to the intact fingers, vibration was increased in six thumbs (42.9%), decreased in six thumbs, and the same in two thumbs (14.3%). Atrophy of the replanted parts was observed in five patients (35.7%). Three patients (21.4%) complained about cold intolerance, and three patients had nail-bed deformities. The mean time to return to work was 3.2 months (range 2 to 6 months).
Conclusion: Despite technical difficulties, thumb replantations yield good functional and aesthetic results. Sensory recovery is sufficient even after tip replantations without nerve repair.
Anahtar Kelimeler
Amputation traumatic/surgery anastomosis surgical finger injuries replantation thumb/surgery
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 18 Aralık 2008 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2008 Cilt: 42 Sayı: 4 |