Öz
Amaç: Spor yaralanmalarının ya da eklem hastalıklarının etyoloji, tanı ve tedavilerinde propriyosepsiyon kavramı gittikçe daha fazla önem kazanmaktadır. Bu çalışmada patellofemoral ağrı sendromu (PFAS) olan hastalarda diz propriyosepsiyonu değerlendirildi.
Çalışma planı: Çalışmaya, klinik olarak tek taraflı PFAS tanısı konan 28 hasta (18 kadın, 10 erkek; ort. yaş 28; dağılım 16-48) ve kontrol grubu olarak, herhangi bir diz yakınması olmayan 27 normal gönüllü (13 kadın, 14 erkek; ort. yaş 26; dağılım 19-32) alındı. Hastaların ortalama yakınma süresi 35.8 hafta (dağılım 2 hafta-3 yıl) idi. Hasta ve kontrol grubunun diz propriyosepsiyonları, dört farklı hedef açı için (15°, 30°, 45°, 60°) aktif eklem pozisyon duyusu yöntemi kullanılarak dijital gonyometre ile ölçüldü ve sonuçlar karşılaştırıldı.
Sonuçlar: Patolojik dizlerde, karşı dizlere ve kontrol grubunun sağ ve sol dizlerine göre tüm hedef açılarda yanılma daha fazla idi. Patolojik dizlerle karşı dizler arasında dört hedef açının üçünde (15°, 30°, 60°), 1.01±0.25° ile 1.65±0.43° arasında değişen farklar saptandı (p<0.05). Patolojik dizlerle kontrol grubunun sağ ve sol dizleri arasında ise tüm hedef açılarda 2.48±0.92° ile 3.87±2.46° arasında değişen farklılıklar vardı (p<0.001). Hastaların normal dizlerinde de, kontrol grubunun sağ ve sol dizlerine oranla daha fazla yanıldıkları gözlendi (p<0.001). Aradaki fark bazı hedef açılarda 2.7 dereceyi geçmekteydi.
Çıkarımlar: Sonuçlarımız PFAS bulunan hastalarda diz eklemi propriyosepsiyonunun azaldığını, sorundan normal dizin propriyosepsiyonun da benzer şekilde etkilendiğini göstermektedir. Bu çalışmanın bulguları ışığında, PFAS bulunan olguların tedavisinde propriyoseptif egzersizlerin de dikkate alınması önerilebilir.
Öz
Objectives: The importance of proprioception in the etiology, treatment, and prevention of sports injuries and joint diseases has become increasingly clear. The purpose of this study was to investigate knee proprioception in patients with patellofemoral pain syndrome (PFPS).
Methods: The study included 28 patients (18 females, 10 males; mean age 28 years; range 16 to 48 years) with a clinical diagnosis of unilateral PFPS and 27 normal volunteers (13 females, 14 males; mean age 26 years; range 19 to 32 years) without any complaint related to the knee. The mean duration of complaints was 35.8 weeks (range 2 weeks to 3 years). In both patient and control groups, proprioception of the knee was measured by means of active joint position sense at four different target angles (15°, 30°, 45°, 60°) with the use of a digital goniometer and the results were compared.
Results: Proprioceptive errors were greater at all target angles in the affected knees compared to those measured in the contralateral knees and both knees of the controls. Differences between affected knees and contralateral knees ranged from 1.01±0.25° to 1.65±0.43° and were significant at three target angles (15°, 30°, 60°; p<0.05). Comparisons between the affected knees and both knees of the controls also showed significant differences at all target angles ranging from 2.48±0.92° to 3.87±2.46° (p<0.001). Errors obtained in the normal knees of the patients were also significantly greater compared to those seen in both knees of the controls, exceeding 2.7° at some target angles (p<0.001).
Conclusion: Our results show that patients with PFPS have impaired proprioception in the affected knee accompanied by significant losses in the proprioception of the contralateral normal knee. Based on these findings, proprioceptive rehabilitation techniques should be incorporated into the treatment of PFPS.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 19 Ocak 2009 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2008 Cilt: 42 Sayı: 5 |